Bir yazı yazmıştım hatırlar mısınız? İki yaş sendromuyla ilgili. Aha şu. Abariii yazıyı bulayım diye şimdi baktım ki o yazım 326 kez paylaşılmış. Üstelik bu yazıyı sitemin eski döneminde yazmıştım. Tema yenilenince paylaşım da sıfırlanmıştı. Kim bilir aslında kaç yüz kez paylaşıldı. Anlaşılan bu iki yaştan herkes muzdarip. Hiç şaşırmadım. Yapışınca yapışıyor bir kere zaten. Tövbe billah düşmüyor insanın üzerinden. İki yaş sendromuna girmiş ve bir daha da çıkamamış o kadar çok insan tanıyorum ki hayatta. İddia ediyorum bugün psikiyatrların bir numaralı ekmek kapısı aslında bu iki yaş sendromuna girip çıkamayan bireylerdir. Yine halk arasında psikopat, dengesiz, manyak, deli deli tepeli kulakları küpeli, kaçık, zırdeli, tam tımarhanelik… dediğimiz tipler de işte bu sendromu hayat boyu atlatamayanlardan oluşuyor. Nasıl bir sendrommuş arkadaş tek kendini değil bizi de yaktı. Bu nasıl bir anormallik, bu nasıl bir hıyarlık, bu nasıl bir tahta eksikliği, bu nasıl bir çatlaklık… Yemin ediyorum beni benden etti.

Allah var şimdi, ben biliyordum başıma gelecekleri de daha önceden yazmıştım. Ama yine Allah biliyor ya bu kadar olacağını da tahmin etmemiştim. İki yaş sendromu bizim evi derinden sarstı. Bu gidişle de daha uzun süre de sarsacağa benziyor.

Şu insan yavrularının malları ne kadar kıymetli oluyor yahu. Bizimkiler iki yaşına yaklaştıkça bir bencillik çıkardılar ortaya. Gördükleri ne varsa kapışır oldular. Önceden ağzına verdiğimi çıkarıp kardeşinin ağzına vermeden rahat edemeyen bebeler, şimdi birbirlerinin ağzından ne bulurlarsa alıyorlar. Daha “benim” demeyi beceremiyorlar. Kendi isimlerini söylüyorlar. Mesela oğlanın çorabını kıza giydirdiysem, oğlan deliriyor. “Ahmiiiii” diye çorabı göstererek bağırıyor. Çıkarttırmadan hayatta susmuyor. Kız da ondan geri kalmaz hani. Geçen oğlanın omzundan görmüş badisini. “Mekkiii” diye tutturdu. Oğlanın önce tulumunu, sonra pijamalarını çıkarıp kızı badisine kavuşturdum.  Yoksa gece boyu bağırırdı.