Çocuklar büyüyeli blog yazmak da pek zorlaştı. Artık kocaman oldular, rızalarını almadan bir şey koyamıyorum. Şunu paylaşayım mı diyorum nooooooooooo. Bunu paylaşayım mı? Nooooooooooooooo. Sansür ne kötü bir şeymiş ya. Ona yok, buna yok, e yazmıyorum öyleyse eşek götürsün moduna girdim. Ama şu LGS olayını tarihe not düşmezsem de üzülürüm yani.
Tüm okul hayatı boyunca içten yanmalı motorla kendi kendine çalışmış, ders çalışmaktan zevk alan bir insan olarak LGS yılını da heyecanla beklemiştim. Ama yine de Allah biliyor ya, çocukların birinci sınıfa başlamasından sonraki en sinir bozucu yılı yaşadım.
Neyse ki biri kızdı da süreci camdan atlamadan tamamlayabildim. Tahmin edileceği üzere kızım, kızlığını gösterdi, sene içinde yükselen çalışma ve başarı grafiği ile göğsümü kabarttı. Heyt be analar neler doğuruyormuş dedim.
Oğlan için de bir şey yazamıyorum, şimdi görecek vay vay vay, diyecek, ben demeyeyim de siz tahmin edin yani. 🙂 Anahtar kelimeler: g.t, atmak, gezmek. (Ay bununla ilgili yazı yazmışım.)
Nihayet LGS bitti gitti. Sonuçlar ne mi? Sonuçlar şöyle: Bizim evde LGS’nin 3 kazananı var:
İlki tabi ki de benim! Yıllar önce günün birinde içimde uyuyan ebeveyn canavarının uyanmasından korkuyorum yazmıştım. Canavarı uyandırmadan, çocukları psikolojik manyak etmeden bu yılı tamamladım. (Yani öyle ümit ediyorum 20 sene sonra psikolog psikolog gezmezler inşallah. 🙂 ) Tamam, ara ara ani çıkışlarım oldu ama o kadar kusur kadı kızında da olur. 😉
İkinci kazanan tüm sene çok ama çok gayret edip hem 3 sene verdiği hafızlık arasındaki kaçan dersleri yakalayan hem de yükselen bir ivme ile LGS’ye çalışan, denemelerinde dehşet puanlar alan ama LGS’de istediği sonuca ulaşamayan kızım. Bu senenin en çok övgüyü hak edeni bence o. Kendi çok üzüldü ama öğrendiklerin cebinde, mutlaka karşılığını alacaksındır dedik. Hedefi kendi okulunun lisesini anlı şanlı kazanmaktı, biraz ansız şansız oldu ama kazandı şükür. E daha ne olsun?
Yılın en şanslısı da oğlan. Tüm yazı saz çalıp geçirip kışa gökten yemek inmiş ağustos böceği mutluluğu yaşadı resmen. Sübhanallah, kızdan artan puanı oğlana veririz diyorduk, asıl güzel puanı oğlan aldı. Boşuna dememişim, Allah şans versin guzuuum diye. Maşallah maşallah diyor, nazar etmiyoruz. Tembel adamın sınava girişi de rahat oluyor. Çalışsa kaygıdan yapamazdı, güle oynaya girdi, çıktı çocuğum sınava. Kazandığı okulu öğrendiğinde maalesef ben psikologdaydım. 😊 Dediğine göre sevinçle öyle bir çığlık atmış ki apartman inlemiş. Görebilmeyi çok isterdim. Bu başarısında sınavdaki rahatlığının yanında iyi bir kitap okuyucusu olmasının rolü olduğunu düşünüyorum. Allah daim etsin inşallah.
Öyle böyle LGS’yi atlattık. Daha dün anaokulunun kapısında bırakıp ağacın altında heyecanla beklediğim çocuklarımın liseye başlayacak olması çok garip bir duygu. Allahü teala nice güzel yıllarını göstersin inşallah.