İkizleriniz varsa daima yurdum teyzelerinin övgü dolu bakışlarına mazhar olursunuz. E kolay mı tek seferde pıt diye iki tane doğurmuşsunuz. Birini doğur, büyüt, ötekini düşün, karar ver, hamile kal, ooo millet kaç sene uğraşıyor bu işle biliyor musunuz? Bakın işte hazır iki bebe. Hem de birini alana öteki bedava. Tekrar doğum masrafı falan da yok. Teyzeler sizi övmesin de daha ne yapsın? Hemen ilk fırsatta bir aferin verirler size. Bu aferinin farklı türleri vardır: “Kız bak aferin iki tane doğurmuşsun. Kardeş şart!” / “Aferin kız, bak iki tane doğurmuşsun. Kardeş şart!” /” Aferin, bak kız, iki tane doğurmuşsun. Kardeş şart!” / “İki tane, aferin, kız, bak, doğurmuşsun. Kardeş şart!” Gördüğünüz gibi ilk cümle ne kadar değişirse değişsin, ikinci cümle asla değişmez: Kardeş şart! Peki niye şarttır bu kardeş? Yurdum teyzeleri niye kafayı kardeşe takmıştır? Hemen aydınlatayım:

Sizi bilmem ama biz küçükken kardeşimizin olacağını bilmezdik. Söylemezlerdi bize. Bir arkadaşım sabah kalkmış, içeriden bir ingaaa sesi duymuş. Şaşırmış. Dışarıda bebek mi var diye camdan dışarı bakmış. Bebek görememiş. Sesi takip edince annesinin odasına gitmiş. Tatatataaaaammm nur topu gibi bir kardeşi varmış annesinin yanında. Benim hikâyenin de bundan pek farkı yok. Bir numaralı kız kardeşimde beş yaşındaydım. Net hatırlamıyorum. Ama iki numarada on yaşındaydım. Bir arkadaşım “Biliyor musun, senin annen hamile,” demişti. Ben de uzun süre hamile olanın benim annem değil de yengem olduğuna inandırmaya çalışmıştım. Annem onun için örgü örüyordu. Arkadaşım sonra “Akıllıııımm, annenin karnına baksana, kocaman,” dedi. Harbiden bir baktım ki kocaman. Anneme sorunca kilo aldım demişti. Sonra birden yağlarını aldırmaya karar verip eve bebekle döndü!