Şu aralar herkes gassal izleyip ölüm kaygısı yaşıyor. Biz herkesten önce bu işin de kitabını yazdık elhamdülillah. 😀 Şaka bir yana bunu yıllar önce gittiğim psikiyatrist de söylemişti ama bu seneki terapilerde bendeki kaygı örüntüsünü çok daha net görme şansım oldu. Hatırlayabildiğim kadar eskiye gittiğimde hep bir kaygım varmış. Zaman içinde kaygıların şekli değişmiş ama… Okumaya devam et Ölünce beni kim… asjhfgj
Yaza yaza yaşamak*
Gece 4’te başladım yine mesaiye. Üstelik yattığımda saat 11’i geçiyordu. Çok uğraştım uyuyamadım. Ev halkını postalayıp tekrar uğraştım. Hatta telefonun alarmını kapattım. Sabahları spora gidiyorum ama istediğimiz seans gidebiliyoruz. Kalkılacak stresine girersem hayatta uyuyamam. Uykumu alayım, ne zaman istersem giderim dedim. Nau nau. Beynimi kandıramadım. Yine uyutmadı beni. Kalktım gittim valla. Gelince de çılgın acıkmışım.… Okumaya devam et Yaza yaza yaşamak*
Gecikmeli yeni yıl
Tam 4 haftadır, Allah sizi inandırsın tam 4 haftadır yeni yıla girmeye çalışıyorum. Yeni yıl benim için yeni yıl programı hazırlamak demek. Önce geçen senenin programına bakıyorum, yapılanlara çılgınca bir mutluluk eşliğinde tik atıyorum. Sonra yapılmayanları yeni yılın programına dahil ediyorum. Ve yeni heyecanlar ekliyorum programıma (sözünü ettiğim yeni heyecanlar: hatim oku, yasin-i şerif oku… Okumaya devam et Gecikmeli yeni yıl
Kuş Uykusu
Şu aralar çok nostaljik takılıyorum, farkındayım. Ayyy çocuklar büyüdü, şunu özledim, ayyy çocuklar büyüdü, bunu özledim. Bugün düşündüm de en çok neyi özledim, cevabını bulmam zor olmadı: Uyumayı! “Nalaka Secce Kuzu, bebeler küçükken hiç uyuyamıyordun ki hatta bloga koskoca bölüm bile açtın uyku gözümde tütüyorsun diye” dediğinizi duyar gibiyim. Açıklayayım efendim. 😬
Yeni hayat, eski kurallar
Bu sene servis işlerinden çekilmemle boşluğa düştüm. Ay neydi o geçen sene çektiğim ya, okula taşı, dershaneye taşı, spora taşı, bilmem neye taşı… Eve dönmeye değmeyeceği için saatlerce arabada çıkışlarını bekle, hatta yat uyu. Kalbura dönmüş günün içinde yazını yetiştir, yemeğini yetiştir, temizliğini yetiştir… Bu sene inanılmaz bir sefa sürüyorum. Artık kocamanlar. Büyütene hamdolsun. Toplu… Okumaya devam et Yeni hayat, eski kurallar
Köprüden Geçti Gelin
30, tam 30 sene sonra ortaokul arkadaşlarımla bir araya geldik. Gerçekten efsane bir şeydi. Sınıf 90 kişi civarında olunca toparlanmak 30 yılımızı aldı. 🙂 Şaka bir yana zaten küçük gruplar halinde bir çok arkadaş görüşüyormuş ama ilk kez böyle büyük bir organizasyon oldu. Eskileri deşince çok üzüldük ya. Bizim neslin çocukluğunun vah haline. Okulda ayrı… Okumaya devam et Köprüden Geçti Gelin
İstifçi
(Bu da geçen yıldan bir yazı) Aranızda anasının evine gidip bazı şeyleri neden saklamadığını anlamayıp, at anne şunları da at, bunları da at, demeyeniniz var mı acaba? Bir tanıdığım vardı. O da eski toprak. O lazım olur, bu lazım olur, diyerek her şeyi biriktirmiş. Bir gün evini temizliğe kızı gelmiş yardıma. Çıldırmış tabi. Anne bunu… Okumaya devam et İstifçi
Eva Peron’a selam olsun :)
(Bu yazıyı geçen sene yani çocukların ortaokuldaki son senesinde yazmıştım. Yayınlamak bu güne kısmetmiş.) Hayatta en büyük şans herhalde insanın neye yeteneğinin olduğunu erken yaşlarda keşfetmesi olabilir. He bir de bu yeteneğinin para etmesi tabi ki. 🙂