Geçen gün yine şehir dışında bir okul programım var. Öyle olunca perşembeden anneme geçiyorum. Cuma sabahı çocukları ona bırakıp oradan gidiyorum. Akşama geri dönüyorum. Tabi iki bebeyle evden çıkmam zor iş. Bir şey unutursam dönüp almam da zor. Anneanneye götürülecekler, yolda ve programda bana lazım olacaklar, bebelerin yatak malzemeleri, yedek giysiler, ders malzemeleri, okula gidemedikleri… Okumaya devam et Kız olsun daaaaaaaaaa……
Kezban Paris’te. Şey Aman Secce Kuzu İtalya’da ;) – 4. Bölüm
Dün bir arkadaş mesaj attı: “Kııızzz Bologna’da mısın? Fuar başlamış!” Ay yok, ne Bolognası, banyoyu temizliyordum. “Aaaa gitmedin mi bu sene?” dedi. İşte aradığım hava. 😉 Millet alıştı vın vın yurt dışı seyahatlerime tabi. 🙂 Geçen okul programı var Samsun’a gidiyorum. Oğlan diyor ki “Yine mi yurt dışı annecim?” Evet cınım, Sam Franşişko. 😀
“Ben Gülmeyim de Kim Gülsün” çekilişinin sonuçları
Vay vay vay, ne kadar seviliyormuşum, hiç çaktırmıyorsunuz bacılar. 🙂 Bu kadar okuyanım olduğunu da bilmiyordum ayrıca. 🙂 Hep bir iki yorum olunca, üç kişi takip ediyor, ikisi yazıyor sanıyordum. 🙂 Madem bu kadar seviyorsunuz yazdıklarımı da niye hâlâ bestselling author olamadım he? İmzalarıma niye gelip çığlık çığlığa bağırmıyorsunuz ehhehe. Şaka bir yana birbirinden güzel… Okumaya devam et “Ben Gülmeyim de Kim Gülsün” çekilişinin sonuçları
İki küçük gömlek düğmesi…
Ben üniversiteye giderken bizim orada oturan bir arkadaş vardı. Benden birkaç yaş küçük. Derslerle ilgili sorular sorardı bana. Üniversiteye hazırlanıyordu o da. Yine bir gün karşılaştık. Ben okuldan dönüyorum o da bir yerden geliyor işte neyse. Dedi ki bana “Sana çok hayranım Selcen abla yaaa. Ne kadar cool bir insansın.” Allah Allah dedim. Havalandım. Neyim… Okumaya devam et İki küçük gömlek düğmesi…
Ben Gülmeyim De Kim Gülsün! ;)
Yazmayı meslek edinmeye karar verdiğim tarihi tam olarak verebilirim. Üniversitede 3. sınıftaydım. İkinci dönem. Sözlü çeviri sınavı için bir kapının önünde bekliyoruz. Herkes gergin. Kimi tırnağını, kimi dudağını kemiriyor. Ben kıkır kıkır gülmeye başladım. Arkamdaki niye güldüğümü sordu. “Yapmak istediğim işi buldum!” dedim. Ben gülmeyeyim de kim gülsün. 😉 Sınavdan sonra heyecanla evin yolunu tuttum.… Okumaya devam et Ben Gülmeyim De Kim Gülsün! 😉
Gülümsüyorum, gülümsüyorsun, gülümsüyor
Sabah gözümü açar açmaz telefonu açıyorum. Whatzapp’da arkadaş gruplarım var. Çok mesaj biriktiyse mutlu oluyorum. Sabah havadisleri. Ohhh. Tadını çıkararak okumak için çayın demlenmesini bekliyorum. 😉 Bugünün mesajları şöyleydi:
8 MART DÜNYA KADINLAR GÜNÜNÜ KUTLARIZ. KOLTUK YIKAMA AY SONUNA KADAR 120 TL BAŞLAYAN FİYATLARLA….
Epeydir gıcık oluyorum sosyal medyaya. Bol laf dalaşı, kavga kıyamet amaaan. Hele belirli gün ve haftalarda iyice çığrından çıkıyor. Herkesin mesaj verme telaşı. Farklı şekilde söylenmeye çalışılmış binlerce aynı laf. Kelimelerin yerini değiştirmişler, al sana süper düşünce. Olur ya karşı görüş olur, farklı bir şey düşünen çıkarsa hurraaaaaaaaa saldırın! Küfür, küfür, küfür. Iyy yemin ederim… Okumaya devam et 8 MART DÜNYA KADINLAR GÜNÜNÜ KUTLARIZ. KOLTUK YIKAMA AY SONUNA KADAR 120 TL BAŞLAYAN FİYATLARLA….
Hacı Secce – 9. Bölüm – “Sabır Hacı Sabır!”
Yine üç gün bir yere gidip bir ömür anlatma dönemine girmiş bulunmaktayım. 😉 Daha İtalya’yı bitirememiştim. 😉 Ay çok seyahat annecim, seyahat blogu mu açsam, ne yapsam. 😉 Şimdi önce şunu söyleyeyim de, son umre yazım üzerine “Ayy ben de çocukları götüreyim diyordum, götürmeyeyim bari” yorumlarına ister istemez üzüldüm. Sabi sübyanın hakkına girmeyeyim. Evet zor, kabul… Okumaya devam et Hacı Secce – 9. Bölüm – “Sabır Hacı Sabır!”