Hayatta en gıcık olduğum şeylerden biri taşınmaktır. Neyi sevmezsen onunla imtihan olurmuşsun ya şansıma evliliğimin ilk yıllarında taşınıp durduk. Şükür bir süredir yerleşik hayata geçtik. Yaz sezonu geldi, etrafta da taşınmalar başladı. Gördükçe tüylerim diken diken oluyor. Ay Allah yardım etsin, benden uzak etsin diyordum ama yine tam burnumun dibinde bitti taşınma işleri. Yok çok şükür ben taşınmıyorum ama her seferinde ben taşınıyor kadar oluyorum. 🙂 Evet gündem Lulu ve bitmek bilmeyen ev taşımaları. 😁

Çok ilginçtir, kiminle konuşurken kedimden söz açılsa, aralarında anlaşmışlar gibi “Evde yaşayan kediler evdeki insanları büyük kedi sanıyormuş,” diyor. Yani hangi kedi röportajında ya da hatıratında okudular bunu bilmiyorum, ama yeminle hiç duymadıysam yüz elli kere duydum şu cümleyi. Tabi hemen arkasından sormayı da ihmal etmiyorlar: “Sizin kedi de öyle mi?” Valla ne diyeyim, bizim kedide durumlar biraz karışık. Sanırım Jüpitaklı Lulu bizi kedi değil de, kendini insan sanıyor. 😁