Her olayı kalubeladan itibaren anlattığım için bugünün konusu ile ilgili yıllar önce ne yazmışım diye baktım da güldüm. Oğlan ile kızın bana benzemediğinden, sadece taşıyıcı annelik yaptığımdan yakınmışım. Sona doğru kız bana benzemeye başladı diye göbek atıp oynamışım ama 14 sene sonrasından bildiriyorum ki ziyan oldu atılan göbekler, kızın görünüşte bana benzer hiç bir tarafı halen yok. Hâlâ iki göz, bir burun, bir ağız taşımamız dışında ortak yanımız yok. 🙂
Geçenlerde bir arkadaş dedi ki tamam tipi benzemiyor ama kızın huyu büyüdükçe sana benziyor. Heveslendim. Akşam kızıma dedim ki “Yiaa bence biz çok benziyoruz yiaaa, ben de genç kız olsaydım, seninle ne iyi arkadaş olurduk. Cevabı tokat gibi yüzüme çarptı:
“Annecim sen çok konuşuyorsun, ben seninle arkadaş sanırım olmazdım.”
ŞRANNKKK!
Yedim lafımı oturdum.
Bazen düşünüyorum da bana benzememesi de o kadar kötü değil doğrusu.
İlkokul 2’ye gidiyordum. Kulakları çınlasın Müge diye sınıf arkadaşım vardı. Hiç unutmuyorum, onunla konuşa konuşa eve doğru yürüyoruz. Yağmur yağıyor, herkes koşturuyor ama bizim çeneler önemli. Hızlı gidersek konuşma bitmez diye yavaş yavaş hareket ediyoruz. O sıra nasıl toyletim geldi, nasıl toyletim geldi, anlatamam. Ama konunun da çok önemli bir yerindeyim demek ki konuyu kesip eve de koşamadım. Ben de yavaş yavaş saldım toyleti, zaten yağmurlu hava, şırıl şırıl şırıldayarak eve kadar yürüdüm. Çok rahat çok profesyonel.
Şimdi şu çeneyi alsa çocuğa ne faydası olacak. 😀
Sonra kızımın maşallah temizliğini düzenini biliyorsunuz, bu konuda bana çekmemesi gerçekten iftihar konusu. Verilmiş sadakamız varmış. 😀
Düşünüyorum, düşünüyorum, benzer hiçbir şey bulamıyorum.
Kısa bir süre öncesine kadar “Resmen çöp oldu gitti asil DNAm, ne tipi ne huyu bana benziyor,” diye hayıflanıyordum ki beynimde bir ampul yandı geçenlerde.
Kızıma diyorum ki bilmem kim bizi davet etti, haydi gidelim.
Diyor ki ders çalışıyorum, şimdi olmaz.
Haydi bilmem nereye gezmeye gidelim.
Ders çalışıyorum, şimdi olmaz.
Alışverişe çıkalım?
Ders çalışıyorum, şimdi olmaz.
Arkadaşların sokağa çağırıyor?
Ders çalışıyorum, şimdi olmaz.
Ne dersem çocuk ders çalışıyor, şimdi olmaz. İşte o an beynimde bir ışık yandı: AYOL BU KIZ AYNI BEN!
Benim de ilk çocukluk, orta çocukluk, son çocukluk, ilk gençlik, yan gençlik, ön gençlik, arka gençlik hepsi çalışma masası başında geçti. Ders çalışacağım kaygısından ergenliği bile es geçtim.
Heyt beee! Meğer canım yavrum, asil DNAmdan seçe seçe inek genini seçmiş de almış. E olsun, inek geni olsun, sidik geninden iyidir hiç olmasa. 😉