(Bu da geçen yıldan bir yazı) Aranızda anasının evine gidip bazı şeyleri neden saklamadığını anlamayıp, at anne şunları da at, bunları da at, demeyeniniz var mı acaba? Bir tanıdığım vardı. O da eski toprak. O lazım olur, bu lazım olur, diyerek her şeyi biriktirmiş. Bir gün evini temizliğe kızı gelmiş yardıma. Çıldırmış tabi. Anne bunu… Okumaya devam et İstifçi
Eva Peron’a selam olsun :)
(Bu yazıyı geçen sene yani çocukların ortaokuldaki son senesinde yazmıştım. Yayınlamak bu güne kısmetmiş.) Hayatta en büyük şans herhalde insanın neye yeteneğinin olduğunu erken yaşlarda keşfetmesi olabilir. He bir de bu yeteneğinin para etmesi tabi ki. 🙂
Nerede kalmıştık?
Geçenlerde terapide, psikolog hanım, çocukluğumdan güzel bir anı anlatmamı istedi. Kendimi çok iyi hissettiğim, çok mutlu olduğum, unutamadığım bir anı… Şu an düşündüm de ne anlattığımı hatırlayamadım. 🙂 Ay neydi yaa… O an şak diye cevap vermiştim halbuki, neyse işte bir şey anlattım. Peki dedi, yetişkinlikte bu hissi yaşadığın zamanlar oldu mu?
Yallah Şoför Yallah!
Bir önceki yaz havada leylek gördüğümde pek sevinmiştim, oaaaa yine “Çok seyahat annecim” tarzı bir hayatım olacak. Nerelere gideceğim, nerelerden geleceğim kim bilir diye hayal kurarken hayatın acı gerçekleri şlaaaaak diye yüzüme çarptı. 👊 Evet, tüm sene seferiydim ama hiç aklıma gelmeyecek bir şekilde.🤭
Havalar Civalar 😎
(Bu yazıyı geçen sene içinde yazmıştım ama blogum arızalıydı, parasızlıktan yaptıramamıştım, o yüzden yayınlayamamıştım ajsfhgj.) Geçenlerde birkaç günlüğüne okul programı için şehir dışına çıkacağım. Evden çıkışım her zamanki gibi bir kaos. 🤯 Gittiğim yerde hesapta 2-3 gün kalacağım ama hazırlanmam bir hafta sürüyor. Tüm evi elden geçirdim. Çamaşırlar, bulaşıklar, ütüler, tozlar, kirler… 3 gün için… Okumaya devam et Havalar Civalar 😎
Annem ilahisi
Yıllaaaaaaaar yıllar önce ilkokulu bitirdiğimin yazında annemin lise arkadaşının kızı, benim o zamanki kanki, Tuğba, telefonda bana dedi ki bir yatılı kuran kursu varmış, yazın birlikte gidelim mi? Benim babam hayatta bizi yatılı bırakmaz, anneannemlerde bile kaldığımız sayılıdır, onu da ağlaya zırlaya başarmışımdır, dedim ki ben gelemem. Ay arkadaş bir anlattı, gelsen şunları yaparız, bunları… Okumaya devam et Annem ilahisi
Oldu da bitti maşallah!
Çocuklar büyüyeli blog yazmak da pek zorlaştı. Artık kocaman oldular, rızalarını almadan bir şey koyamıyorum. Şunu paylaşayım mı diyorum nooooooooooo. Bunu paylaşayım mı? Nooooooooooooooo. Sansür ne kötü bir şeymiş ya. Ona yok, buna yok, e yazmıyorum öyleyse eşek götürsün moduna girdim. Ama şu LGS olayını tarihe not düşmezsem de üzülürüm yani.
Yiyememek, içememek, toylete gidememek
Biz küçükken dışarıda yemek yediğimizi neredeyse hiç hatırlamıyorum. Yani olsa da tek tük işte. Annem fiyatlara bakar, buna bu kadar para vereceğimize eve şu kadar et alır, şu kadar köfte yapar yeriz hesabı yapardı. 😒 Bir kaç sene öncesine kadar bunu hatırladıkça sinir oluyordum. Nedir yani arkadaş, dışarıda iki lokma yemeden büyüttünüz bizi. Tutsa tutsa… Okumaya devam et Yiyememek, içememek, toylete gidememek