Kasımda 2,5 yaşında olacakmış benim bebeler. Ben ocak sanıyordum. Şaşırdım. Geçen parmak hesabı yaptım, kasım çıktı. Birden stres oldum. Sanki ne değiştiyse? Birkaç gündür 2,5 yaş bebeleriyle ilgili yazılar okuyorum. Komşuda bir kitap gördüm. Kaptım eve getirdim. Haluk Yavuzer’in Çocuğunuzun İlk Altı Yılı diye bir kitap. Yaşlara göre çocukların gelişim özelliklerini vermiş, neler yapabilirler, o yaşlarda çocuklara nasıl yardımcı olabiliriz diye alt başlıklar var. 2,5 yaş için hoca demiş ki: “Tam bir serkeşlik dönemidir.” Ağzına sağlık! Ben desem laf olur. “Vay buldun da bunuyon, vay abartıyon, vay biz hiç mi çocuk büyütmedik, vay böyle böyle büyüyecekler işte…” Tefe koyarlar beni valla. Gördüğünüz gibi ben hocanın yalancısıyım. Ayrıca bu dönem için demiş ki hoca “Gelişimin en büyük kriz dönemlerinden biri olarak kabul edilir.” Demek ki boşuna değilmiş bizim evdeki feryat figan, demek ki abartmıyormuşum, demek ki bulup da bunamamışım… Hoca arkamda, artık bir şey söyleyemezler bana. Bakın 2,5 yaş çocuğu için başka hangi özellikler sıralanmış kitapta: dengesiz, olumsuz, kararsız ve isyankar. Anlayacağınız gibi şu aralar tam bir denyoluk kol geziyor bizim evde.