“Allah, çekmem diyesice!”

Gıcık olduğum çocuk türlerinin başında bilmiş bebeler gelir. Hani bir dediğine beş cevap veren, kocakarı gibi her lafı bilen, suratına çat diye lafı çakan çocuklar! Ayyy vallahi gıcık olurum!  İşin garibi denilene göre ben çok bilmiş bir çocukmuşum. Car car konuşurmuşum. Bilmişliğim hakkında anlatılan bir çok hikâye var ama biri en meşhuru. Efendim, ben 2,5 – 3 yaşlarındayken, bir gün dedeannem (dedemin annesi / annemin babaannesi) bana tüm içtenliğiyle “Senin gelinliğini de görür müyüm ola?” demiş. Ben de lafı çakmışım: “Ohooooo dedeanne, sen o zamana çoktan toz olursun!” Dedeannem çok bozulmuş. “Bu lafı söylemeyi bu bebe ne bilsin, kesin sen tembihlemişsindir,” diyerek gelinine yani anneanneme küsmüş. Anneannem yemin billah etmiş, “İlaaa anaaaa, ben ne bileyim o lafı söylemeyi?” demiş ama dedeannemi inandıramamış. Ben tabi bu olayı hatırlamıyorum. Büyüklerimden dinledim. Aradan yıllar geçti. Dedeannem çoktan -o zamanki aklımla- “toz” -şimdiki aklımla- “rahmetli” oldu. O göremedi ama ben evlendim. İki de bebem oldu. Veeeee zamanında dedeannemi bozan bilmişlik geni beni bozum bozum bozmak üzere kızıma intikal etti!

Kızım artık iyiden iyiye konuşuyor. Önceden sürekli ezber cümleler söylerdi: “Amet, çoğap giy. Üşürsün. Hasta olursun. Duktora gidersin. Duktor amca iğne yapar! Ağlarsınn. MEAAAA.” (Sondaki meaaa da ağlama efekti!) Artık kendi cümlelerini kendi kuruyor. Hani yabancı bir dil konuşurken insan bir an doğru kelime nedir diye düşünür ya. İşte ara ara öyle düşünerek cümlesindeki kelimeleri tıkır tıkır yerine koyuyor. Sonra da bir kaprisler, bir edalar, bir şımarık vurgular. “Offff Amet offf! Kardeşini üzme!” ya da “Ametciiiiiiiiiiiiiiiiim, buraya gel!” ya da bugünün lafı “Of Amet, ağlama, bekle! Anne gelecek! İşi var!”

Hafta sonu annemlerdeydik. Mutfak masasında babam kuruyemiş ayıklayıp kızın ağzına veriyor. Babamın masaya koyduğu kuruyemiş kabukları kızımın çok ilgisini çekti. Önce “Dede dökülmez!” dedi. Babam güldü. Kabukları masaya koymaya devam etti. Kızım durdu durdu 60 yaşındaki dedesine lafı çaktı: “Offff dede! Döktüğünü topla! Hemen!” Babam bu lafın ondan çıktığına inanamadı. Bakakaldı.

Sabahleyin de ben küçük hanımın eline su bardağını verdim. Bu ara bir oyun çıkardı, suyu içip kalanını yere döküyor. “Sakın dökme!” dedim. Suyu içti, ben başka tarafa bakarken kalanı hemen üzerine döktü. Çok sinirlendim. “Su bardağını bir daha eline vermeyeceğim! Sen suyunu döküyorsun!” dedim. Kafasını çevirdi duymazlıktan geldi. “Sana diyorum aloooo, duyuyor musun beni” dedim. Bana döndü, gayet bilmiş bir edayla “Duydum, tamam!” dedi, çekti gitti. Ben de arkasından bakakaldım.

Bu velet daha 22 aylık! 2 yaşına bile gelmedi. İkizi en fazla “Adam düştü paaaaaaaaaat!” diyebiliyor. Bu olayı bloğa kaydedeyim de yarın bir gün büyüdüğünde “Ben ne ettim de bu kızı böyle bilmiş ettim,” diye üzülmeyeyim dedim. Yapacak bir şey yok. Genlerden gelmiş. Dedeannem kızımın bu dediklerini duysa önce “Oohhhh canıma değsin,” der sonra da eklerdi: “Allah, çekmem diyesice, aynı anası! Fındık kadar g.tüyle şunun dediği lafa bak!” Doğru valla, çekmez olasıca aynı anası! Görünen o ki toz olana kadar bunun dilinden daha çok çekeceğimiz var!

23 yorum

  1. Bende mız mız her dediğini yaptıran çocuklara uyuz oluruum hatta bulunduğum ortamda onları bilerek görmezden gelirim ki daha fazla deli olup başıma gelmesin diye.. Amma velakin korkuttun bu Secce:)

  2. ahh o su dökme olayı bizde de vardı. bende az böğürmüyordum onun yüzünden:( gözümün içine baka baka yapardı sıpa… haa bir de her lokmayı (özellikle eti) çiğner çiğner en son yere tükürürdü… bzen de sırf bana inat olsun diye yapardı… off ya valla sizi sinirlendiğin anların normal olduguna kanaat getirdim. Allah yardımcınız olsun. kendimi iki çocukla, hele hele ikizle hiç düşünemiyorum. Allah dağına göre kara verirmiş derler… Bende ikiz olsa gazeteye 3.sayfa haberi olurdum herhalde:)

  3. Allah gecinden versin, daha coook seyler gorup, yasayip yazacaksin boyle..
    O minicik ellerin ayaklarin buyuyup, yaslanip burustugunu goremeyecegim diye uzuleceksin hatta.
    Nene yasim gelmis benim..

  4. bir iki sene önce bizim kız şöyle yapıyor, böyle yapıyor diye çevremde çocuğu olan annelere anlattığım zaman “daha bunlar ne ki” derlerdi… Şimdi bizim kız neredeyse dört yaşını bitirmek üzere ve o annelerin maalesef haklı olduğunu görüyorum:( Şimdi ben de sana diyorum ki, ” duydum, tamam” cümlesi daha ne ki? Daha neler neler duyacaksın, geçen ctesi okulda veli toplantısı vardı ve ben ilk defa pedagog ile konuşma ihtiyacı duydum, çünkü son bir iki aydır dil pabuç kadar, her şeye bir cevap, bir bağırmalar, karşı gelmeler, bazen karşımda 4 yaşında küçük bir kız çocuğu mu var yoksa 12-13 yaşlarında ergenliğe girmiş bir küçük hanım mı karıştırıyorum, hatta bazen söyledikleri canımı bile acıtıyor:( Allahtan bir şeye kızdığı veya istediği bir şeyi yapmadığım için öyle konuştuğunu biliyorum… Kızlar biraz cadı ve bilmiş oluyorlar, bakalım ahmet önümüzdeki günlerde ne yapacak?

    1. oyyyyyyyyyy
      şimdili bebeler zaten bi fırlama. bilmişlik geniyle zamane şartları da birleşince yemin ederim gelecek beni ürkütüyo

      1. dayisinin bacisi yine de dayiya tur bindirdiginden, (nerden baksan oyle yaneee) ne kaddar cekerse ceksin, kizin maymun etcek herifi

  5. aynı cinsten ve 5-6 ay ileri versiyonu bi de bizim evde var (laf aramızda bilmişlik kızlara yakışıyor aslında, ben bayılıyorum daha doğrusu) geçen gün balkon kapsının anahtarını bozdu babası küplere binince “baba sinirlenmene gerek yok” dedi, ardından eline bi çorap geçirip “belki bu tavşan yapabilir” dedi 🙂

  6. Evlerimizin bahçesinin duvarla ayrıldığı, komşu teyzemle oturup “Nasılsın? Kocan nasıl? Çocukların nasıl?” muhabbetimi annem hala anlatır. Lakin benim favorim fıstık hikayesi:
    Annemin arkadaşının yanına gittiğimizde fıstık yiyormuş, bana dönüp “Fıstık yer misin?” demiş. El-cevap: “Ben kendim fıstığım zaten!” Yaş 3 😀 “

  7. Benim kız da 22 aylık ama cümle kurmuyor, söylediği kelimeler var.biz de cokkk fazla mimik var ama.o yüzüyke neler anlatmıyor ki ve tavırlarıyla,ben de maşallah dil.pabuc kadar olan biriyim neden acaba diye düşünüyorum, aslında gözümde hala bebek,beni anladığını bilsem bile diyalog kuracak kadar büyüdüğünü kabullenmiş değilim.acaba benim algılarım yüzümden mi.bu arada 1 aydan fazla annanesi v teyzesi ile yaşıyorum,2 tane de yeğenim var sık görüşüyoruz.tavsiye isterim

    1. konuşmaz için senden fırsat kalmamış olabilir mi kıza :)) Şaka bir yana konuşmuyor diye endişelenme yaşı 3 diye biliyorum. kendini hazır hissettiğinde başlar. sonuçta kelimesiz konuşmak da marifet. 😉 zaman tanı annesiii

Müge için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.