Gece 4’te başladım yine mesaiye. Üstelik yattığımda saat 11’i geçiyordu. Çok uğraştım uyuyamadım. Ev halkını postalayıp tekrar uğraştım. Hatta telefonun alarmını kapattım. Sabahları spora gidiyorum ama istediğimiz seans gidebiliyoruz. Kalkılacak stresine girersem hayatta uyuyamam. Uykumu alayım, ne zaman istersem giderim dedim. Nau nau. Beynimi kandıramadım. Yine uyutmadı beni. Kalktım gittim valla.
Gelince de çılgın acıkmışım. Bir yandan da yemeği koydum. Eve acil süpürge…
Her şey tamam. Artık çalışmam lazım. Ama nasıl uyku bastırdı. Dedim biraz kestireyim. Yine nau nau. Beyin yine uyutmadı. Sürünerek bilgisayarı açtım. Dün gelen yorumları okudum. O sünepeliğim tamamen gitti, enerji doldum valla, hemen dedim arayı açmayayım bir yazı daha yazayım. 🙂
Geçen senenin yine önemli olaylarından biri tam 30 sene sonra ortaokul arkadaşlarımla buluşmamdı. Birçoğu liseyi de birlikte okudu ama ben lisede ayrılmıştım. Birkaç kişi hariç görüştüğüm de olmamıştı.
İki arkadaşın organizasyonu ile buluştuk. Neredeyse 30 kişi vardık. (İnanmayacaksınız ama ortaokulda (sınıfta!) 80+ kişiydik. 🙂 ) Gelemeyenlere online bağlandık.
İnanılmaz bir gündü. Kahvaltı diye buluştuk ama yatsıya kadar birlikte takıldık. Koca koca kadınlar 12 yaş halimize döndük. Her gelenle çığlık atmalar, bağırış çağırış askjdfhgfuhg. Günlerce suratımda kocaman bir sırıtışla yaşadım.
Otururken ve ardından kurduğumuz whatzap grubunda tabi konu çoğunlukla ortaokul günleriydi. Yani maşallah sübhanallah her şeyi hatırlıyorum: kafamızı duvara sürterek kıvılcım çıkaran öğretmenlerden, dersten kaçarken yakalanıp olay yerinde imha edilenlere, cuma töreninde kürsüdeki müdürün koordinatlarını vererek öğretmenlere buldurup dayak attırdığı çocuklara… (Müdür dedi ki bilmem ne hocam yanındaki beni dinlemiyor ona tokat at. ŞRANKK. Ona değil hocam yav, onun yanı. ŞRANKKK. Hooocaaaamm öteki yanı. ŞRANKKK. Yani hoca rotayı bulana kadar yarımız sıra dayağından geçerdik asdfjgh.)
Aşk mektupları, kola bacağa sevgili adını jiletleme modası, sigara kaçamakları, okulu asışlar, defolu öğretmenler günü hediyeleri… Haberler hep bende 🙂
Ben konuştukça ya hayal meyal hatırlıyor millet ya hiç hatırlamıyor. (Bir insan kafasının duvarda kıvılcım çıkardığını nasıl unutabilir ajsfdhgkjf. 🙂 Dediler sen nasıl unutmadın. Valla ben de onlar nasıl unutmuş diye şaşırdım. Sonra düşündüm. Hâlâ hatırlıyor olma sebebini buldum: Günlüklerim.
Pandoranın kutusunu açıp kara kaplı defterimi çıkardım. Sayfa 23 madde 8: kafadan çıkan kıvılcım risalesi asjdhjgh.
Her şeyi ama her şeyi yazmışım. İlkokul, ortaokul, lise, üniversite, sonrası… Bazen günlüklere, bazen mektuplara, maillere, bloga…
Bu dönem kızımın bir ödevi vardı. Çocukluk fotoğrafları ile ilgili bir sunum mu ne hazırlayacaktı. Değişik fotoğrafım var mı dedi, dikkat çekici. Oooo dedim, bildiğim yerden çıktı soru. Döküldüm fotoları ortaya. Gülmekten gözümüzden yaş geldi bakarken. Sonra biraz blogdan okudum. Eski hikayeler. Gülüştük.
Ertesi gün çok mutlu geldi. Bayılmış sınıftakiler fotolara. Hikâyelerine benzer de bir sunum hazırlamıştı. Sunumu da çok güzel geçmiş. İyi ki yazmışsın annecim dedi.
Ben de öyle dedim.
İyi ki…
İyi ki hep yazmışım.🩷
(*Yaza yaza yaşamak, Beşir Ayvazoğlu’nun çok güzel bir kitabının adı. Yıllar önce okumuştum. Ne anlattığını katiyen hatırlamıyorum ama sevdiğimi unutmamışım. Günün sonunda kitaplarımdan, blog yazılarımdan da beklediğim bu herhalde, ne yazdığım belki hatırlanmaz ama yüzlerde bir gülümseme olurum adım geçtiğinde. 🩷🩷🩷 )
Keyifle okuyorum, yüzümde hep gülücük. Yıllar geçse ve okuduklarımı hatırlamasam da ben de tebessüm olarak kalacak yazdıklarınız. Siz hep yazın , biz hep okuyup gülelim🌷
Çok teşekkür ederim aysecim. Ben de bazen eski yazılarımı okuyup aaaa diyorum. Unutmuşum. 😀😀😀😀
Ahh canım Selcen.Sen ki hiç iş bilmez anca okul okumuş sonrada iş hayatına atılmış en son bebeyi ben büyütürüm kreşe vermem laflarının altında kendi benliğini unutmuş özgüveni yerlerde olan başta benim gibi nice kızkardeşe yazılarınla omuz verip yerden kaldırdın.İnternette hep güllük gülistanlık olan sahte ışıkların oluşturduğu negatifliğin tek ben değilmişim diye gözümüzü açan yüreğimizi ferahlatansın.Allah da seni iki cihanda güldürsün.Sen hep yaz bizde hep okuyalım 💓
Amin gulfercim. İnşallah iki cihanda hep birlikte gülelim. Çok teşekkür ederim
Bebeler büyüdü ama benim evle hemhal olmam bitmedi.Geçen kızın velileri,yeni açılan bir yere tatlı yemeye gidelim dediler kırk yılın başında içim mutluluk dolu evdekileri yedir topla giyin buluştuk akşam.Kahve içeceğiz ben adlarını biliyorum içerikleri hakkında fikrim yok.Siparis alan gence sorup aydınlandım dedim şundan olsun.Sonra yanıma gelen arkadaş sen ne aldın diyince aklımdan çıktı adı zaten latte ekspresso vs halen anlamam . Çocuğa sordum bana ne vermistiniz? Çocuk cevaplarken dedi ki: Az önce de söyleyecektim sizin gözlerinizin içi gülüyor 😳😖🙈 Demem o ki nasıl evdeki zinciri kırmış dışarı çıkabilmiş psikolojisindeysem görende Olimpiyata birinci oldum, bilmediğim bir akrabam dan miras kalmış edasıyla istemsiz gözlerim beni umursamadan etrafa gülüp duruyor😂 Ahh ahhh
hahahhaha ben de evden çıkmakta zorlanıyorum, çıkınca da girmekte 😀
İyi ki yazıyorsunuz. Gıptayla, yüzümde tebessümle okuyorum. Rabbim hep iyilik ve güzelliklere karşılaştırsın, biz de hep tebessümle okuyalım inşallah 💕
çok teşekkür ederim. çok mutlu oldum.
Ya secce ne zamandır bloğa yorum yazmamıştım. Ben ki bir çok şeyi unutuyorum ama doğuma gideceğim sabah sancı çekerken senin bloğunu açıp güle güle gittiğim günü hiç unutmuyorum ☺😅 29 nisan 2016. Sonra o bebeyi imzaya getirmiştim Kocaeli’nde hey gidi günler 🤍
Özleeeeemmmmm, dördüncü doğumda yardım istememişsin, bunu saymayız yeni bebek isteriz 🙂
Ohhh be ne iyi geldin.İyi ki geldin.Buraları sensiz bırakma secce🙃Bu arada bana da her şeyi hatirladığım için arkadaşlarım çok şaşırır ben de onların unutmasına😂Çok kalp Üçüz anasından 💜🩷❤️💚💛
Çoğul bebelerle hâlâ kafamızın çalışıyor olması da Allahın ayrı bir lutfu bacııım. 🙂
İyi ki yazdınız,iyi ki yazıyorsunuz.Şahsen ben okumaktan çok mutluyum.Allah yâr ve yardımcınız olsun. Saygılar…
çok teşekkür ederim fatmacım
Güzel arkadaşım çakmak çakmak gözlerin aklıma düştü yazını okurken niyeyse. 30 yıl sonra gördüm ki hiç ama hiç değişmemişsin. Enerjin, doğallığın ve heyecanla kitap gibi konuşmaların hep aynı😊 İyiki yazmışsın, iyi ki senin o güzel enerjin bizim dışımızda bir çok kişiye nasip olmuş. Enerjin hep daim olsun💕
çok teşekkür ederim güzel sözlerin için esracım. çok mutlu oldum yorumuna
Günlüğüm yok ama ortaokuldan anı defterim var ,arkadaslarimın ve ogretmenlerimin benimle ilgili düşüncelerini yazdıgı. Çok kıymetli benim için.
benim de ondan yok maalesef 🙂