Yıllaaaaaaaar yıllar önce ilkokulu bitirdiğimin yazında annemin lise arkadaşının kızı, benim o zamanki kanki, Tuğba, telefonda bana dedi ki bir yatılı kuran kursu varmış, yazın birlikte gidelim mi? Benim babam hayatta bizi yatılı bırakmaz, anneannemlerde bile kaldığımız sayılıdır, onu da ağlaya zırlaya başarmışımdır, dedim ki ben gelemem. Ay arkadaş bir anlattı, gelsen şunları yaparız, bunları yaparız, şöyle güzel, böyle güzel… Allah biliyor ya çok heveslendim. 🤭
Babamı ikna etmek tahminimden de zordu. Ay ne diller döktüm, arkadaşın anası anamı aradı, babası babamı aradı, işte gitsin kızlar şöyle güvenilir, böyle güvenilir, kurs da bu arada bizim eve yürüme mesafesi ve annem öğlenleri oraya Kuran öğrenmeye gidiyor. 😀 Nasıl oldu bilmiyorum ama babam kabul etti. Yihuuuu, uçtum havalara. 😇
Hemen eşyalar hazırlandı. Çarşaf, kıyafetler, bilmem ne lazımsa işte, atladım yurda. İşin kötü yanı ben gittim ama arkadaşım 2 gün sonra gelebilecekti. Neden olduğunu şimdi hatırlayamıyorum.
Neyse yurtta benim kadar kızlar da var. Daha büyükler var hafızlık yapan. Dediğim gibi annem ve kız kardeşlerim her gün geliyor zaten, bir de cama çıkıp bağırsam annemler duymaz ama bir duyan annemlere yetiştirir, o kadar yakın kurs.
Bana oda verdiler. Yaşasın, ranzanın üst katında yatmak için burada kardeşlerle kavga etmeye gerek yok, direk üst kata atladım, dolap vardı sanırım, eşyalarımı koydum. Kursu gezdirdiler. 2 öğün yemek varmış. “Ayy benim kızım yemek seçer,” dedi annem. Bir sürü başka yiyecekler alındı, çaktırmadan bir hocanın odasına kondu, diğer kızlar duymasın, sizin kızınız küçük diye izin veriyoruz, gelip burada yiyebilir” dendi falan filan, ben şaka maka yurda yerleştim.
Ertesi gün annem 1 gibi okumaya gelecek, görüşeceğiz, babam da mesai çıkışı uğrayabilir, baştan onu da konuştu, ama yine de onlar giderken içim hüzünle kaplandı.🥲
Neyse bizimkileri bahçeden postaladım, yurda döndüm, akşam çay saati gibi bir şey yapılıyor, çay içilip sohbet ediliyor sanırım. O sırada kızlardan biri bir ilahi patlattı: “Annem ilahisi.”
…”Aradım seni annem, bulamadım seni annem…”
Ay ben ağla, ağla, ağla… fenalık geçirdim. Hafızlık çalışan ablalar çok üzüldü. Dediler ne zamandır görmedin anneni? “Az önce gitti,” dedim sümüğümü çekerek.
“Ah canııımm, çok mu uzağa gitti, aylarca gelmeyecek mi?” dediler.
“Yöööö, yarın gelecek,” dedim.
Ashghfg.
Bu kısmı hiç uzatmayacağım, direk sadede geleceğim.
Sadet: Hani 2 gün sonra Tuğba gelecekti ya. Biz Tuğba ile sadece otoparkta karşılaştık. O heyecanla gelirken, ben bohçamı toplamış, anama babama kendimi aldırmış, eve dönüyordum. 🙂
Böylelikle bir yatılı kurs macerası başlamadan bitti, Tuğba çok ısrar etti, ille bir gece de benimle kal, çok eğleniriz diye ama NOOOOOOO! Toplandım döndüm evime. 😀
Sonra da üniversiteye kadar bir daha evden çıkmadım.
Şimdi bu kadar lafı niye anlattım? Şunun için:
Geçen sene LGS havasındayken bizim ev, oğlan uzakta bir yatılı okul vardı, onu istiyordu. Ben de nasıl olsa gidemez diye ha hı ediyordum. Hele puanı alsın, o zaman konuşuruz. Ama ara ara diyordum, yatılı zor, emin misin gidebileceğine. Tabi ki! Ne varmış onda! Gidermiş, niye olmasınmış?🤭
E iyi diyordum.
Git de göreyim. 😀
Kıza diyordum, yatılı düşünür müsün? Asla düşünmezmiş. E peki. Oğlan gülüyordu, ne varmış onda, yatılı kalmak çok zevki olurmuş, kafa arkadaşları olurmuş, çok eğlenirlermiş.
Hadi bakalım. 😉
Sınav vakti yaklaştıkça, bizim oğlan da yan çizmeye başladı. E sen yatılı gidecektin ya annem, şey o kadar da iyi bir okul olmadığına karar vermiş, şart da değilmiş gitmesi. Yoksa yatılı kalamaz mısın? Kalırmış canım, ne varmış onda? Ama okuldan emin değilmiş.
Peeeki.😉
Puanlar geldi, yazalım mı en başa dedim, meşhur yatılı okulunu? Aman aman yok, dedi. E zaten tutmuyor puanın, yazalım ne olacak, havası olsun kağıdının. (Neşeli Günlük – Nuran teyze stayla 😀) Ay yok yok, istemem dedi. Ne o? Yatılı kalamaz mısın? Ne varmış ki onda yiaaa, niye kalamasınmış, sadece o okulu istemediğine karar vermiş, şimdi yazarsak, yanlışlıkla manlışlıkla Allah korusun gelebilirmiş.
E peki. 😉
İstediği yatısız okula yazıldı küçük adam elhamdülillah. (Ay artık küçük adam da diyemiyorum, büyüdü, orta boy adam diyeyim. 😀 ) Ama okul biraz bize uzak. Annemlere yakın.
Pazar akşamı teyzesi bizdeydi. Küçük enişte Kıvanç Tatlıtüy’ü götürmeye gelmişti. Sabah da okul var, e teyzenle git, oradan geç okula rahatça, ne diye sabah buradan 3 vesait yol tepeceksin dedim. Öğlen de ben geleceğim zaten okula. Alırım seni.
Çok mantıklı geldi.
Heyecanlandı. Zaten sever teyzesiyle de takılmayı. Kıvanç efendi ile de iyi anlaşıyorlar. Hemen hazırlandı. Okula götürecekleri, yatmak için malzemeler filan.
Kapıda öpüştük.
Tam gidiyor…
…döndü ve dedi ki “Ya ben yatılı kalamazmışım annecim ya. Yarın öğlen göreceğim seni ama, şu durumda gitmek bile içimi hüzün doldurdu.”
Ay yiaaaaaaaaaaaa.🥰
Sarıldık. Allah cümlesi ile birlikte hiç birini sevdiklerinden ayırmasın.💕
Merak ediyorum, teyzesine gidince bir annem ilahisi patlatıp ağlamış mıdır bizim orta boy adam?
Ne alaka yiaa diyor ama bilirim onun ne alaka yiaasını.
😉
Anaokuluna küçük başlayıp 2 sene gitmiştim secce kuzu. O zamanlar okulda, gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar yeryüzünde sizin kadar hüüüüüüü diye söyleyip söyleyip ağlarmışım 🤣🤣
😀😀😀😀😀😀 çok tatli
Ahhh Selcen aynı seyleri yaşıyorum. Bakalım, bizimki de yatılı diye tutturdu. Puanını bir gorelim de, sonumuz hayrola 🥰
Allah hayırlısını versin, alsın bakakim o puanı, gidebiliyo4sa yallah 😀
Kastamonuda her Perşembe iş çıkışı otobüse biner secce kuzu blok yazısı okur, kendi kendime gülerken bana bakanlara bakarak vakit geçirirdim. Şimdi evdeyim ama kokuların hafızası olduğu gibi güldüruklu yazıların da hafızası var. Evde okudum ama bir an kafamı kaldırıp otobüste miyim diye bakındım 🥴😁 ben de üniversiteye gittiğim ilk gün ateşlenmiştim😿
Vaayyyy, insanların anılarında yer almak o kadar güzel bir şey ki 💕
E işte yani anasının oğluuuu 😄
🙂 sümüklü zirildak
Üniversite zamanı evden uzağa gideyim en uzağa diyordum Ankara’da oturuyoruz ben Trabzon Edirne hayali kuruyorum o derece. Sonra geldi puan oldu Kırıkkale. Eve uzak ama yakın o da olur ilk sene yurt sonraki sene arkadaşlarla ev derken son senemde okula hiç gitmedim. Canım evim canım anam. Taşı toprağı altın benim anamın evinin 😅
ben de aynı şehirde ayrı kaldım. en güzeli bu sanırım. hem özgürlük hem konfor 🙂