Geçen hafta tatile gittik. Tatilin son günü epey rüzgar vardı. Bebeler denizin kenarında oynuyor. Ben de hemen ileride uyukluyorum. Çocukların simitleri yanımda. Üç yıldır kullandıkları simitleri. Uçmasın diye kendininkinin üzerine havlu atmış oğlan. Rüzgar havluyu da uçurur mu acaba diye düşündüm. Kalkıp daha güvenli hale getirsem mi? Amaan dedim ya, her şeye pimpirik pimpirik. Bir rahat vermiyorum kendime sürekli düşünüp durmaktan. Uçacağı varsa da uçsun, tatilin son günü zaten. Az sonra yola çıkacağız. Tabi bir simitin hayatımızı ne denli zehir edebileceği aklımın ucundan geçmemişti!