Bebelerimin biri 1500, diğeri de 2000 gramın altında kuvözde yatarlarken ilk kez “Kime benziyorlar?” sorusuna muhatap kaldım. Cevabımı gayet açık ve net hatırlıyorum: “Henüz insana benzemiyorlar!” Gerçekten de benzemiyorlardı. İnsanlar prematüre bebeği normal bebeğin küçük ebatlısı sanıyor. Hâlbuki onlar henüz bebek değil cenin kıvamında. Dediğim gibi bırakın birine benzemeyi, tam olarak insana bile benzemiyorlar. Benimkilerin bazı organları gelişkin, diğerleri geri olduğundan oldukça orantısız duruyorlardı. Bir de anne karnındaki tüy dökme mevsiminden önce doğduklarından acayip tüylülerdi. Zaten bebekten çok dedeye benziyorlardı. Benjamin Button’ın doğum halinden az biraz hallicelerdi yani. Erken doğumun şokuyla istemsiz hareketleri vardı ki gördüğümde gözyaşlarına boğulmuştum. İşte böyle perişan bir haldeyken ilk kez “Kime benziyorlar?” sorusuyla karşılaştım.
Zaman geçti, bizimkiler şekillenmeye, güzelleşmeye başladı. Biraz da toparlanınca simalar ortaya çıktı. Oğlum babasına benziyordu. “Kızımsa bana” diyebilmeyi çok isterdim ama ne yazık ki onun da benimle alakası yoktu. Aynı babaannesiydi. “Bebekler çok değişir, gör bak sana dönerler” dediler. Ben de umutla bekledim ama cık cık cık. Kız bir türlü bana dönmedi. Oğlan da babada kalmakta ısrar etti. “Ulan onca çocuk doğurdum, biri de bana benzemedi!” diye çok hayıflandım. Harbiden de taşıyıcı annelik yapsam anca bu kadar farklı olurdum doğurduklarımdan.
Onlarla tıpkıbasım bebeler doğurduğum için eşimin ailesi pek mutluydu. Oğlum, baba, büyük amca ve büyükbaba; kızımsa babaanne, ortanca amca ve küçük amca senteziydi. O günlerde ikisi de sık sık otopsivari incelemelere tabi tutuluyorlardı: “Sübhanallah saçının bu girintisi büyük amca, şu girintisi küçük amca. Ense aynı ortanca amca. El parmakları babadan, ayak tırnakları dededen…”
Ben sabırla beklemeye devam ettim. Ama bir değişiklik olmadı. Oğlan babanın konsantre hali, kız da babaannenin karbon kopyası olmaya devam etti. Zamanında bir yerlerde okumuştum: Babası, tıpkı eşine benzeyen kızı için “Aşkımın kaçırdığım yılları,” diyordu. Bu gidişle kayınvalidemin kaçırdığım yılı kalmayacak, hatta bir süreden sonra ikinci baskı bile olacak diye düşünmeye başladım.
Gel zaman git zaman, ara ara bazılarının “Kız da sana benziyor” dediğine şahit olmaya başladım. İlk önce inanmadım. “Ne alaka be! Aynı babaannesi” dedim. “Yoo valla sana benziyor,” dediler. Yine pek ihtimal vermedim. Hemen çocukluk resimlerimi açtım. Baktım, eh benziyor denebilir, yani iki gözü, bir burnu olması benziyor en azından. Ama demek ki benziyor ki insanlar öyle diyor diye düşündüm. Her fırsatta küçüklük resimlerimi kocamın gözüne sokup “Bak şekerim, kız bana benzemiyor mu?” diye zorlatmaya başladım. Başta inkâr etti, ama sonra kabul etti – yani kabul etmek zorunda kaldı. Her ne kadar ben hâlâ gece uyku sersemi halde yanımda yatanın kızım mı kayınvalidem mi olduğunu pek ayırt edemesem de kız bana dönmeye başlamıştı bi kere! Oh be!
Sonraki günlerde “Oğlan babaya, kız da sana benziyor” dendiğine daha çok şahit oldum. Daha da sevindirik oldum. Hemen kocamı markaj altına alıp ikna girişimlerine devam ettim. “Aaa şekerim kız aynı ben. Herkes de öyle diyor!” O da haa hıı, evet benziyor filan dedi. Ama ben yılmadım. Kızın bana az biraz benzeyen fotosunu hemen bilgisayarda arka plan resmi yaptım. Maksat adamın da gözü alışsın. Her fırsatta kızı bana ne kadar benzettiklerini anlattım. Kocam ikna oldu mu bilmiyorum ama en azından biraz ikna olmuş gibi yaptı.
Veeeeeeeeeeeee asıl büyük itiraf babaanneden geldi. Geçen hafta sonu eşime, “Farkında mısın kız da annesine döndü!” dedi. HAHAHAHHAHA. NİHAYET! Bir buçuk yıl bekledim, ama sabrın sonu selamet oldu şükür! Her ne kadar ailem ve ben hiç benzetemesek de kayınvalidem diyorsa doğrudur: Kız aynı ben!
Çok Tatlılar Maşallah :)) Kız aynı siz :)))
aaa nerede gördün?
Görmedim de Mutlu olun diye yazdım 🙂
İstanbuldamıydınız yolda gördüğüm ikizlere daha dikkatli bakarım artık sizinkiler mi acaba diye 🙂
hehe sağ ol canım, çok mutlu oldum. mailini aç süpriz var!
oyy oyy çok teşekkür ederim kocaman olmuşlar 🙂
Ve birbirlerinede benziyorlar biraz ben biri esmer biri sarışın sanmıştım 😀
Bunlar için uykusuz kalmaya değmez mi ya , herşeye değerler :))
haha bu kadar güzel sözün üzerine paketleyip direk gönderiyorum bebeleri:)
kız çok esmerdi. dedim ya değişti bana döndü:)
Bakarım valla :)) Ben bebek bakmaya bayılırım gerçi kardeşim yok ben genelde kuzen büyüttüm 🙂 daha 18 im bu arada,sınava hazırlanıyorum 😀
Benimde akşam uykum erken geliyor geç yatmak için neden lazım banada 😛
Haftaiçi dersaneye gideriz beraber eğitimlerinide erken almış olurlar :))
oo sınavda başarılar. oku da bizim gibi olma hehe:)
Tşk 🙂
:’D
🙂
aa nerede gördün?
gelin kaynana toprağından olur derler:) hani erkekler kendi anneleri gibi eş seçerler ya…benim sapsarı olan oğlumu da kaynanam kendine benzetmişti. ki o bayaa bayaa çirkin ve karadır yani…(anlaşıldığı üzere çok severim kendisini :)))
:))))))))))))))))))) buya bunu yeni gördüm. çok güldüm ilahi
Ben çok farklı bişey sorcam ‘Erken doğumun şokuyla istemsiz hareketleri vardı ki gördüğümde gözyaşlarına boğulmuştum’ yazmışsınız ya onlar neler ben de edtehlikesi yüzünden yatıyorum şu an o yüzden çok dikkatimi çekti. Bi de sizinkiler kaç haftalık doğdular.
bende Sena’nın merak ettiğini merak ettim…
Bende senanın yorumunda sorduğunu merak ettim..
senacım senin durumun ne oldu?
istemsiz hareketler işte. kızda değil de oğlanda çoktu. titriyor gibi. sağa sola istemsizce elini atıyor, geri çekiyor, geriniyor gibi, acayip şeyler :((
“bu gidişle kayınvalidemin kaçırdığım yılı kalmayacak” kısmı beni benden aldı götürdü… uzun zamandır bu kadar gülmemiştim ağzına sağlık…
“hamileyken kime çok bakarsan ona benzer” diye bi iddia var. bi de “kocanı amma seviyormuşsun” diyen oldu bana. çok seversen benzermiş miş miş…
(ben adamı sevmesine seviyorum da sen ne diye kayınvalideni sevesin ki??)
özetle: daha üç günlük bebek ve öz yengem kızıma bakıp:
“üç tane bebek gösterseler, hangisi İpek’in kızı diye, bunu seçmem” dedi.
o kadar ki babasına benzer kızım.
oglum da benziyor aslında.
benzemez kimse bana.. tavrıma hayran olunuz!
bakışımdan süzülen işveme kurban olunuz…
valla bende ilk gördüğümde sen demiştim Mekki için ama sen ısrarla kayınvaldem diyorsun kendisini görmediğim için yorum yapamadım bide kayınvaldenin fotosunu koyda bilelim yani secce 😉
benim oğlum doğduğunda hep eşime benzettiler bense ısrarla ya kendime ya da olmadı abime benzetmeye çalıştım eşine benziyor dediklerinde bozuluyordum hatta eşimde takılırdı bana, niye bozuluyorsun bana benzeyecek sütçüye mi benzeyecek diye 🙂
Benim oğlumun 2 aylıkken siması amcasına ve bana benziyordu. .Bebeklik fotoğraflarımla karşılaştırdığımda resmen bendim. Her gören amcası diyordu. . Ama biz amcasıyla birbirimize benzemiyorduk ki! nasıl oluyorda her ikimize birden benziyordu anlam veremiyordum 😀
Birde benzetme ile ilgili börülcemle aramızda geçen diyoloğu paylaşmazsam çatlarım 😀 görümcemin dünya tatlısı kızı oldu . .minik prenses aynı halasına benziyordu. .”tıpkı halası dedim”börülceme.bana dediki ona benzetme sonra dötü kalkar 😀 birini birine benzetince kalkıyormuş ondan öğrendim ! oysaki oda dahil sürekli oğlumun amcasına benzediğini sürekli söylerdi