Bugün öğlen uykusundan önce oğlan uyandı. Kızı uyandırmasın diye çok uğraştım. Ama kızsız yaramazlık hiç içine sinmediği için carlaya cırlaya kızı uyandırdı. Kız da uykusunu alamadı tabi, çok keyifsiz. Hemen kızı ayağıma aldım. Biraz neşelensin istedim. Ama oğlan durur mu??? “Ayağa ben yatacağım!” diye feryat figan ağlamaya başladı. Kızı kaldırıp onu yatırdım. Kız çıldırdı. İkisini yan yana yatırmaya çalıştım. Beğenmediler. Yastıkları iki ayrı ayağıma yerleştirdim. O da olmadı. Üst üste yatırmaya çalıştım. Cık cık cık. Hiçbir şekilde yaranamadım. İkisi de salya sümük, bağıra çağıra ağlamaya devam etti. Biraz dil döktüm, dikkatlerini başka yere çekmeye çalıştım. I-ıııh! Sinirlerim tepeme fırladı. Çektim kapıyı çıktım. Anneme telefon açtım. Bebeler odada, ben telefonda zırladım. Baktım sakinleşecekleri yok bir kez daha şansımı denemek için telefonu kapattım. Odaya gittim. Kapıdan biraz dinledim. İkisi de hıçkırıklara boğulmuş, birbirlerini azdıra azdıra uluyorlardı. Ağlamaları yüreğimi dağladı, kendimden nefret ettim. Çat diye kapıyı açıp içeri girdim. O an yanıma kamerayı almadığıma pişman oldum. Karşılaştığım sahne aynen şöyleydi: Oğlan bir yandan iki göz iki çeşme ağlarken öteki yandan karyolasının başına çıkmış “hoppacılık” oyuyor, beşiğe hoplayıp geri çıkıp tekrar atlıyor. Kız da bir taraftan bangır bangır bağırırken öte taraftan salıncağına girmiş, en sevdiği kitabı eline almış, sallanarak sayfaları çeviriyor. Zırlamayı otomatiğe bağlayıp oyuna o kadar dalmışlar ki odaya girdiğimi fark etmediler bile. Beni görür görmez yine yere atlayıp tepinmeye devam ettiler. Bu ne şimdi ya? Bu parmak kadar bebeler ne ara büyüdüler de beni parmaklarında oynatır oldular, he?
walla öyle heralde ben bi taneye dayanamyrm üstelik daha minnacık sen nasıl dayanıyosun iki taneye helal olsun :))))
🙂
Boşuna bacaksız bücür demiyoruz biz onlara:))) onlara değilde en çok senin ağlamam üzüldüm:( Üzme kendini, bilirim ana yüreği dayanmaz ama bak işte parmaklarında oynatıyorlar;)
çocukların ağlamasına değil de hayattan sıkıldığıma ağladım yaa. çok yoruldum, çok bunaldım.
apartmandaki komşuların kaç 2 dakika havan değişsin…yada bi başka ikiz annesi bul yakınızda biraraya gelin birlikte ağlaşın. rahatlarsınız cidden… arada bi dibe vurup yukarı çıkmak iyidir.
ben artık sürekli dipteyim ya
🙁
Yazık kiz sana…
Geçecek bunlar… Söz.
Senin bir mola alman lazım artik.
🙁 geçecek biliyorum ama ben kalacak mıyım ondan şüphem var
çocukları bırakıp bir günde olsa eşinle vakit geçirsen…annen ya da kayınvalidene bıraksan….ya da aynı anda ikisini davet etsen bebeleri paylaşsalaar bir günde olsa seni rahatltsalar…ve bunu haftada bir kez yapmana yardımcı olsalar…çok zor canımsın kıyamam yaa…yorumlarını okyunca çokk üzüldüm…senin gibi hayat dolu birine bu yazıları hiç bağdaştıramadım…Allah yardımcın olsun…
ya artık günü birlik şeyler kurtarmıyor beni. doğru düzgün bir düzen istiyorum, üstünkörü yaşamaktan bıktım.
Selcen hanim,
Ben bi taneyle bunaliyorum. Iki taneyi hayal bile edemiyorum. Keske yakin olsak, birlikte aglardik:( AMA zaman cok cabuk geciyo. Ben bizimki ne zaman 10 aylik oldu anlamadim. Sen seninkilerin 2 yasina ne zaman geldiklerini anladin mi? Kizim kolikti ve gece gunduz devamli agliyordu. Tek basima gurbetteydim. Kendimi sikmaktan sinir krizi gecirdim bi kac kez. AMA geciyormus. Simdi de farkli zorluklari var AMA Ben “bu da gecer ya HU” Diyorum baya etkili oluyo.
ben de diyorum ama geçmiyor yaa. çok bunaldım. yaşamayı özledim. sadece nefes alıyorum. tek hayat belirtim bu
“çok bunaldım. yaşamayı özledim” ne kadar tanıdık ve ne kadar sık kullandığım 2 cümle bilemezsin.yalnız değilsin emin ol.inanır mısın temmuzun yarısı bitti ben hala yaz gelecek diye bekliyorum.bilinçaltımda eskilerden kalma nasıl bir yaz profili varsa artık mevsim ne olursa olsun sadece haftasonu eşim dahilinde sivil hayata karışma çalışmalarında bulunabilen bir hükümlü olarak hala öylece bekliyorum..uzun süre insan içine karışmayınca konuşmayı da unutuyor insan, bazen dışarı çıktığımızda biriyle karşılaşıcam diye ödüm kopuyor.görüntü olarak ruh olarak öyle köreldimki.2 bebeyi yedir doyur giydir dışarı çıkma moduna sok derken lanet olsun ne önemi var diye üstüne eline ne geçiyorsa geçir çık..banyo yapamaz mı insan yapamıyorum.her gün bu akşam eşim gelince çocukları teslim eder yaparım deyip,saat 23 civarı canhıraş yatan çocuklar ve toplanan ortalıktan sonra aman yarına kalsın deyip sızıyorum.ve bu döngü saçlarım saç derimle bir bütün olana dek böylece devam ediyor.off secce deşme yaralarımı ne çok konuştum yine, geçecek mutlaka geçecek inanmak istiyorum ben buna yalan da olsa…
haha var ya sen mi yazdın yorumu ben mi yazdım inan ayıramadım.
sokakta biriyle karşılaşmaya korkuyorum dedin ya ben de geçen iki sokak aşağı inmişim, sözde ana caddeye. herkes üstüme başıma bakıyordu:)) bizim muhit alıştı da biraz merkezden ayrılınca ne hale geldiğimi daha rahat görüyorum
“çocukların ağlamasına değil de hayattan sıkıldığıma ağladım yaa. çok yoruldum, çok bunaldım.” off çok duygulandırdın beni.anneler sanki fedakarlık yapmak zorunda olan mekanik yaratıklar gibi algılanıyor ama insnaız işte, an geliyor içimizden çıkardığımız canlıya bile tahammül edemiyoruz. sabret az kaldı (sanırım), biraz daha büyüyünce daha az ağladıklarını duydum:)
valla 3 yaşında çok rahatlayacağımı söylüyorlar ama 1 sene daha… bilemiyorum…
40 günlük olacak çok değişecekleri lafından beri hep aynı terane. Öyle rahatlamak yok bence…. Yoook.
öyle demeyelim arkadaş, çok kişi onayladı valla, bebeler 3e gelince köşeyi dönüyoruz inşallah. benim kaldı 347 gün:)
secce hepsi öyle…bizim evde sürekli sinek vızıltısından biraz daha kalıncana bir ses var..
viyyuu miyuuu gibi sesler çıkararak dolanıyo…nedensiz kafasını havaya dikip annnneee diye yalvarıyo kızım noldu diyorumm..gene otomatiğe alıyo sürekli annne annnee diye…süreklı bi nazlanma mızmızlanma..
Dün akşam dolaptaki Pınar Beyaz Peynirin adını Duru “Zıkkım” diye öğrendiğini farkettim…
Çünkü bikaçkez Pınar beyaz diye cankıraş ağlıyordu..ben ona pek hazır gıdalar vermem..anneeee diye ulumaya başladı zııııkıııımmm dedim bende..
Dün dolabı açtı bana diyo ki “anne ben bu zıkkımı yiyiyim, kutusu ile de oynıyım olur mu??” o an kendimden utandım yemin ederim..
bi dakkaaa peynir hazır gıda mı? yerine ne veriyorsun?
beyaz peynir veriyorum cnm..
krem peynir, katkılı matkılı diye nadir veriyorum..
Krem peynirin kutulara sigmayan,arta kalan , tuketme tarihi yaklasmis diger butun cesit peynirlerin karisimindan yapildigini ogrenmistim Trakyali bir peynir yapimcisindan.O kadar da kotu olamaz degil mi diye de sormustu :/ aslinda raf omru olan her sey katkili ve zararli 🙁
o kadar kötü olur olur hiç şüphem yok
hani bu mavi paketlerde sürülen peynirler varya ondan bahsediyorum..
ok
Secce Allah sana kolaylik versin arkadasim isin cok zor.
amin cnm
Merhaba Selcen Hanim,
Blogunuzu kisa bir sure once tiklamistim. Nasreddin Hoca’nin hesabi damdan sizin gibi 2 degil de 3 kez dustugum icin yazilariniz cok tanidik geldi. Simdi de ruh halinizle ilgili okuduklarim ayrica daha bir tanidik:) Benim 3uz kizlarim var. Ekim’de ins 9 yasinda olacaklar.( Siz o 9 seneyi bana sorun:) Ben 2’sinin ellerinden tutardim, kucagima alirdim ama kapasitem 3. icin malesef dolardi. O 3. o kadar aglardi ki… Yetmedigim icin o kadar uzulurdum ki… Oh ne guzel 9 yasina gelmisler artik rahatlasmissin diyenleri ya da rahatladin mi diye soranlari duyar gibiyim:) Daha fazla umutsuzlanmani istemem:) Bir cok konuda cok sukur ki rahatladim ama bir cok konuda da eskisine oranla daha fazla yoruluyorum. Bedensel yorgunlugun yerini zihinsel yorgunluklar aliyor cogu zaman. Daha cok yazmak isterim ama simdilik bu kadar:) Sana 6 ay sonra 5 sene sonra daha rahat olacaksin demiyorum sadece senin gibi birilierinin yasadigini bilirsen yalniz olmadigini dusunup rahatlarsin diye ses veriyorum:) Kolay gelsin…Allah(CC) gucunu kuvvetini arttirsin…
ah yaa, bu işin üçlüsü de var di mi. seninle uzun uzun konuşabilmek isterdim. şu ikisini koluna alıp 3.yü alamamak bile nasıl bir çiledir yaa. maşallah allah güzel ömürler versin kocaman olmuşlar. güzel günlere büyüsünler, analarını baş üstünde taşısınlar inşallah:)
Bu aralar en yorucu donemleri sizinkilerde. Sanirim 2.5 yasindalar yaniliyorsam duzelt. Birazcik daha icin rahat olsun. Simdi donup geriye dogru baktigim zaman 1-2 yas arasi ve 2-4 yas arasi daha bir zordu sanki.Sartlar ve cocuklara gore degisir bizimkiler icin konusuyorum sadece. Tabi bebekliklerini saymazsak:)) Onu ayri bir kategoride degerlendirmek gerekli:) Her konuda email atabilirsin. Emailim sanirim yorumlarda gozukuyor. Biz biraz uzaklardayiz. Cocuklar 3 yasina gelmeden ABD’ye gelmistik. Numarani gonderebilirsen bir ara arayabilirim saat farkini tutturabilirsek. Bir kac ay icerisinde kismetse donus yapiyoruz. Siz hangi sehirdesiniz?
beyhan emailini de aldım.tşk ederim.ilk fırsatta yazacağım.