“Korkmayın, anneciiiiim, ben yanınızdayım!”

Ben korkak bir insanım. Hatta bildiğin ödleğim. Başkalarının gölgesini bırak kendi gölgemden bile korkarım. Korku filmleri aklımı çıkarır. Şimdi hayatta bakmam ama küçükken izlediğim birkaç saçma salak film yüzünden hepten ota b.ka ödüm kopar oldu. Bir patırtı gürültü yüreğimi hoplatır. Bir köpek görsem kaçacak delik ararım. Köpek şöyle dursun, bana doğru bir kedi tıslasa dizlerimin bağları çözülür. Hayatımda bir kere lunaparktaki korku tüneline girmişliğim vardır. Onda da girerken kapattığım gözlerimi çıktıktan sonra açmışımdır. Eve içeride kimse yokken girecek olursam tüylerim diken diken olur. Sanki her açtığım kapının ardından ceset çıkacakmış gibi gelir. Banyo küvetineyse hiç bakamam. Her seferinde kanlar içinde çıplak bir kadın bulacakmışım gibi hissederim. Kapı çaldığında göz deliğinden bakınca sanki biri gözüme bir el ateş edecekmiş gibi dehşete düşerim. Korkularım saymakla bitmez. Hatta bir seferinde yeni araba sürmeye başladığımda, ağabeyim “Rölantide niye ses var?” demişti de titreyerek “Abiiiiii korkutucu şeyler söyleme” diye tırsmıştım. Ondan sonra uzun süre ağabeyim RÖÖÖLANNNTİİİİİİİ diyerek beni korkuttu. Şükür şimdi unutuldu rölanti korkum. Ama başka korkularla uğraşır oldum.

Şu aralar bizim evde yeni bir moda var. “Anne, koorkooo,” modası. Ya soya çekimden ya da dikkat çekmek için sürekli bir şeylerden korkooo oldular. Gerçekten korkuyorlar mı bilmiyorum. Sanmıyorum da. O kadar saçma ki korktukları şeyler. Bazen benimkiler bile korkunç kalıyor yanlarında.

Mesela resimdeki köpeklerden korkoolar. Hatta önce havlayıp kendi havlamalarından korkooo, bana sarılıyorlar. Ben de cesur bir anne olarak “Korkmayın, anneciiim, ben yanınızdayım,” diyorum. O kadar da havalı söylüyorum ki gören de bir elimde ışın kılıcım, arkamda dalga dalga pelerinim, köpek ordusuna saldırmak üzereyim sanır. Benden aldıkları güçle bebelerim hemen resimdeki köpeği ah ah diyerek dövüyorlar. En havalı sesimle konuşmaya devam ediyorum: “Ah yapmayın, annecim, yazık, cici köpek o.” Bu arada kendi kendime gülüyorum. Sıkıysa sokaktaki köpeklere at havanı diyorum.

Benim bebeler kapı çalınmasından da çok korkooolar. Kapıya uzun zaman önce yazı astım “Lütfen zili çalmayın, uyuyan bebeleri uyandırmayın, aksi halde sonuçlarına katlanırsınız,” diye. O gün bugündür millet genelde kapıyı çalmayı tercih ediyor. İşte o kapı sesi benimkilerin aklını çıkarıyor. Korkoooo, korkoooo diye bağırıp hangi deliğe gireceklerini şaşırıyorlar. Akşam üzeri çalmışsa kapı, biliyorum ki kocam. Ama başka bir saatteyse açıkçası benim de aklım çıkıyor. Her ne kadar “Korkmayın, anneciiim, ben yanınızdayım,” desem de kapıyı açınca kurt baba çıkacak bizi ham edecek diye ödüm patlıyor.

Boş odalardan da korkooo bebelerim. Bir odaya tek başlarına girince, koşarak yanıma dönüp korkooo, korkooo diyorlar. Ben yine en havalı halimle “Korkmayın, anneciiim, ben yanınızdayım,” diyorum. Sonra da ellerinden tutup korkacak bir şey olmadığını göstermek için onlarla birlikte boş odaya gidiyorum. Yolda yüreğim hop hop etmiyor değil hani. Bizimkiler odaya girer girmez korkoo korkooo diyerek üstüme tırmanıyorlar. Ben yine zorlama bir gülümsemeyle “Korkmayın, anneciiim, ben yanınızdayım,” diyorum. Ama açıkçası, acaba odada cin peri falan var da ben göremiyorum, onlar görüp de onlardan mı korkuyorlar diye dudağımı uçuklatacak oluyorum.

Bu korkooo işinden evde şimdilik herkes memnun. Bebelerim korktuklarında annelerine sığınmaktan memnunlar. Ben kendimi cesur hissetmekten, seksen santimlik de olsalar insanlara güven vermekten memnunum. Ama açıkçası bir gün gerçekten korkunç bir şeyle karşılaşırsam ne yaparım diye düşünmüyor da değilim. Acaba bebelerimi bırakır, tabana kuvvet kaçar mıyım? Yoksa içimden benim bile bilmediğim cesur bir kadın çıkar, bebelerimi korur muyum? Bilmiyorum, bilmek de istemiyorum. Açıkçası öğrenmek zorunda kalmaktan da korkuyorum!

17 yorum

  1. Uslubune bayılıyorum anlattığın hersey gözümde canlanıyor. Çok içten ve aynı benimkiler gibi:)

  2. Bu köpekten delicesine korkma bende de var.. Hadi şimdi anlamıyor puseti 40 mt uzağından geçiriyorum köpeğin 2 gün sonra elimden tutarak giderken napıcam bilmiyorum 🙁 Bir de sevmek falan isterse benim bıdık yandık ki ne yandık

  3. Public bir ortamda okuyarak blogunuzu gozumden yas gelene kadar gulmeme sebep oldu bu yaziniz. Ozellikle kapi deliginden bakma kisminda kendimi kaybetmis olabilirim gulmekten, niyeyse ayni korku bende de var. sebebi 80’lerde yapilan bir turk filmi. Polis kapinin deliginden bakiyordu, sucluda adami gozunden vuruyordu. O filmi ozledigim gunden beri nerdeyse 20 yil oldu hala korkarim. Blogunuzla yeni tanistim, sik kullanilanlara ekledim. Bugunden sonra mudaviminizim artik.

      1. aaa okuyunca hatırladım o kapı deliğinden bakma olayı bende de var:) hele bi de akşamsa delikten bakmadan önce elimi geçiriyorum ki ateş falan eden olursa:) önce bi parmak gitsin göze birşey olmasın:)))) ne filmmiş yahu:P

  4. psikeart’ın son sayısında annelerin travmalarını aktarmalarıyla ilgili bir yazı vardı. anne istemeden de olsa korkularını genetik menetik neyse işte çocuğa aktarıyormuş.yani düşündüğün doğru:))

  5. Bu kapı deliğinden bakarken kurşun yeme korkusunun bir tek bende olduğunu sanıyordum. Yalnız olmadığımı hissettirdiğin için öncelikle secce sana daha sonrada yorum yapan arkadaşlara teşekkür ediyorum :))

  6. kargaların gagalaması korkusunu yaşayan da var mı aranızda?? Kuşların pencerelerden, bacalardan girip insanlara zulmettiği bir film vardı, onun etkisinden kurtulamıyorum.. kapı deliğinden kurşun, evet onun korkusu da var..

    1. aaaaaah kuşlar filmi. inanılmaz film o yaa. ne zaman kafamdan kuş sürüsü geçse nefesim tıkanır

  7. Ben babasız büyüdüğüm için korktuğum en ufak bişide soluğu annemin yanında alırdm..ama büyüyünce farkettm ki garibim korkusuz sandığım annecim de dünyanın en korkak insanlarından biriymiş..Allah rahmet eylesin 🙂

gizem için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.