Hani küçük çocuklu annelere hep derler ya “Dur bakalım, bu ne ki? Hele bir büyüsünler, işin o zaman başlayacak.” Bu beni en delirten cümledir. Ben bebeler büyüdükçe anneliğin kolaylaştığını düşünenlerdenim. Kimse şu zamana kadar yaşadıklarımı küçümseyemez. Küçümsemeye kalkarsa alnını karışlar, saçını başını yolar, kolunu dişlerim valla! O kadar da net söylüyorum. Benim bebelerim büyüdükçe hayatım kolaylaştı. Yavaş yavaş tekrar insana dönmeye başladım. Kısa bir zaman içinde de evrimimi tamamlamayı umuyorum.

İlk sekiz ay zaten kâbustu. Anmak bile istemiyorum. Oturmaya başlamaları, emeklemeleri, yürümeleri benim için birer dönüm noktası oldu. Her biriyle biraz daha rahatladım, nefes aldım. Elhamdülillah. Şu aralar da yeni bir eşikteyim. Ama bu eşik iddiamın aksine hayatımı pek kolaylaştıracağa benzemiyor. Bu işin sonunun nereye varacağını tedirginlikle bekliyorum.