Benim bir ağabeyim var. Benden sadece 18 ay büyük. Hani annelerin “Ay ben de ikiz gibi üst üste büyüttüm,” dedikleri durumdan. Ağabeyimle maşallah dövüş horozu gibi büyüdük. Şimdi hakkını inkâr etmeyim, küçükken ufak tefek olmama rağmen akranlarımı dövebilmemi / laf yarışında kimsenin beni geçememesini / kendi çapımdaki karate tekniklerimi hep ağabeyime borçluyum. Evde iyi idman yapardık biz. Sabahtan akşama, akşamdan sabaha kadar. Sayesinde kendimi çok geliştirdim. Gerçi güzel oyun oynadığımız da olurdu. Ama ne hikmetse her oyunda birbirimize girer, benim zırıltımla oyun biterdi.