Ramazan’dan hemen önce yeni bir serinin ilk kitabına başladım. (Bu seferki diğerlerinden farklı, sürpriz bir kitap. Çok şaşıracaksınız. Ama konu bu değil. 😉 ) Ramazanda epey yoğun çalışmam gerekti. Yeter ki bebeler oyalansın, bana musallat olmasın diye hiç bir şeye de sesimi çıkarmadım. Boyalar, kalemler, kâğıtlar, oyuncaklar… Bir yandan da oruçtu, sahurdu, iftardı… Ev aldı başını gitti.
Bayramdan hemen önceki pazartesi kitabı yayın evine teslim ettim. Bilgisayarın başından kalktım, eve baktım, aklımı oynatacaktım! İki odayla durumu özetleyeyim. Evin kalanını siz düşünün:
Tabi çamaşır, bulaşık, toz da hak getire…
Nereden başlayacağımı şaşırdım. Bir o tarafa koş, bir bu tarafa koş… Şans bu ya tam da aynı gün Toyzzshop siparişimiz geldi. Daha önce oğlana inşaat, kıza da dondurma seti almıştım. Çok güzel oyalanmışlardı. Bu sefer oğlana yine legodan itfaiye seti aldım. Kıza da uyuyan güzel.
Oyuncakları alırken yaş aralığına dikkat etmemişim. Meğer ikisininki de daha büyükler içinmiş. Kendileri yapamadılar. Beni soktular mı işin içine? Bir yandan ev göçer, bayram yaklaşır, ben oturmuş lego yapıyorum! Yapamadım bile! Zekam yetmedi, zaten barut gibiyim, bebelere coşmak üzereyim. Allah’tan anam geldi de bebeleri aldı, bizi birbirimizden kurtardı. Eve giriştim. Akşama kadar topla, ayıkla, kaldır, yıka, ütüle… Her bayram öncesi olduğu gibi yine evi toplayıp çocukları balkonda beslemeye karar verdim.
Salı günü akşam çocuklar eve döndüğünde çok şaşırdılar:
Tabi ne kadar yorgun ve gergin olduğum da belliydi. Oğlan hemen “Aklıma harika bir fikir geldi anneciğim. Bundan sonra yalnızca bir oyuncakla oynayalım, onu kaldırmadan başka oyuncak indirmeyelim” dedi. Sanki yıllardır bunu söyleyen ben değilmişim gibi… Sanki kendi fikriymiş gibi… Sanki essahtan da yapacakmış gibi…
Neyse efendim, diyeceğim o ki bayram temizliğinden mütevellit evde yine olağanüstü hal ilan oldu. Arka oda bir sonraki emre kadar kilitlendi. Çocuklar da yalnızca bir oyuncakla oynayabiliyorlar.
Tabi yeni legolarını seçtiler. – Ve yine tabi -ben kurmayı beceremedim. Benim zekam ve sabrım anca 1,5-4 yaş olan duplolara yetiyor. Akşama gelince babaya yaptırdık.
Bebeler legolarını birleştirdiler, daldılar oyuna, saatlerce çıkmadılar odadan. Aman prenses akşama menemen yapayım derken yangın çıkmasın mı? Dadi dadi, itfaiye erleri geldi. Arabayla yatak odasına girdiler kızın. Prensesi kurtarıyoruz diye evin içine ettiler. Prenses cıngır cıngır bağırır, vay makyaj setim niye devrildi, vay annem o çiçeği zor takmıştı oraya niye kopardınız… Amanın bir kaprisler, bir kaprisler… Neyse itfaiye erleri zor bela yangını söndürdü, topladılar biraz da ortalığı. O sırada mutfakta işim vardı, gittim geldim ki o da ne!
Bizim itfaiyeciyle prenses evlenmemiş mi!
Haydaaa!
Onlar erdi muradına, biz çıkalım kerevetine…
Herkese mutlu bayramlar…
😉
Valla yine harika bir yazı olmuş ? mutlu sonlara bayılırım.. Bu arada prensesin babasının da hu konuda düşüncelerini merak ediyorum. Malum prenses babası , şimdi kızını bir prensle eklenmesini hayal ederken kız tuttu itfaiyeci ile evlendi. Ee kızı yıllarca uyutursan ya davulcu ya zurnaciya ya da itfaiyeci ye ?
ehehe doğru diyorsun, ilk gördüğü erkeğe atladı 😉
Bende bu setten alma gafletinde bulundum sonra daha erkenmiş diyip kaldırdım ama babası dayanamayıp çıkardı ortaya 🙂 babasının olmadığı bir vakitte de ben 1500 saatte kutusuna bakarak legoyu birleştirdim 🙂
uu maşallah 🙂