Malumunuz, bu yıl çocuklarım okula başladı. Gerçi iki senedir anaokuluna gidiyorlardı ama ilkokul ayrı bir dünya. Sene başında çok gergindim. Sınıflar kırkar kişi. Bir katta iki yüz elli öğrenci var. Okul bin küsur kişi. Ayh. Düşündükçe içim kararıyordu. Çocuklarım bu kalabalıkta ne yapacak? Sınıfı bulabilecekler mi? Tuvalete gidebilecekler mi? Problemlerini çözebilecekler mi?… Başta bir iki gün okulda bekledim. Tansiyon hastası olacaktım! “Aman yavrum, dikkat edin!” “Durun yavrum, düşeceksiniz!” “Eyvah, çocuğum oraya çıkılır mı!” Çocuklar deli dumrul gibi. Okulda sürekli bir kaos hali. Her taraf çatır çatır beton. Anladım ki çocuk milleti okuldan sağ geliyorlarsa, Allah’ın lütfundan başka bir şey değil! Orada olmam çarpıntımı artırmaktan başka bir işe yaramadı. Okuyup üfleyip okulu terk ettim. Allah’a emanet!