Ne kadar uzun zamandır bloga yazı girmediysem, nereden girileceğini bir türlü bulamadım. 😁 Aslında nicedir aklımda yazılacaklar ama Temmuz ayı çok çetin geçti. Ağustos nispeten iyiydi şükür ama ha yazdım ha yazacağım derken onun da sonu gelmiş. En iyisi kaldığım yerden devam edeyim.
Nerede kalmıştık?
Hımm…
En son evdeki yedi yavru yetmezmiş gibi bir de süt bebek almışız…
Evde sekiz yavru, bir anne kedi olduğunu duyan “Ayyyyy Allah yardım etsiiiin” diyordu, Allah biliyor ya ben de gülüyordum, yardım edilecek bir şey yok, keyfimiz yerinde diye. Meğer daha ben olayı anlamamışım. 😁
Bebekler küçükken gerçekten de dert edecek hiç bir şey yoktu. Zaten kızın odasını kedi ailesine tahsis etmiştik. Annelerini emip yumuş yumuş uyuyorlardı. Bir tek anayı beslemek yeterli oluyordu. Tuvalet diye bir problem de yoktu. Anaları yalayarak temizliyordu. Bize de öpüp okşayıp koklamak kalıyordu. 💕😻🐾
O dönem Lulu hastalandı. İshalle başladı her şey. Bir kaç gün sürünce veterinere götürdüm. Tedavi uygulandı, biraz toparlandı ama emzirdiği için antibiyotik verilemediğinden tam olarak iyileştiğini söyleyemem. El kadar haliyle sekiz boğaz besliyordu, kolay mı? 🐈
Bebekler biraz büyüyünce ek gıdaya geçtik. Tabi yemekle birlikte tuvalet olayı da başladı. Allah biliyor ya çok korkuyordum tuvaletten. Malum, tuvalet işini milyarlarca nöronlu beyni olan iki insan yavrusuna altı sezonda öğretebilmiştim. Öyle ki yaşadığım travmayı seneler sonra bile hâlâ atlatamamış, nerede “Annea bittiiii” diye bağıran bir çocuk duyarsam tuvalete hamle yapıyordum. 🙂 Sekiz kedi bebeğe bu işi nasıl kavratacaktım? 😱
Bir gün baktım ki beklenen an gelmiş, kızın yatağının arkasını umumi helaya çevirmiş veletler. Tuvaleti gelen saklanıp oraya yapıyormuş. Harekete geçme vakti deyip başladık tuvalet eğitimine. Maşallah hepsi yarım günde öğrendi çıktı. İnanılmaz. Bir kere de fire veren olmadı. Yeri eşeleyeni Lulu ile aldık kuma koyduk, bittiiiiiii. 🔚🏁
Aslında bitti derken her şey yeni başlamış da haberim yokmuş. 😁 Bebeklerin yemeye ve tuvalete başlamasıyla birlikte milletin niye “Ayyy Allah yardımcın olsun” dediğini anladım. Çılgınca bir masraf ve iş yükü çıktı ortaya. 💸
Bebeklere yakın olsun, zorluk yaşamasınlar diye kumlarını da yemeklerini de odalarına koymuştum. Günde on posta oda silip süpürmeye başladım. Yemeğin içine giren pıtır pıtır geziyor, her yeri yağ, yoğurt, yemek ediyordu. 🐾🐾🐾 Yemeği biten kuma koşuyor, yarısının içine ediyor kumun kalan yarısını da odaya saçıyordu… 😱
Kum desen her gün yeni bir paket açılıyor, akşama toplanıp çöpe basılıyor. Her gün marketten kilolarca kum taşımaktan kollarım sarktı.
Bu arada süt bebeği, ötekilere de meme kalsın diye hâlâ biberonla besliyordum. Gece birde, üçte ve beşte kalkıp mama veriyordum, yoksa tövbe billah Lulu’nun memesinden kopmuyordu. Bu sefer Lulu sinirleniyor odadan kaçıyor hiç birine meme vermiyordu. Bebekler acıkıyor ağlıyor, Lulu meme verecek oluyor hepsi birbirine giriyor, memeönü meydan savaşları yaşanıyordu. 🤺
Bu arada hareketlenen bebeler başka odaların da olduğunu keşfetti. Her gün yeni bir oda fethetmeye başladılar. Ne çekmece kalıyor yerleşmedikleri, ne dolap içleri… Ertesi gün toplanıp öbür odaya taarruz düzenliyorlar. 🤺 Elini nereye atsan altından kedi çıkıyor. 😁 Üzerlerine basmayalım diye parmak ucunda geziyorduk.
Bütün bunlar yetmezmiş gibi karantina kalktı sabah akşam millet gruplar halinde bana kedi sevmeye geliyor. Bir yandan onlara koşuyorum, bir yandan kedilere, bir yandan kendi bebelerime, bu arada çeviri yetiştirdim, yeni kitap yazdım, yemekti, temizlikti, ütüydü derken… Tam tımarhaneliktim yemin ederim. 😁 Şimdi bakıyorum ve bu kadar işin altından nasıl kalktım diye kendime şaşırıyorum.
Gerçi her şeye rağmen çok mutluydum. Asıl zorluklar bundan sonra başladı. Onu da bir sonraki yazıda anlatayım. 😉
Memeönü meydan muharebesi 😂😂cok yaşa Secce çokkkk yaşa kalemine,beynine,yüreğine sağlık
😀
Heyecanla yeni yazılarını bekliyoruz. Kalp kalp kalp
teşekkürler kalp kalp
HAyirrr hemen yazman lazım. Eksik dedikodu duymuşsun gibiyim suan😒. Ne oldu bebeler gitti mi? Kaçı kaldı evde. Dışarı çıkınca evi öğrendiler mi kendileri gezip geliyor mu? Çocuklar kediden nasıl ayrılıyor ? Lulu şimdi nasıl ? Bebe ayrılışına isyanı var mi? Giden bebelerden ne haber 🙂
tımarhane günlükleri devam edecek 😀
Yaaa,hakikaten olmadı bu konunun yarım kalması.Dizinin en heyecanlı yerinde elektrikler kesilmiş gibi,dedikodunun en merak edilen noktasında telefonun şarjı bitmiş gibi🤭
devamı geldi 😀
Bacım devamını lütfen çok bekletme heyecanlı yerinde biten diziler gibi oldu böyle 😂
devam ediyor 😀
Azıcık olmuş ama bunları biliyoruz yeni haberler lazım bize Secce bazı:) Şaka bir yana Lulu yu kısırlaştırdınız umarım:)
devam edecek 😀
kac milyon noronlu beyni olupta epeeey bi tvlt egtmi icin ugrastgm bir kiz da bende var..sagolasicalar..Allah iyiliklerini hep veresiceler…
amin inşallah
Yaaa tebrik ediyorum, bu yoğunlukta kitapta yazmışsın çeviride yapmışsın, demekki sana arada yoğunluk lazım 🤭 sürekli bloğa ve instgram profiline girip bakıyordum, secce bacı nerde diye. Şükür kavuşturana 🤗🤗
yeni sezon bomba gibiyim :DDD
İlkini görmeyip ikinci den baslamak değişik oldu ama seni de kalemini de cok ozlemisiz 🤗 yazının başlığı da cuk diye oturmuş delirme de ne yap valla 😵🤯
😁😁😁
Baştan diyipte gözünü korkutmak istemedigimden hiç demedim bu yaşayacaklarını..her sene bir kere istisnasız yaşarız biz bunları..ama iyi hakkından geldin..kaleminden tatlı bir yorgunluk akmış sadece..ama içinde bıraktığı huzurda eksik kalmamış..ne mutlu sana..bu arada miniklerin hepsi afiyettedir insallh..sessizliğini hiç sevmemistim..bu yazı iyi geldi banada
O kadar keyifsizdim ki bırak blogu telefonu acasim olmadi. Gönül yükü yemin ederim bebek kedi işi. Nasıl altından kalkıyorsunuz her sene her sene
Evin bahçeli oluşu büyük bir avantaj sağlıyor bize..yavaş yavaş bırakıyoruz doğal ortamlarına..annelerinin peşinde hayata karışıp gidiyorlar..sonra yine hiç elimizi ustlerinden cekmiyoruz ama..aşıları,hastalandıklarinda takipleri hep bizde. .onlarda bizi bırakmıyor sagolsunlar..balkona koydugumuz küçük bir merdivenle bir bakıyoruz yanımıza gelmişler..su zamana kadar bir mjnigimizi sahiplendirdik onda bile esime baya buğz ettim..onada bakardık bu eksik bu fazla ne fark eder diye..ama şimdi çok seven bir ailesi var ve icim ferah çok şükür..böyle işte..gönüllü kedi rehabilite evi gibi bu ev bizim ev..onlar mı bana iyi geliyor ben mi onlara biraz karışık..☺️karşılıklı rehabilite durumu diyelim..
ay çok güzel sebilecim çok da zor ama yaa. bahçe güzel evet ama işte hastalık aşı bit pire… eski videoları açıp izliyorum. burnumda tütüyorlar yemin ederim. ama alanlar getiriyim mi deyince noooo. 😀 hep bebek kalsalardı keşke. ya da en azından üç beş sene. nasıl bir anda büyüdüler yaa.