Gergin annelere gevşeme egzersizi

Gergin bir insan mısınız? Anne olunca daha da mı gerildiniz? Bebe(leri)nizin her şeyi dört dörtlük mü olsun istiyorsunuz? Bebe(leri)nizin ihtiyaçlarına yetişememekten mi dert yanıyorsunuz? “Keşke ben de biraz saldım-çayıra-mevlâm-kayıra tipi anne olsaydım” diye hayıflanıyor musunuz? Bebe terledi mi diye on kere kontrol eden / uyandığında yemeği alternatifiyle birlikte hazır olsun isteyen / gece çocuğun üzerine örttüğünüz acaba kalın mı ince mi iyi mi diye uykusu kaçan / altını kirlettiğini biraz geç fark edince kendi kendini yiyip bitiren… bir anne misiniz? Eğer öyleyseniz umarım abarttığınızın farkındasınızdır. Sonuçta kabul edin, kendimizi parçalayarak, her şey süper olsun diye canımızı çıkararak yine sadece kendimize ediyoruz. Biraz rahat olmanın kimseye bir zararı yok. Bir kez de poposu pişsin. Krem diye bir şey var. Bir kez de öğünü aksasın. Açlıktan ölmeyecek ya. Bir gündüz de uyumayı versin. Ne olacak Allah aşkına?

Ben de çok gergin bir insanım ama en azından durumumun farkındayım. Çocuğum bir olsaydı, bir nebze daha kolay olurdu her şeyin “mükemmel” olması. Ama iki tane olunca, elimde değil, yetişemiyorum. Yetişemeyince de kendi kendimi yiyip bitiriyorum. İşte bu durumlarda içimi rahatlatmak için anneannemin ikiz kardeşlerini düşünüyorum. Size de anlatayım, gerilince siz de düşünün, biraz rahatlayın.

Efendim, benim anneannem on bir, kız kardeşi on yaşındayken anneleri ikiz doğurmuş. İkiz dediğime bakmayın, bir gün arayla doğmuşlar. Büyük anneanne doğumdan sonra çok rahatsızlanmış. Aylarca yataktan bile kalkamamış. Bebelere bakacak ne annesi varmış, ne bir kız kardeşi. İkiz bebekler anneannemle, kız kardeşinin başına kalmış. Biri birinin “annesi” olmuş, öteki de öbürünün. Düşünün bundan atmış, yetmiş sene öncesi. Mevsimlerden kış. Evler buz. Sular dışarıdan geliyor. Orada da donmuş kalmış zaten su. Evde yakacak ya var ya yok. Bezler elde yıkanıyor. Çocuklara saracak bir şey yok. Her şeyden önemlisi akıl danışacak biri yok. Zaten iki kız üzerine iki kız daha gelmiş millet “Bırakın bakmayın da ölsünler!” modunda. İki çocuk iki bebek bakıyor. Anneannemin dediğine göre bebeklerden biri üç kere öldü sanılmış, çenesi bağlanmış. Her seferinde de yeniden canlanmış. Bebelere yedirecek bir şey de yok. Annenin sütü yok. Hazır mama yok. Unu pişirir, suyla karıştırıp verirlermiş. Bebeler yemiş yemiş tombalak gibi olmuşlar. Biri üç, öteki dört yaşında anca yürümüş. Ne zaman konuştukları hatırlanmıyor bile. Şimdi ne durumdalar mı? Maşallah, hâlâ hayattalar. Aynı zamanda hayatımda gördüğüm en neşeli insanlar. Yürümeye geç başlamışlar ama o gün bu gündür hiç oturmamışlar. Kapı kapı gezme gezerler, hiç bitmez gezmeleri. Biri üç koca eskitti. Öteki de kocasını gömünce daha rahat ettiler. İkisi birlikte gezip tozuyor, her şeye gülüp geçiyorlar. Bir seferinde onlarla bir gece yolculuğu yapmıştım. İkisi otobüste önümde oturuyordu. Gece iki, muavin anons ediyor “ihtiyaç ve yemek molası” diye bunlar gözünü açıyor kahkah gülüyor. Yemek yiyip geliyor kahkah gülüyor. Zaten uzun yolu sevmem. Saçlarım diken gibi gidiyorum. Bunların her şeye gülmelerine deli olmuştum.

İşte böyle. İkizlerimi eve getirdikten sonra harbiden çok zor günler yaşadım. Başımızda annem vardı –Allah eksikliğini göstermesin- ama yine de her şeye yetişmeyi beceremiyorduk. Bir şeyler aksasa, ters gitse “Amaaan bizim ikiz teyzeler iki çocuk elinde büyüdüyse bunlar hayli hayli büyür” diyerek kendimizi teselli ediyorduk. Hâlâ da en önemli teselli kaynağımız büyük teyzelerimizdir. Allah onlara da, onlara çocuk yaşlarında anne olanlara da nice güzel göstersin inşallah.

11 yorum

  1. Selcencim bayiliyorum yazilarina.. Oglumla ugrasirken cok sibirlenirsem bir seye sen geliyorsun aklima. Terapi gibi. Allah!! Bir de iki tane olsaydi ne yapardim diye.. Canim benim Allah bize sabir, evlatlarimiza da guzel huy, uyku, saglik … (Bu liste bitmez) versin..

  2. yaa Secce ınanmıyorum yaa su ılk paragrafın varya sankı olduğu gıb benı anlatmıssın.. efe de sefıl ettım kendımı bı anlatsam senın aklından zorun varmış dersın…aman hersey dort dortluk olsun dıye cabaladım debelendım durdum….sonuççç…vallaha kendıme yaptım..ılk zamanlar ınsan kılığından cıktım.. bıde pıs bı huyum vardır kımseyı yaklaştırmam yanıma annemde dahıl.. herseyı kendım yapıcam beğenmem yoksa.. senelerce boyle gectı gıttı… bu huyumu cok cok ıyı bılen halam ıkızlere halıme kaldığımdan berı terapı uyguluyo kadıncagız bana….değişeceksın boyle olmaz dıye ama nasıl yapıcam bılmıyorum :(((haa ben sevıyormuyum bu huyumu..AASSLAAA HATTA NEFRET EDIYORUM ARTIK… boyle devam edersem ıkızlerde perısan edıcem kendımı cunku bılıyorum.. etrafıma bakıyorumda herkes okadar relaks kı… ama ınan bayılıyorum oylelerıne..takdır edıyorum..helal olsun onlara.. abımın esı mesela..yaaw yok boyle bı rahatlık…cocuk doker sacar yemez kırar dokerortalık batar…. annesının umru değildır.. ben onlara gıttığımde yavrum yapma etme aman ye vaktınde uyu dıye annesınden daha cok debelendığımı farkettım bırgun.. bırsey dokecek ev batacak dıye dıken ustunde otururum….haa benımkımı doğru onunkımı.. onu bılmemde benımkı valla doğru moğru değil… cocuk 2 yasını gectı tuvalet eğitımı annesının umurunda değil ama benı ıcın ıcın yıyorr sınır oluyorum aklıma geldıkce.. ara ara aklım basıma gelıyor.. be kızım sana ne oluyor dıyorum.. elbet alıstırır oğrenır cocuk dıyorum… ooofffff aahhhhh secce ahhh değişmem lazım yoksa bu ıkızlerle mezara gırerım ben.. tek kendıme de yapmıyorum cocugada zehır edıyorum hayatı…bu arada yazın yıne muhtesem ınan terapı kıvamında tum yazıların…bak bunu okuyunca bıle azda olsa bırazcık bı rahatlama oldu bende… sımdı her sıkıstığımda aklıma gelecek.. amaaann neolacak oofff deyıp cekılıcem kenara.. ınsallah tabıı… ::(((((

    1. ya insanın elinde değil, biliyorum. ben de kimselere güvenemiyorum anamdan başka. bazen gözümden uyku akıyor, tam da uyuma şansı buluyorum ama aklıma birşey takılıyor. haydi hop kalkıp oturuyorum. o işi hallediyorum. yat zıbar kızım ne olacak diyorum ama uyuyamıyorum!! evet rahatlamalısın. ama nasıl. bilmiyorum. belki profesyonel yardım alabilrisin bebeler gelmeden, madem memnu değilsin. çünkü inan on kişi de yardım etse ananın işi hiç bitmiyor. tek başına yaptığını düşünemiyorum bile. bak bunu pasaklı bir insan söylüyor ha. bi de evi dert etsem ne olurdum kim bilir

  3. secce merhaba ben songül ınan gergın annelere yardım yazdım sen cıktın okudum yazını ve cok begendım ama ınankı benım durumum bıraz farklı ben esım aılesı ablası ve kendı aılem arasında buyuyen bı cocuga sahıbım calsıyorum oglum tam 16 aylık oldu 11 aylıkken bırakmıstım onu annemde bakasa kayınvalıdemde baksa benım yanımda oldugu gıbı huzurlu degılım ah bıde esım var pınpırık benı olduruyor herseyı temız olsun heryer pırıl pırıl olsun dagınık olmasın evde ekstra kalablık yapıcak esya olmasın dıye dıye benım bıtıryo karsısında erıyorum artık oglumun halası veya kendı annem kayınvalıde gıdıp bana gelmek ıstememesıne hıc tahmammul edemıyorum hergun allahım yardım et dıye gun bıtıruyorum yetersızmmıs gıbı hıssedıyorum artık cok yoruldun ınanın belkı sız benı bıraz olsun rahatlatırsınız

    1. songülcüüümmm, en azından şöyle düşün. yavrun emin ellerde. babaanneler, halalar gözü gibi bakarlar. hem büyüklerle büyüyen çocukların özgüvenleri ve iqları daha yüksek oluyormuş:) şanslısın:)

  4. Ben ikiz annesi değilim aralarında bir yaş olan iki kızım var.İlk zamanlar ben de çok gergindim,baktım bunun sonu yok kendimi törpüledim,gerçi saldım çayıra mevlam kayıra olmadım ama çok da dertlenmiyorum,tek sorunum eşimin gerginliği beni çileden çıkarıyor ,çocuk bunlar dökecek saçacak öyle büyüyecek diyorum anlatamiyorum.Yok koltuklar kirlenecek,yok halı pislenecek,yok yok yok gel de sinirlenme…off off

    1. kocaları da işin içine katabilmek gerçekten zor. aslında bıraksan iki günü birlikte geçirseler o da anlar durumunu ama.

songül için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.