Her ailede öyle midir bilmiyorum ama ben bebeleri olmadan içine hiçbir şey sinmeyen insanların olduğu bir aileden geliyorum. Anneannemle dedem vakti zamanında on dört saatlik yoldan bizi görmeye geliyorlardı. Otobüs yolculuğu, yolluksuz olur mu? Anneannem hazırlamış bir şeyler. Teyzem de iki meyve suyuyla iki tane de muz koymuş çantalarına. Bizim tontonlar birer muzu, birer meyve suyunu paylaşmış, diğer bir meyve suyuyla, muzu bize getirmişler. Torunları yemeden içlerine sinmemiş. “İlahi anne” dedi annem, “Siz yeseydiniz ya.” “Olsun gadanı aldığım,” dedi anneannem. “Biz yiyip de büyüyecek miyiz bu saatten sonra. Çocuklar yesin.”