Yaz bitti. Ne çabuk geçti yahu. Aklımda oğlumun ilk yaz tatili repliği dönüp duruyor. “Hüüüü 90 gün tatil demişlerdi. 90 günün bu kadar kısa süreceğini hiç söylememişlerdi hüüüü.” Neyse ki tatili güzel geçirdik. Bu yaz bir çok şeyle ilk kez tanıştı çocuklar. Lastik bileklik yapıp fahiş fiyatlarla akrabaları dolandırmak mesela. ? Paten parkuru kullanmak, tek başına menemen yapıp yemek, pankek pişirmek, kolluksuz yüzebilmek, boğaz turuna katılmak, yeraltı şehri dolaşmak, antika pazarından alışveriş yapmak… Hepsi iyiydi de tanıştığımız bir şey daha vardı ki… Açıkçası hiç hoşuma gitmedi. ?
Oğlan: “Aaa bak anneciiiim, tarihi Osmanlı kolası.” 😉
Bu yaz ilk kez eşim bizi bırakıp memleketine gitti. Hatırlarsanız daha önce de bir iki kez evde çocuklarla yalnız kalıp fıtık olduğum olmuştu. Ama hiç bu kadar uzun süreli olmamıştı. Normalde tek başıma gece bir evde kalmaya korkarım ama çocuklar var diye yatabiliyorum valla. Öcü gelirse oğlan defeder. Böcü gelirse kız üzerine atlar diye kendimi teselli ede ede uyuyorum.?
Küçükken onlarla aynı yatağa giriyordum ama artık büyüdüm. Tüm cesaretimi toplayıp onları kendi odalarına postalıyorum. Yoksa sabaha kadar veriyorlar tekmeyi bana. Ha korkudan uyuyamamışım ha tekmeden. Ne farkı var Allah aşkına. ?
İşte yine çocukları odalarına postalayıp izlediğim tüm korku, gerilim filmi yıldızlarının resmi geçit yaptığı bir gece kendimi teselli ediyorum: Üç harfli gelirse üzerine sirkeli su fıslarım, American psycho gelirse “Hello, what is your name?” der konuyu başka yere çekerim, hortlak gelirse uyuyo rolü yaparım, odada aniden bir halka belirirse kelime-i şehadet getiririm… ?
Tabi bu arada çocuklar da boş duracak değil ya. Hatırlarsanız oğlan tee zamanında hırsız kapanı kurmuştu eve. ?
Hep bir olur üç başlı, ağzı ateşli, kıçı fişekli canavarı deviririz alimallah…
İşte bunları düşüne düşüne tam dalıyordum ki bir takırtı. Takır tukur. Congoloz mu geldi acaba? Sübhanallah. Hiç sesimin rengini bozmadan bebelere seslendim. Cevap yok. Uyumuşlar.
Takır tukur.
Yine aynı ses. Evde biri var yemin ederim. “Yavruşlaaaar!” Cevap yok. Bebeler değil. İyi de kim olabilir??
Tüm camları kapattım. Kapıyı sürdüm. Nereden girecek eve. Ay yoksa ben bunları daha yapmadan mı sızdı içeri? Yoksa congolozun üzerine mi kapıları sürüp camları sıkı sıkı kapattım? ?
Keşke testere, pıçak falan alsaydım yanıma. Cep telefonumu elime aldım. Polisi arasam ne diyeceğim. Evde ses var. Eee? Yat uyu bacım, faredir diyecek. Daha önce ev arkadaşım kayboldu diye aramıştım. Sabaha bir yerlerden çıkar, merak etme, demişti. Çıkmıştı da, o ayrı mesele de, şimdi evdeki fare değilse ne olacak? Ya seri katilse????
Yataktan kalktım. Seri katile geldiğinin farkındayım mesajı gönderiyorum. “Yavruşlaaaaar, ben süt içmeyi unutmuşum, kim süt isteeeer?”
Cevap yok.
Seri katil ondan korkmadığımı anlayıp gitti mi acaba?
Takır tukur.
Vallahi de gitmemiş! Elime telefonu aldım, tüm ışıkları yaka yaka dış kapıya gittim. Kalbim yerinden çıkacak. Var ya eğer kapı kilidi açıksa eve kesin katil sızmış. Kapıya elimi attım.
Ohhh. Kilit kapalı.
Mutfağa gittim. Seri katile şu an seninle ilgilenmiyorum, bas git havası veriyorum.
Takır tukur.
Ay komşuyu mu arasam? Aşağıdan güvenliğin çenesi geliyor. Daha millet ayakta yahu. Bu saatte eve mi girilir? Adamlara seslensem mi?
Takır tukur.
Tüm odaları yokladım.
Banyoya girdim. Elime vileda sapını aldım.
Takır tukur.
Yemin ederim elim ayağım titredi. Tüm evi vileda sopasıyla dolaştım. Ay yok kimse. Yatağa geri döndüm. Bu arada koridorun ışığını falan açık bıraktım. Yatağa yattım. O an gardıropun kapısının açıldığını fark ettim. İçinden kocaman bir şey çıktı. Bana doğru geliyor. Tam çığlık çığlığa bağırıp kafasına vileda sapını geçirecektim ki fark ettim: BENİM EŞEK KIZ! Aklı sıra bana şaka yapıyormuş! Evde dolanıp duruyormuş peşimde! Kan beynime sıçradı. Hahahhaha gülüyor bir de! Yemin ederim iki saat elim kolum titredi, gözüm seğirdi.???
Şu bana yapılır mı ha? Benim gibi panik ataktan muzdarip, kaygı bozukluğu olan anaya yapılacak şaka mı şu ha? Kafasına sirkeli su fıslasam haksız mıyım ha! ???
Ha ha ha seninki yine büyük bişi benimkini anlatayım benim eşimde vardiyalı çalışır oğlan yanımda o sıralarda ama artık benle yatmıyor eşşek kadar oldu?neyse ben gece kalkıyorum ibadet için?içeriden ses geliyor bana ı öyle geldi dedim yok yine ses geliyor yatak odamın camı açık ayağa kalktım nasıl bağırıyorum mahalle inlemiştir kimsin lan sen gel bakalım diye o an inan hırsız olsa kesin elimde kalmıştı oğlan yanımda ayağı alçıdan çıkmış zor doğruldu korktu çocuk neyse ben elim boş olarak?bütün evin ışıklarını açıp dolandım ses yok neyse ben ama o bağırmaya kimsenin ne oldu deyip gelmemesi başımızın çaresine bakmamız gerek bidaha öğrendim insanlık yok. Ben ibadete devam oğlan yattı yine ses tekrar baktımki bizim tutiş yani kuşumuz kafesin dışında kalmış kapının arkasına düşmüş çıkamıyor seni gidi küçücük şey nasıl bir korku yaşattı bize???o an o elimde kalacaktı oğlan kurtardı??inşallah anlatabilmişimdir
:))))))))) canaaaan bir daha evde yalnız kalırsam seni çağırcam bacııııım.
Ahhahah tööbee benim yüreğim hopladı kız, ben o korkuyla çocuğa da bağırırdım hem de çığlık çığlığa?
benim de kalbime iniyordu valla. :/
Ben de ilk aylarında evliliğimize renk katacağını düşünüp gece su içmeye kalkan eşimi kanepenin arkasından fırlayıp korkutmuştum. Bir bağırış koparip bardaktaki suyu üzerime attı ? deli miymişim neymişim?
ahahha benim arkadaşımın kocası simsiyah giyinmiş, bıçakla banyoya saklanmış. şaka yapıyor aklı sıra. ölürdüm ben herhalde.