Bu aralar bizim ev pek bir bunalımlı. Bir tek babacık iyi. O da pek evde vakit geçirmediğinden herhalde. Ben kış depresyonundayım sanırım. Hadi beni anladık da bacak kadar bebelere ne oluyor bilmiyorum. Pek bir gerginler bu ara.

Oğlan kişilik bunalımında. Bir türlü ne olacağına, ne yapmak istediğine karar veremedi. Bir bakıyorsun başını bağlayıp geziyor evde, bir bakıyorsun popposu açık dolanmak istiyor. Kız da ondan geri kalmaz hani. Geçen parmağını makas yapmış, saçını tutmuş, “Anne kırt kırt kes” diyor. Ya koyunun yünleri nasıl kırpılır diye anlattığım aklında kaldı, ya da valla bunalımda, saçaklı saçlarında değişiklik talep ediyor.