Kaynana damarı

Yıllar önce yeni evli bir arkadaşımın evine oturmaya gitmiştik. Bilmem kaç kız. Konu döndü dolaştı – e tabi ki de – kaynana çekiştirmesine geldi.

Yeni evli arkadaş pek bir muzdaripti kaynanasından. Yok şöyle etti, yok böyle etti, şunu dedi de bunu dedi de… anlatıp duruyordu. Hepimiz de yeni evliyiz. Sözü geçen kaynanaya karşı güçlerimizi birleştirdik, bıdır bıdır akıl veriyoruz, kadını kınıyoruz filan.

Bir arkadaşımız vardı. Kırk günlük bir oğlu vardı. (Ne işi vardıysa kırk günlük bebeyle gezmede.) Durdu duramadı dedi ki: “Arkadaşlar bir oğlan anası olarak konuşuyorum, bence çok haksızlık ediyorsunuz kadıncağıza!”

İlk önce herkes sustu, sonra bir kahkaha tufanı koptu. Amma gülmüştük ha kırk günde kaynanalık damarı pörtleyen arkadaşımıza. Bundan fena kaynana olur şimdiden başladı falan diye dalga geçmiştik.

Oyyyy oyyy, tabi o zamanlar bilemezdim, kaynanalık damarının kadın anatomisinin olmazsa olmaz bir parçası olduğunu. Yeni öğrendim, fena öğrendim!

Çocuklarım bana çok düşkün. İkisi de. Kız babacı olur derler ama henüz bir emaresini görmedik. Oğlan 1,5 seneye kadar baba ile koyun koyuna yattığından babasına da düşkün ama yine de favori benim. Öyle ki hiç bir işlerini başka birine yaptırmaz. “Annea giydirsin / kakamı annea temizlesin / annea pişirsin / annea benimle uyusun… Zor mu? Zor Allah için. Güzel mi? Hmm. Ne yalan söyleyeyim, güzel! İnsanın rakipsiz olması hoş bir duygu vallahi. Her ne kadar ıhlayıp pıhlasam da öfleyip pöfflesem de bebelerimin daima beni tercih etmesi gururumu da okşuyor doğrusu. E ne kadar emek, o kadar yemek!

Tabi bu arada başka sevdikleri insanlar yok mu? Elbette var. Olmaz mı? Kız teyzeme çok düşkün. Deli oluyor ona. O varken dönüp bana bakmaz. Oğlan da anneme deli. Anneanne, anneanne der de başka bir şey demez. Annemde kalırken annemin yatağına kurulur, kimseyi yanına yaklaştırmaz. Her telefona anneanne arıyor diye koşar. Her kapı çalışınca anneannesi gelmiştir. Bozuluyor muyum? Hayır, elbette. Annemin elinde büyüdüler, sevmeseler üzülürdüm. Peki başka???????? Başka yok. Yani yoktu. Yakın bir geçmişe kadar!

Geçen bir arkadaşım uğradı. Bir kızı var. Kız benimkilerle yakından ilgilendi. Bizimkiler oynadı etti, yemek saati geldi. Oğlana yemek koydum. “Abla yedirsiiiiiiiiiiiiiiin” diye zırladı. Hiç bozuntuya vermedim. Yedirsin, ben de anasıyla iki çene ederim. Yemek bitti, ağızları silinecek. Oğlan ağladı “Ablaa silsiiiiiiiiiiin, annea sen bırak!” E silsin bakalım.

Bununla kalsa iyi. Abla aşağı, abla yukarı. Abla bunu bir gıdıklıyor, hahahahha oğlan kendinden geçiyor. Ulen hıyar, ben gıdıklayınca “Annea gıdıklamaaaaaaa!” diye bağırıyorsun, yok olmadı elimi tırmalıyorsun da abla gıdıklayınca niye gıkın çıkmıyor?

Bununla da bitmedi tabi, abla da abla, abla da abla, tüm gün kızın peşinden dolaştı. Bir an yanından ayrılmadı. Kızın da hoşuna gitti tabi, salınıp geziyor. Benimkini parmağında oynatıyor. Yok şöyle yapmazsan küserim, yok böyle yapmazsan küserim. Ay benim saftirik de küsersen küs diyemiyor. Ben desem suratıma bakmaz. Kız kapris yaptıkça bu kızın bir dediğini iki etmiyor. Küsmesin diye etrafında dönüyor.

Ben de kıl oldum, yüzümde sahte bir gülümsemeyle sözde kızın anasıyla konuşuyorum ama gözüm kızla oğlanda. “Öyle deme ablası, böyle deme ablası,” diye müdahale edip duruyorum. Kız da belli ki bana kıl oldu, uyuzluğuna devam ediyor. Ay yolasım geldi saçını başını.

Derken nihayet kızın gitme vakti geldi, benimki ondan önce ayakkabısını kapıya koydu. O da gidecekmiş. Ablayla! “Aaa olur mu annecim, ben ağlarım gidersen ama hüüü oğlum beni bırakıp gitti derim,” dedim. Yok valla, o kadar timsah gözyaşı döktüm, oğlan dönüp suratıma bakmadı. Ablayla gideceğim diye tepine tepine ağladı.

Kız da kırıtıp duruyor kapıda. Acı çektiriyor resmen. Basıp gitmiyor bir türlü. Neyse allem ettim, kallem ettim, zor bela kızı savdım, arkasından kapıyı kapattım. Hatta kilitledim! Benimki bir anırtı tutturdu, offf, yıktı evi başıma. Sakinleştirene kadar öldüm.

Sonra gece oldu, yattık. Benim oğlan uyudu. Biraz sonra çığlıklar atarak fırlıyor, “Ablaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, ablasıııııııııı geelllllllll, gitmeeee, ablaaaaaaaaaaaaaaaa” diye. Nasıl sinirlerim zıpladı. Ayağıma alıyorum, kucağıma basıyorum, yok abla da abla.

“Ulen eşoğlueşek, iki buçuk senedir saçımı süpürge ettim uğruna, kızın biri iki kırıttı üç sırıttı diye bir anda sattın beni. Hadi güzel bir kız olsa neyse. Seçe seçe bunu mu seçtin? İnsan biraz zevk sahibi olur. Babandan daha az bıyığı olan birini bulaydın bari. Ya da anan gibi akça pakça. Dişleri desen her biri ayrı yöne bakıyor. Burnu tokmak gibi. Gözleri mucuk kadar, görmek için büyüteç lazım. Saçları yoluk yoluk. Sen nesini beğendin de peşinden ağlıyorsun bu kızın? Bir daha öldürürüm görüşmeye kalkarsanız. Bitti! Ne seni onun evine bastırırım, ne o kızı buraya! Cesedimi çiğner, öyle görürsün o yoluğu bir daha!”

Ben söyledikçe oğlan celallendi, o bağırdıkça ben söylendim. Sonuç olarak babası araya girdi de birimizden biri güme gitmeden kurtulduk. Ama ne yalan söyleyeyim, sinirimden sabahı sabah ettim.

Böyle işte a dostlar. 2,5 yıllık oğlan anası olarak konuşuyorum, kaynanalarınıza haksızlık etmeyin, sizden önce onlar vardı. Ayrıca bizim için de gelin konusu kapandı. Şakası bile cinlerimi tepeme çıkarıyor. Basmayın damarıma! Yok anacım, yok, veremeyeceğim oğlumu kimselere, bu böyle biline!

56 yorum

  1. ben anne olduktan sonra tüm kaynanalara hak veriyorum seccecim, 6 aylık kızımla konuşmalarımızdan bir demet ‘hem ben evlendirmicem ki kızımı, sakın evlenmek yok annecim, erkekler üzer kızları, ağlatır seni falan, öldürürüm ben onu, çok aşık olursanda bizim evimize gelsin, gözümün önünde olsun,’ 🙂 kendi evlerinde olduklarını düşünemiyorum bile, kızım en ufak zırladığında topla tüfekle hazır bekleyen ben evi basarım heralde 😀 eminim bir oğlum olursa da onada aynısını yapacağım 🙂

  2. 2 yaşında bir oğlum var ve potansiyel kaynana adayı olaraktan valla gelin uyumlu olmazsa çekeceği var.:)
    Kendi kaynanamdan çekmedim Allah razı olsun uyumlu insandır nasıl istersen öyle olsun der kırmaz, laf sokmaz ama ben öyle bir kaynana olur muyum işte bundan biraz şüpheliyim.:)

  3. Benim de erkek yegenimde Boyle bi sey olmustu. Bi akrabamiza oturmaya gitmistik. Kiz hic yuz vermemesine ragmen yegenim hasta olmustu… O uzerinde durmayan, Tarzan gibi tepelerde gezen, duz duvara tirmanan ve evde dagilmadik yer birakmayan oglan gitti, yerine sus pus biri geldi. Kizin dibinden ayrilmiyo. Kiz yuz verse icim yanmicak. Biz o kadar her dedigini yapiyoz da hic birimize yapmadi kiza yaptiklarini. Hatta anasiz hic bi yere gitmeyen cocuk, anasini birakip kizin evinde gitti… Sanirim erkek cocuklarinda bi donem Boyle bi seyler oluyormus…

      1. Yegenimin aski cok surmedi, simdi hatirlamiyor bile:) tekrar bile olsa Uzulme, gecici bi durum…

        1. yok bacım, işimi riske atamam, görüştürmüyorum. evlenip gideydi kız hayırlısıyla başımızdan:P

  4. ay çok güldüm,, bende iki oğlan var seccecim,, benimkilerde aynen senin oğlan gibi çok anneciler,, ama henüz bir rakip çıkmadı :))

  5. ha bu arada bir kayserili olarak söylüyorum, kayserili kaynanalar zor olur,, yani seninki biraz genetik :))

  6. ben her sefrinde diyorum 27 aylık oglum dogdugundan beri aralarına girer yatarım diye vallhi bakalım eger karı koylu olursa yolarım o gelini

  7. sizi çok iyi anlıyorum, oğlum kreşe başladığı ilk sene (yaş 2) ipek diye bir kıza takılmıştı 🙂 kız oğlumun 3 katı, bana her gün ipek i de eve götürelim diye zırlıyor, arabada benim kucağıma oturur (ablası da olduğundan yer olmadığını düşünüyor, yoksa kötü niyetli değil :)) sen köfte pişir pilav pişir (menüyü bile veriyor) ay ne cinlenmiştim :))) ilk kez kaynanaları anladığım andır :))) çok güldüm çok güzel bir yazıydı :)))

    1. ooooooooooo dayanılacak gibi değil. inan eğitim meğitim demem okuldan alırım. hahaha hepten psikopat imajı çizmeye başladım yaa:)

  8. Okurken çok güldüm ve bir kez daha anladım ki oğlun ha 2,5 ha 25 yaşında..

    Amma velakin bu durumdan muzdarip olduğum için (tabikide kaynana çekiştirmeye başlamıycam :D) bir senedir dua ederken ”Allah’ım kırılıp,döküleceğine kızım olmasın. Eğer oğlum olacaksa da bana akıl,fikir,mantık bol bol ihsan eyle. Eğer oğlum da her erkek gibi (istisnalar kaideyi bozmaz) olacaksa olmasın” Amin 🙂

  9. cok haklısın secce benim bir oglm var 3 yasında kendısınden cekmediğim çile kalmadı sagolsn bende diyorm bir kız bul beni unutta oyayım o gözlerini:))

  10. Illahi secce:)) gece gece guldurdun beni:)) biz erkek analari kiskancak birini buluruz.benim oglusta 1yasinda.ben de kayinvalidemden kiskaniyorum oglumu.herkes sevebilir ama o kucagina alinca butun tuylerim diken diken oluyor.zamaninda kayinvaliden bögrüme ot tikadigi icin tepkim boyle cikiyor heralde.gelmesin, oglumu gormesin,aramasin sevmesin sanirim daha cok sevinicem.

    1. 🙂 çocuk ne kadar çok sevilirse zekası o kadar gelişirmiş. hoşlanmadığın durumlarda buna odaklan. yihuuu beyni gelişiyor diye sevin.

  11. Himm gelin diyince oglusunuzu attınız bi kenara benim ahtım var annemin yaptıklarını yapmiycam diye bence benim gelinim şanslı olur herhalde çünkü ben şimdi bile Aras i serbest bırakıyorum gellinimle yaşıt olup dolaşırım barlara alışverişe giderim umarım Allah gönlüme göre verir ben ikisinide kıyamam herhalde isin sakası yolmak

  12. Geçerrr Secce bozma moralini..Eşimin kuzeni biz evlendiğimizde 6-7 yaşındaydı..Nişanlıyken yanımdan ayrılmazdı..Eşime seni boğucam öldürücem diye laflar ederdi..Bana kırmızı kalp çizip içini boyayıp verirdi..ben de asardım buzdolabı kapağına :)…Nezaman biz evlendik çocuk bana seni öldürücem seni boğucam, eşime de “seni de boğucam ikinizi de öldürürüm” diyordu..sonrası mı??? sonra geçti gitti hatta bir iki lafını yaptığımızda bile saçmalamayın ben mi yaptım filan der :)…üzülme Selcen’cim geçeeerrr giderrr…olur erkek çocuklarına platonik takıntılar 🙂

  13. Benimde 2,5 yaşında bir oğlum var.ben çok kıskancımdır sevdiğimi kediden köpekten bile kıskanırım.ama gelinime asla kaynanalık yapmam.ben çok çektim kaynanamdan (halada aynı evde yaşıyoruz:( ) eşimde çok üzüldü bu süreçte.ben gelini sevmesem de sırf oğlum üzülmesin diye sesimi çıkarmama.bizim cicim aylarımız mahvoldu ben oğluma aynı sıkıntıyı çektirmem.

  14. ben de çok güldüm yaa:) ben de oğlan anasıyım ama oğlumu kıskanmıyorum hiç, şimdilik tek korkum arada daha çok sabrını taşırdığı taraf ben olduğum için babasını daha sevecen şefkatli bulması..ama bakıcısını sevse benden ona gitse aksine seviniyorum en azından ben yokken mutlu diye..bu aile meseleleri yüzünden baya çekmiş biri olarak bence evlat nerde kimle mutluysa anne de mutlu olur, siz de ilerde böyle düşünürsünüz eminim:)

  15. yok artik.. hanimlar nedir bu haliniz???
    benim de oglum var, kıskanmam.
    kayinvalidem var, annemden ileridir.
    toparlayin kendinizi..

  16. kesinlikle evlendirmem :)) evlense bile kimin daha çok sevileceğini şimdiden aşılıyorum ki iyice beynine kazınsın.

  17. :))) çok güldüm. her zaman ki gibi… benim oğlumun da bir aşkı var. oğlum henüz 18.ayını doldurdu bugün. ama resmen aşık. çalıştığım için yuvaya bırakıyorum(teyzemizin işlettiği). orada bir öğretmenimiz var. sabahları bir sevişi var kızı kıskanmıyorum desem yalan olur :))) saçlarını…yüzünü… öper öper bi daha öper. ben de kendimi teselli ederim .sevdiği sevildiği yerde diye. ama zormuş…

  18. Allahım bütün erkek çocugu olan anneler böyle mi kocaman adam olsada aynı dicem ama bende bir erkek bebiş anası oldum ya inş selcen gibi olmam 🙂

  19. komşunun çocuğunu eve getiriyorlar arkadaşım diye yok benim oğlan daha zeki, yok benim oğlan daha uyumlu, daha laf dinler komşunun çocuğu niye böyle diye burun büküyorum… sonra da elin komşusununun oğlunu arkadaş olarak çocuklarıma yakıştıramıyorum getirdiği kızı nasıl kabulleneceğim 🙂
    var mı fikrin secce 🙂

secce için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.