Korkunç, dehşet, hatta dehşetengiz, ürkünç, “amanın nereden çıktı bu” dedirten 2 yaş sendromu!!!

Allah var şimdi, ben biliyordum başıma gelecekleri de daha önceden yazmıştım. Ama yine Allah biliyor ya bu kadar olacağını da tahmin etmemiştim. İki yaş sendromu bizim evi derinden sarstı. Bu gidişle de daha uzun süre de sarsacağa benziyor.

Bizim ev hâlâ bildiğiniz düzen; haremlik, selamlık yatmaya devam ediyoruz. Baba oğlanla bir odada, ben kızla bir odada. Dün sabah 5’te babası “Koş, oğlan çok ateşli” diye yanıma geldi. Bir gittim ki yanına aman Allah’ım, oğlan hakikaten yanıyor, ateşi gölgede rahat 50 derece. Hemen fitil yaptım, biraz suyla serinletmeye çalıştım, o sırada Kleopatra uyanmış, yanında olmadığımı fark etmiş, cızırdayarak geliyor. Beni yanında görememiş ya pek sinirli, olmajj olmajj diye mırıldanıyor. Oğlanı babasına bıraktım, uykusu açılmadan tekrar uyutmak için kızı aldım odamıza gittim. Normalde hemen dalar uykuya. Ben de uyutup oğlana koşma derdindeyim. Yatırdım. “Olmajjjjjjjjjjjjjj” diye bağırdı. “Ne istiyorsun, annecim?” dedim. “İstemiyoruuuuummm” diye bağırdı. Sonra aramızda üç aşağı beş yukarı şöyle bir konuşma geçti. Tabi bu konuşma sırasında  arka fonda kızımın bestelediği olmajjj isimli, içinde olmajjjdan başka kelime olmayan, oldukça yüksek bir perdeden zırıltı olduğunu unutmayın.

“Hadi uyuyalım, annecim,”

“Uyumıycam!”

“Tamam, uyuma canım.”

“Uyuycam!”

“İyi hadi uyu.”

“Uyumıycam işteeee!”

“Tamam, ne halin varsa gör.”

“Görmiyceeeem!”

“Kızım ne istiyorsun?”

“İstemiyoruuuummm.”

“Peki ne istemiyorsun?”

“İstiyoruuuummm.

 “Ayağımda sallayım mı?”

Olmajjjjjjjjjjjjjjjjj”

“Salıncağa koyayım?”

“Olmajjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj”

“Kucağıma alayım?”

“Olmajjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj”

“Defol be öf senle mi uğraşacağım!”

Olmajjj nakaratı

Ben daha fazla zırıltıya dayanamayarak:

“Kızım ne istiyorsun?”

“Kuncu” (Kucağıma sarılarak uyumak istiyor.)

“Tamam, gel kuncuma.”

“Olmajjjj”

“Annecim, sen kuncu istedin.”

“Düzgüüüüüüüüüüüüün.” (Düzgün sarılacakmışım.)

E böyle olur mu, şöyle olur mu derken sarıldım. Hâlâ kendini ittiriyor.

“Şimdi ne istiyorsun?”

“Ayak kuncu.” (Bacağımı da bacaklarının üzerine atacağım. O da tamam.)

“Olmajjjjjjjjjjjjjjj!”

“E ayak kuncu diyen sensin, hıyar! Niye beğenmiyorsun?”

“Düzgüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüün.”

La havle çekerek bacağımı hanımın istediği koordinatlara yerleştirmeye çalışıyorum, ama sürekli olmajjj diye zırlıyor. Bacağımı kesip eline veresim geliyor, nereye istiyorsa kendi yerleştirsin. Zor bela bacağımın konumunu beğeniyor. Ama yine bir zırıltı.

“Neeee??????????? Ne istiyorsun?”

“Panda!”

“Tamam, panda anlatayım.”

“Olmajjjjjjjj.”

“Off yettin artık, ona yok buna yok. Zıbar be!”

“Zıbarmıycaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaam.”

Daha bu konuşma ne kadar devam etti bilmiyorum. Tepem iyice attı, bacağından tutup duvarlara çalarım korkusuyla iki kere odayı terk ettim. Her seferinde zırlayarak peşimden geldi. Babası sakinleştiremedi. En sonunda zırlamaktan bayıldı. Tabi bu sırada gün çoktan doğmuştu.

Bir tivit attım, 2 yaş krizi tırmandı diye. Bir arkadaş “Jandarma dediğinde jandarcam diye bağırmıyorsa bil ki daha tepeye ulaşmadın,” yazmış. Hemen denedim, yine sinirli bir anında “Jandarma” dedim, “candarıyoruuuuummmm işteeee,” diye bağırdı. Anladım tepedeymişiz.

Bu ne şimdi? Efendim, iki yaşın bağımsızlık hareketleriymiş, kimlik bunalımıymış, kendini ispat çabasıymış, ilk sosyal gelişimiymiş, küçük ergenliğiymiş (bi de bunun büyüğü var yani), otoriteye dirençmiş… Dün aldım karşıma konuştum: “Bak yavrucum,” dedim “biz anan-baban olarak zaten senin özerkliğini kabul ediyoruz. Kendine milli marş besteleyebilirsin. Hatta istersen donundan da bayrak yaparım. Toprak kaygın varsa beşiğini al, gösterdiğin yere kurarız, içinde mutlu mesut yaşarsın. Bayrağını da tepene dikeriz. Vergi falan da istemiyoruz. Yeter ki bir son ver şu işe.” Cevabı hiç gecikmedi “Olmaaaaaaaaaaaajjjjjjjjjjj.” Sanırım bizi sürgüne göndermeden kendini tam bağımsız hissetmeyecek.

Diyeceğim o ki tıp dünyası uyuyor mu, kardeşim? Ne çektiğimizi görmüyor mu? Artık bu gidişe bir dur deme vakti gelmedi mi? Oturdukları yerden daha kaç çocuğun iki yaş sendromuna girip ailesini mahvetmesine seyirci kalacaklar? Şuna bir çare bulsunlar. İlaçsa ilaç, iğne ise iğne, terapi ise terapi. Bebelere yapılamıyorsa bize yapsınlar bari. En azından sağlık bakanı çıksın, “Araştırıyoruz, ediyoruz, rahat olun, halledeceğiz,” falan desin, halkı rahatlatsın be. Olmaz mı? Durun, durun, biliyorum ben bu sonunun cevabını: OLMAJJJJJJJJJJJ.

not: he bu arada merak edenler için oğlan çok şükür daha iyi.

123 yorum

  1. :)))))) olmazzz olamaz diye bağırmak istedim okurken. bizde de “gitttt dittttttt diioo” krizi başladı çok korkuyorum. gündüz kavga ediyoruz, gece uykuda gözleri kapalı gitt diomm diye bağırır oldu. tepe noktaya ulaşmasa az kaldı sanırım.
    not: amet ile mekki nin gözlerinden öper eşine selam ederim. sana da yürekten enerji dliyorum.
    hmmm amet paşa ya da geçmiş olsun.

  2. şahane bir yazı bu:))) yalnız sana bi kötü haberim var, bu veletlerin krizleri artık her yaşta var:( biz tam 2 yaş krizini atlattık ki bunun 3 yaş, 4 yaş olan versiyonları olduğunu öğrendim. pılımı pırtımı topladım anne usulu terlik modeline geri dönüyorum. yok yok daha terlik fırlatmadım ama bazen cidden delirip çıldırmamak için ya banyoya kilitliyorum kendimi ya baba elimden alıyor:( istediği şeye tamam desekte zırlama ,tepinme ve kendini yırtma modeli devam ediyor. bu oğlan nasıl oldu? düştü mü ateşi?

      1. merhabalar aysun, biz atlatmadık, vakti gelince geldiği gibi gitti 2 yaş sendromu. sitede bir yazı olması lazım, 2 yaş sendromuna çözüm buldum diye. bir ona bak istersen. huysuz olan benim kızımdı. şu an çok hanımefendi, uyumlu, akıllı uslu bir çocuk maşallah. kimse inanmıyor bunun o çocuk olduğuna 😉

  3. ben iki yaş sendromunun varlığna sonsuz inananlardanım ama çevre bana sürekli şımartıyosun ondan yapıyo derdi:(( benim kızım da bir tavuk butunu ısırarak yiyebiliyoken olmaaaajjjjj döneminde 3 ay toz kaşık maması yedi ve sadece süt içti..Allah yardımcın olsun:)))

  4. biz tam 2.5 yaşındayız 2 yaşından beri biraz biraz başlamıştı ama bu kadar değildi 2.5 yaş felaket sanırım tavan yaptığı zaman aynen öyle şu yap yapmıycam peki yapma yapıcam anne kucağına gelcem alırım kucağıma gelmiycem yemek ye yemicem su iç içmiycem peki içme içicem bu şekilde uzayıp giidyor umarım en kısa zamanda düzelirler ama insanın sabrı kalmıyo sabır taşı olsa çatlar allah size kolaylık versin bide iki tanee aman allahımmmmm düşünmesi bile kötü :))))

    1. bi de kendi aralarında çatışmaları yok mu offf.. kapıyı en son kim kapatacak diye bi kavgaları var. sAAtlerce sürüyor. parmaklar arada karambole gidecek diye aklım çıkıyor

      1. Kapı takıntısı benim oğlumda da var. Anahtarla kendi açmak istiyor, açamıyor, ben açarsam kendini yerlere atıyor, saatlerce eve giremiyoruz, çok feciiii:(

  5. Süpersin Secce, gül gül ödlüm yine 🙂
    Benim kız henüz 16 aylık ama tam konuşamıyorum. Yarım yamalak derdini analtmaya çalışıyor.
    Diyorum ki iki yaşına kadar, bu sendoruma gireceği vakte kada rşu konuşma olayını tam olrak halledemezse belki ben yırtarım, e konuşamayan çocuk neye itiraz edecekki 🙂
    dimi ama, desem de sen olmajjj diye bacaksın yaygarayı . Onalr konuşamasada zırıltısıyla oslun, vücut diliyle kendini yerdne yere atma olsun isyanını yapar değil mi 😀
    Sevgiler,
    http://www.ceylinolmez.com

  6. Amaniiin yandık desene, bizim de ikiye 9 ay var. Ama sanki oğlanda işaretler başladı gibi. Birşey isteyip de vermeyince yere yatıp ağlamalar var. Hatta kız da izin vermediğimiz yerlere gitmek isteyince bize kızıyor, kızmayın diye, “hııı” diyor, tepinip yalandan ağlıyor. Ben ikiye yaklaşmamıza yoruyorum. Ama şimdiden böyleyseler ikide yandık. Korktum valla.
    Sana kolaylıklar diliyorum, umarım kısa sürer.

  7. Allah sabırlar versin, biz bir önceki sene atlattık ama ardından 3-4 yaş ergenlik dönemi geliyor, haberin olsun:( Çok bunaldığım bir dönemde yuvanın pedagogu ile konuşup biraz içimi dökmüştüm, O da bana “sorduğunuz sorulara dikkat edin, evet ya da hayır ile cevap veremeyeceği şekilde sorun, böyle krizleri daha az yaşarsınız” demişti… Yani örnek olarak “köfte yicen mi ya da hadi köfteni ye” demek yerine yemeği hazırlarken “köfte mi yemek istersin yoksa tavuk mu” diyerek ona seçim şansı sunmak ve o “hayır” kelimesini duymamak daha güzel bir çözüm… Böylelikle ne yapacağına, ne yiyeceğine, ne giyeceğine kendisi karar vermiş oluyor, ortada emrivaki bir durum yok, annenin söylediğini yapmak yok, patron kendisi olmuş oluyor, daha doğrusu onlar öyle sanıyorlar:)

  8. gecmis olsun, jandarcam kısmı harikaymış,bugün bunu satarım ben…
    bacılar, secenek deneyin.
    A mı B mi?
    Yatcan mı oturcan mı?
    yemeğin yanına çatal mı istersin kaşık mı?
    reddedecek bir şey bırakmayın. açık soru sormayın.
    kararlarını kendi vermeye çalışıyor, sizin verdiğiniz kararlari reddediyorlar. ona birakin… secenek tanıyın..
    “yemek yer misin?” yok.
    “muz mu yersin elma mı?”
    “ayakkabını giy, gel tisortunu degişelim” yok
    “spor ayakkabı mı? sandalet mi?”
    “kırmızı tisort mu? mor atlet mi?”
    şeklinde…

    *-*-*-*-*
    arada maskaraliga yatin. coraplari eline, kulagina giydirmeye calisin, terligin tekini kafaniza koyun.. olabildiğince sacma ve komik olun. konuyu unutuyor ve sizin salakliginiza cozum bulmaya geciyorlar…

    *-*-*-*-*
    tepinip ağlayanı duymayın, transa gecin, robota bağlayın. tepki alamadigini gorunce tez elden bırakıyorlar.

    1. Biraz açayım:
      “mor mu? pembe mi?”
      “olmajjjjj”
      “Mor mu? pembe mi?”
      “olmajjjjj”
      “o zaman mor”
      “hayir pembee”

      şak! bitti gitti.
      iki kere sor, ücüncüde sen karar ver, anında cevabini al.

      kesinlikle kirk saatlik iş degil. iki kere sor, ücüncüde karar. “olmadı, baştan” yok.

      “iki keçi” olma çocukla. el kadar çocukla hem de!

      Otorite sende, yetki sende…

      O evin her karışını beş beş para döküp aldın,dayadın döşedin…Ne özerkliğiymiş… Dış mihraklar bölücü örgütlere boyun eğme.

      Muhtac olduğun kudret, kafatasındaki beyinde mevcuttur.

      Ne Mutlu Akıllı Anneyim Diyene…..

      1. peki kesintisiz zırıltıyı ne etcez? biz yaptık oldu ya inanır mı bebe milleti? baktım da büyüdükçe koyunlaşıyoruz haa

        1. denemeden bilemezsin. iki üc gün secce gitsin madam secce denesin.
          bak nasıl duruluyor sular, azaliyor krizler….
          daha olmadı ara beni hallederiz.

      2. açıklama super olmuş, secenek olayını boyle dusunmeyip ben cevap alana kadar uğraşmıştım:)) örnek çok işe yarayacak. deneyelim bakalım:) umarım tamam pembe dediğinde hayır cevabı gelmez:))) ayrıca don muhabbetinize koptum:) gulmekten yazacağım cevabı unuttum 🙂

      3. bakın ne yaptım.ikisi zırlarken kapıyı çektim çıktım.yerleri yardılar.anneme tel açtım bu arada ağladım.sonra biraz dedikodu ettik.tel bitince geri döndüm.hala bağırıyorlardı.kapıyı açtım. sustunuz mu dedim.ikisi aynı anda hıp diye sustuk dediler! sustular

      4. Aceba bunun “Muz mu yemek istersin yoksa muz mu?” gibi çocuğun beynini kaynatan versiyonunu denesek nasıl olur? Sinire kestim şu an, daha çocuk sahibisi değilim 🙂
        “Pembe tshirt mü yoksaaaaaa(bu a ilk seçeneğini unutacak kadar uzun söyleniyor) pembe tshirt müüüü?”

    2. valla jandarmayı da aslıdan aldım sattım ben. benim değil, üstüne yatma, kullanınca geri getir.
      bak bu fikirleri okumuştum da nerede kullanılır bilmiyordum. yolumu aydınlattın tşk ederim

      1. Aslı da ortaya bırakmasın öyle, hırlısı var hırsızı var. A-aa…
        Hem rengi tutmadı bende, biraz da yanlardan dar geldi, ben bi temizlemeye vereyim de yarın Aslı’ya kargolarım. Jandarır o artık kendi başına..

    3. Evet robota bağlamak kesinlikle işe yarıyor. Ben de başa çıkamayınca görünmez olmuş gibi davranıyorum. Biraz daha ağlıyor sonra gelip iletişim kurmaya çalışıyor:)

      1. herkeste işe yarıyor da bi ben mi sabredemiyourm . daha doğru evde teksek tamam sistem çalışıyor ama bi başkası daha varsa,anammmm susmuyor bu velet. bende de cinler tepeye doğru koşmaya başlıyor:(

  9. 3 oglan anasi olarak yaziyorum :p kriz aninda sunu mu istersin bunu mu istersinler cozum degil , aksine niye zirladigini kendi de bilmeyen bebe daha cok ortaligi yikiyor ! en iyisi bir muddet onu duymuyormus gibi yapmak . aksi halde kendilerini muzigin divasi zannediyorlar :p Annemin bir lafi var :p gormedim bilmedim cok gada savarmis 😀 sen de gormedim ayagina yat :)))

  10. Bu tiplere soru sormayacaksın, seçim hakkı vermeyeceksin. Özellikle böyle kriz anlarında. Çünkü kendisi de ne yapmak istedigini o an bilmediğinden her soru, her seçim yapmak zorunda kalma durumu daha da çıldırmasına sebep oluyor.Misal “Bunu giyiyorsun, çıkıyoruz!” diyorsun, önce itiraz ediyor, zırlıyor,yırtıyor kendini, bakıyor kararlısın, “Tamaaaaam!” çıglıkları eşliğinde olay son buluyor. Yoksa beklersin kırk saat kızım etek mi pantolon mu, mor mu pembe mi, o ayakkabı mı bu ayakkabı mı soruları arasında. Denemeni öneririm 🙂

    1. Katiliyorum sonra 2 yaş sendromunu zorunlu 1 yaşa indirmeye falan kalkarlar işi yoksa uğraş daha konuşmayı bilmeyen bebeyle 🙂

      1. aman sus,devletin sıcakta gozu dondü zaten, evlere birer tane daha velet dagitmaları an meselesi, her eve üçleyecekler, agzindan yer alsın yaneee.

      1. yok ya nerde bende o şans dogustan sendromunlu bu veletler. dile gelseler ilk kelimeleri olmajjjj olur.. :/

  11. Ohhh içime su serpildi valla. Ben de bizimkinde sorun var sanmıştım yollarda çocuğuma uzaylı görmüş gibi bakan tiplerin ve ağlayınca duvarlara vuran komşuların da etkisiyle:D

  12. şimdi bu yazdıklarını görümceme okutucam.Bakalım tıp dünyasınsan bu sese ne ne cevap gelecek 🙂

  13. Ben yorumumu yine çatlak annem üzerinden yapıyorum: İki yaş dönemine girdiğimde evin her yanına mıçarak özerkliğimi kurmaya çalışmışım. Annem sağa-sola danışmış, kayınvalidesine sormuş, onu denemiş, bun denemiş, olmamış. Sonunda bir gün cinnet geçirmiş ve beni bir temiz dövmüş. (Neyse ki hatırlamıyorum 🙂 ) O gün çıkmışım krizden 🙂

  14. Ben anneme sordum bu 2 yas sendormunu 🙂 2 cogunu kaybetmis , birini kalbinde buyutmus toplamda 7 cocuk yetistirmis biri annem ve boyle bir seyden benim haberim yok ciktiysa da yeni bir seydir herhalde diyerek tepkisini verdi.:)

    Kesin Amerikanin isi bu 🙂

    1. benim kayınvalidem de 4 çocuk büyütmüş, gaz çıkarma işini ilk kez bende görmüş. şaşırdı, o ne dedi. ben israilden şüpheleniyorum ama amerikanın da işi olabilir tabii

  15. aaa bak aklıma ne geldi:) bir yere gittiğimizde hemen benim oğlan saatimi gösteriyourm bak bu buraya geldiğinde gidicez tamam mı deyip söz alıyorum. o saat’e yaklaştıgında ara ara yanına gidip bak bu kadar vaktimiz kaldı diyorum. ve tam o saat geldiğinde saati gösterip kalkıyorz diyorum kuzu kuzu geliyor. bunu uyku saatinde de yaptım yine iş yaradı:) bir yerde bunun benzerini okumuştum 5-3-1 taktiği gibi birşey sanırım. okuduğum örnekte parktan gitmemek için vızıldayan çocuğa annesi eli ile 5 ‘i gösterip 5 dakika kaldığını söylüyor,sonra 3, sonra 1 dakika diyor vakit gelince de hiç oyalanmadan çocuğu alıp eve götürüyordu. birkaç sefer sonra çocuk bunu algılayıp saat gelince annesiyle gidiyor.
    ya dur bunu ben kendi, bloguma da yazım:) anacım sizinkileri okumaktan kendime yazmaya vakit bulamıyorum ki:))

    1. olmaz olmaz artık yazamazsın, copyrightı bana geçti hahaha. gösterir çalıntı derim valla. en azından kaynağını göster yavrum:)

    2. bu saat işi bizde de var.
      “son beş dakika” dedim mi, banyodan cikacaklarını, ne bileyim oyundan kalkacaklarını bilirler.
      “son bir dakika” vardır. iyice hazirlanirlar.
      “hop” dedim mi kalkılır.

      SWAT timi yetiştiriyorum anasını satiiim.

      kitaptan alınma bilgi tabii. sanırım NoCry serisinden.. dur bulayım da yazayım

        1. kulagi duyuyorsa yeter disiplin icin. kicindaki bezi eğtimeyeceksin ki..
          1 yaştan sonra, disiplin eğitimi başlar.
          Kumandan göz kırpar,
          komando ve komanda ellerinden öperler teyzesi

  16. köşemde linkin çoktan konuldu bile cicim:) yeni değil yani, ama diyorum ki ben sayfaya şööyle buyuk puntolarla kocaman ” birkizbiroglan.com’a kadar gittim dönücem” yazim diyorum nasıl?

  17. bir an once adapte ol, cunku bunlar hic bitmiyo…
    terrible 2…horrible 3..miserable 4..facking 5:)))

    test edip onaylandi:))

  18. 2 yaş sendromunu öper başıma koyarım,daha bunun 3 ü ,4ü var,onlar daha beter.biz 4. içindeyiz,oynatmaya az kaldı,bazen şööyle tut bacağından,çevir çevir çarp duvara diyorum,çıldırıyorum.

  19. Süper yaaa… 🙂
    Bende bu 2 yas modelin
    – Git buudan, buyasi benim odam….
    – kafani kiyayim
    – hallam yayabbim yaaa
    – kisdiyma beniiiii
    – istemiyoyum istemiyooooo – yuuuuum
    diye sürekli isyan eden ve agresif takilan sekli var….Allah hepimize booool bol sabir versin 🙂

  20. hahahaha ben de (2.5 yaşındaki) Leyla kızımı türlü hayvan isimleriyle çağırırım ama sebzeleri hiç denememiştik. bak, hıyar hoşuma gitti. Bi de bu sendromluların sesini ne kadar yükseltirsen yükselt fısırdıyormuşsun gibi yapmaları yok mu adamı çileden çıkarır. Daha bugün banyodan çıkmamakta direnen hıyarıma ¨LEYLA ŞİMDİ ÇIKMAZSAN SENİ BURDA BIRAKIP GİDİCEM¨diye bağırdım avazım çıktığı kadar. bana ¨anni what?¨ dedi. hıyaroğlu hıyar!

    Eren

  21. Şimdi çıkın evden bir inşaat marketine gidin, bahaus falan gibi. Oradan bi kendinize bi eşinize ustaların kullandığı ses kesen kulaklıklardan alın. Zırıltı başlayınca geçirin kulağınıza, yine duyuyorsunuz çocuğu, ama derinden uzaklardan gelen bir ses olarak. Krize girince de görmezden geliyorsunuz, kulaklıkla siniriniz de abarmıyor. Ohh. İnşaat sektöründen geldi çözüm.

  22. merhabalar, sayfanızı facede tesadüfen rastladım, Bende 17 haziran 2010 da ikiz oğluşlarımı dünyaya getirdim..Eymen ve Tuğr Görüyorumkii olmaajj çığlıkları sadece bizim evde yok:)) kolay gelsin diyorum ve bundan sonr blğununuzun sıkı takipçisiyim. Sevgiler. Minnoşlarıızı sevgiyle kucaklıyorum..

    1. ooo ne güzel, rastlaştığımıza çok sevindim esra. şimdiden doğumgünleri de kutlu olsun bıdıkların, güzel günlere büyüsünler inşallah

  23. bence bu işin sonu yok. biz şimdi kolik turlarındayız, sonra o biticek diş çıkarma krizleri başlıycak sonra 2 yaş sendorumu.. derken 3 , 4 yaş krizleri ve ilkokula başlayıp ders çalışmama numaraları.. vee sınav stresleri, ergenlik yok askerlik yok kocaya kaçma derken biz kocayıp pörsüycez:))) emin olun öyle ya da böyle veletlerimizin doğmalarıyla birlikte evde onların borusu ötmeye başlıyor biz kendimizi kandırıp duruyoruz!! Çook kolaylıklar diliyorum süper anne:)

    1. bak diğerlerini bilmem ama kolik için iki çift laf edeyim. 10 tane 2 yaş sendromu bizimkilerinin koliği edemez. ayy korkunç günlerdi. hatırladıkça tüylerim ürperiyor. buna da şükür vallahi

  24. harikasın Selcen.. :)) kahkahalarla okudum yıne.. elıne yuregıne sağlık.. :)) cook gecmıs olsun..

  25. daha durrrrr bu iki yaş sendromu bunun üçü var ,dördü var ,beşi var sanırım hiç bitmiyecek bu sendromlar sonra kreşe başlıcak gitmesi var kalması var var oglu var en güzeli ailelere bişeyler yapmalı allah yardımcın olsun senin yazılarını okudukça atlattıklarım aklıma geliyo ama hiç sevinme bunlar daha neki….:))

  26. Yazilarinizi eglenerek okuyorum. Ben henuz anne degilim, benin aklima su soru geldi bunlari okuduktan sonra: madem mesleginiz var, niye cocuklar artik 2 yasina gelince is bulup cocuklara da bebek bakicisi ve eve temizlikci bulmuyorsunuz? Boyle kendini paralamaya ne gerek var? Benim annem ev hanimiydi ama onun calismasina babam karsi cikmis evlendikten sonra. O da zaten kutuphane calisaniymis yani cok gecerli bir meslegi yokmus. Simdi kendi meslegi olan hanimlarin bunu birakip yillarca evde cocuk pesinde kosmasini anlamiyorum ben.

    1. bakıcı gelince annelik bitiyor mu sanıyorsun? doğur anlarsın:)
      ben home office çalışıyordum. doğunca ofisin içine ettiler:) geçen ocağa kadar çalışmaya da devam ettim, evde, iki bebeyle! tatildeyim anlayacağın bu ara:)

  27. Bendede var bir kız bir oğlan ikizler ve bu ay itibariyle tam 2,5 oldular, ancak 3 yaşımıza doğru giderken 2 yaşından bugüne geçirdiğimiz zamanlarımızı arar olacağız gibi geliyor:) çünkü özellikle kızım çok fazla aksileşti, sürekli kardeşini taciz edip kızdırıyor,oğlan kızın bir bakışından bile huylanıp az 15 dakka ağlıyor,bide kızım aniden yemek yemeyi kesti, eskiden çok iyi yerdi,şimdi hiçbirşey yemiyor,haa bide çok zamanıymış gibi tuvalet eğitiminede başladık, evlere şenlik:))kavgayla,depresyonla geçen bir günün akşamında senin bu yazını okudum, artık sinirdenmidir nedir ağlayıncaya kadar güldüm:))sinirlerim boşaldı resmen,teşekkür ederim

  28. jandarıyoruuuuummm ısteye bayıldım ben de.
    benım kızım 20 aylık o da böyle zırıltı anlarında herseye ıstemıooooomm dıyo ona mı denesem acaba erken mı:))

  29. Annem ve iki kardeşime sesli okunmaya çalıştım,yazının sonunu zor getirdim,hamileyim bebis içerde zıp zıp zıpladı garibin,isyan edecek bana yeter gülme diye 🙂

  30. “Bacağımı kesip eline veresim geliyor, nereye istiyorsa kendi yerleştirsin” ???
    Yazdıklarınızın nerdeyse aynılarnı yaşıyoruz ikiz kızlarımla. Demek ki bütün çocuklar birbirine benziyor ? yazılarınızı okumak hem rahatlatıyor, hem de alt üst olan sinirlerimi gevşetip neşelendiriyor ☺️Elinize sağlık…

      1. arkadaşlar yazinizin ustunden 4 yıl geçmiş nasıl atlattiniz suan nasillar sanki benim kızim hiç udlanmayacak gibi geliyor??

        1. zamanla geçiyor. 😉 sonra okuyup yok artık bu kadar mıydı, abartmışım galiba diyorsun. 😉 2 yaş sendromuna reçete diye yazım vardı. ona da bak istersen

Yorum Gönderin

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.