Markette, pazarda çocuk bir şey isteyince “Paramız yok, alamayız,” diyen insanlara gıcık olurum. Düpedüz yalan işte. Doldurmuş koca sepeti, bebe iki kuruşluk bir şey istiyor, neymiş efendim parası yokmuş. Bence hem çocuğu yalana alıştırmak bu hem de -açık konuşayım- paramız yok diye bunalıma sokmak. Tabi bir de parayı aşırı derecede yüceltmek. Yani bence çocukla hayatta en sevdiği şey olan çikolatanın, dondurmanın arasına sokulmamalı para. Lanet olası üç kuruş yüzünden dondurmayı yiyemedim dememeli çocuk. Sağlıksız diye yemeyebilir, dondurma hakkı bittiği için yemeyebilir, katkı maddeli diye yemeyebilir, ama üç kuruş yüzünden bu zevkten mahrum kaldığını düşünmemeli çocuk. (Vıyy ne kadar ciddi bir yazı olmaya başladı bu. Hemen toparlıyorum.)