(Yasal Uyarı: Bu yazı kızımın deyişiyle “iggggrenç” oğlumun deyişiyle “diksinç” olaylar içermektedir. Midesi hassas şahsiyetler okumasın. Sonra “Ay midem bulandı, ay kustum, ay kaka kokusu burnuma geldi, ay Allah belanı versin,” gibi yorumlar istemem ona göre!)

Yine aynı cümleyle başlayayım da geleneğim bozulmasın: Aslında henüz tuvalet eğitimine başlamadım. Daha açık konuşmak gerekirse ön hazırlık yapmayı bile bıraktım. Çocukların muhterem popoları klozete değmeyeli haftalar oldu. Kaka alarmı da uzun süredir ötmüyor. Bu iş nasıl olacak, gerçekten günün birinde benim de kıçında bez olmayan bebelerim olacak mı, bebelerin boşaltım sistemlerinin başarısını teneffüs etme zorunluluğum bir gün bitecek mi, hatta ve hatta bebelerin mürüvvetlerini de görecek miyim diye merak ediyorum. Ama şimdilik bu uzak hayalleri bıraktım daha kısa vadeli dertlerle uğraşıyorum: çiş çıkması!