Var ya hayatta en çok korktuğum şey emanet bebe. Çocukların arkadaşları geliyor, benimkiler gidiyor, aklım çıkıyor ha. Emanetin canı gözünde olur derler. Allah korusun! Neden korkarsan başına o gelir derler ya. İşte benimki de o hesap, yine korktum, başıma geldi!
Kitaplar, kitaplar, kitaplar… 2. Bölüm – 2. sınıf kitapları
Evet, farkındayım, 1. sınıf kitaplarını yazmadım. İşin aslı birinci sınıf kitapları denince tüylerim diken diken oluyor. El ele tutuşup lale ellemekten başka işleri olmayan Ela ve Lale, kırk kere atletini giy dediğin halde inatla giymeyen Talat, anten dikip sağı solu dikizleyen Atilla’dan sonra birinci sınıfı anmak bile istemiyorum. İkinci sınıf çok zevkli. Şükür ki artık… Okumaya devam et Kitaplar, kitaplar, kitaplar… 2. Bölüm – 2. sınıf kitapları
NEREDE BU SINIFIN ANASI!!! – İyi bir sınıf anasının özellikleri
Ay elhamdülillah çocuklarım büyüdü, helabaşı muhabbetini bırakıp eğitim yazıları yazarak geleceğe ışık tutmaya başladım. 😉 Bugün önümüzdeki yıllarda aramızdan sınıf anaları çıkmak isteyebilir diye sizlere iyi bir sınıf anasının özelliklerini anlatayım dedim. Sizden bekleneni bilin de bodoslama dalmayın. 😉
Hayatın Normalleşmeye Başladığının Resmidir – X – Beton Köfte ;)
(Daha önceki anormal “normalleşme” hikâyeleri için bkz: 1. turşu, 2 çiş partisi., 3. gezenti, 4. cüzzamlı kurabiye, 5. AVM, 6. metrobüs, 7.tatil, 8.doğa, 9. titiz) Öğretmenler günü geliyor diye kaç gündür çocuklar hop hop hopluyor. Onlara ne oluyorsa. 😉 Ay ben sevmem böyle işleri. Anama çekmişim, bir fanila sarar gönderirim öğretmene diye düşünüyordum ama bebeler bana çekmemiş. 😉 Hediye de hediye diye tutturdular. Tamam dedim, alayım,… Okumaya devam et Hayatın Normalleşmeye Başladığının Resmidir – X – Beton Köfte 😉
Deneme bir, ki, üç
Şu aralar memlekette nüfus patlaması mı oldu, bana mı öyle geliyor? Komşum, eltim, bacım, en yakın arkadaşım… Nereye dönsem viyak viyak bebek. Benim çocuklar çok seviyor bebekleri. Ben de çok seviyorum. Kimin bebeğini görsem yapışıyorum. Sonra da gülüyorum. Benim bebeler büyürken bebek gördüğümde tüylerim diken diken olurdu. 🙂 Atlatmışım o günleri. Yeniden sevmeye başladım bebekleri.… Okumaya devam et Deneme bir, ki, üç
Hayatın Normalleşmeye Başladığının Resmidir – IX – Temiz Titiz ;)
(Daha önceki anormal “normalleşme” hikâyeleri için bkz: 1. turşu, 2 çiş partisi., 3. gezenti, 4. cüzzamlı kurabiye, 5. AVM, 6. metrobüs, 7.tatil, 8.doğa) Geçenlerde bir mesaj aldım facebooktan. Bir anne pasak yarışmalarımda fark attıracak ev resimleri atmış. “Kız Secce Kuzu, ne zaman düzelecek bu ev?” diye yazmış. İkizleri daha küçük. “Merak etme” dedim “çok yakında her şey düzelecek.” 😉 Yalan mı? Değil vallaha!
Kitaplar, kitaplar, kitaplar… – 1. Bölüm – Okul öncesi kitaplar
Çocuklar kitap okusun, okuma alışkanlığı kazandırılsın diye okulların aldırdığı kitaplardan memnun olan var mı aramızda? Kiminle konuşsam şikayetçi. Nerede sıkıcı, boğucu kitap varsa çocuğun ödevi. Gerçi hak veriyorum öğretmenlere. Veliler çocukları kitap okusun istiyor ama bu iş için asgari harcama yapmak hatta yapmamak istiyor. Bu durumda öğretmenler de tanesi 1,5-2 liradan seri halinde kitap aldırıyor.… Okumaya devam et Kitaplar, kitaplar, kitaplar… – 1. Bölüm – Okul öncesi kitaplar
DDK Kazananları!
Dün gece oğlanın Zaku kitabının 1. cildinin 0. baskısını gördüm. Hani ben kitap yazmayla uğraşmayayım, yayınevine göndereyim diye hazırlamıştı ya.