Yine ikiz gebelerine!

Henüz bloğumu açmamın üzerinden çok zaman geçmedi. Öyle yüzlerce okuyucum da yok. Ama her yazı sonrasında hem buradan, hem tivitırdan hem de mailden kayda değer sayıda yorum alıyorum. Bu aldığım yorumlara göre blog okuyucularımın dört ana grupta toplandığını söyleyebilirim:

1. Gruptakiler bebesi beliği olmayan, evli ya da bekâr okuyucular. Her yazı üzerine bu gruptan gelen yorumlar genellikle şöyle oluyor: “Vaaaaaaaaa çok güldüm. Çok kafasın. Amma da abartıyorsun. Ama komik oluyor, abart, abart. Eee yeni yazıyı ne zaman yazacaksın?”

2. Gruptakiler evli olup bir ya da aralarında yaş farkı olan birden fazla çocuklular. Bu grubun yorumları genellikle şöyle: “Ahhh canıııımmmm. Tahmin etmeye çalışıyorum neler yaşadığını. Ben bir çocukla bile / aralarında dört yaş olduğu halde perişan oldum. Allah yardımcın olsun.”

3. Gruptakiler ikiz anaları. En anlayışlı grubum bu 🙂 Yorumlar direk: “Ah bilmez miyim, bir kere de biz…” diye başlıyor, konuyla ilgili üç aşağı beş yukarı benzer bir hikâye de onlardan geliyor. Hatta bu gruptakilerin pek çoğu direk şu yorumu yapıyor: “Ayyy ben yazsam anca bu kadar aynı olurdu. İnanmıyorum yaa. Sen bizim evi anlatıyorsun.”

4. Gruptakiler ise en talihsiz grup olan ikiz gebeleri grubu. (Hayır, talihsizlikleri ikizlere gebe olmaktan değil de gebeyken bloğumu bulmalarından kaynaklanıyor.) Genellikle arama motorundan “ikiz bakımı, ikizler, ikiz annesi” gibi şeyler aratarak geliyorlar. Ya da herhangi bir ikiz grubundan duyup da bloğumu tıklıyorlar. İşte bu gruptan gelen yorumları okuyunca tüh diyorum. Çünkü yorumları üç aşağı beş yukarı şöyle: “Gerçekten miiiii? Gerçekten bu kadar zor mu???? Ben her şey güzel olacak diye düşünüyorum. Ağlayarak okudum yazdıklarını. Başım çatladı. Yazmaz olaydın!”  İşte o zaman harbiden üzülüyorum. Bloğun girişine “Radyasyon vardır. Gebelerin girişi tehlikeli ve yasaktır” diye bir yazı asmayı bile düşünüyorum. Olmadı kapısına eğitimli köpek bağlayacağım, gelen giden hamilelere havlayacak. Yani açıkçası anlattıklarımda bir yalan yok. Abartı da yok! Harbiden bunları yaşadım/yaşıyorum. Ama herkesin bu zorlukları yaşayacağını kesinlikle iddia etmiyorum.

Ben hamileyken çok pozitiftim. Herkes “vah vah, ne yapacaksın” diyordu, ben “Aman sağlıklı olsunlar yeter, nasıl olsa bakılır” diyordum. Doğru da çıktı. Elhamdülillah doğdular, sağlıklılar ve bakıldı.  Şu an 19. ayın içindeler. En zorlandığım kısım ilk seneydi. Ama öyle böyle geçti. Allah yardım edenlerden razı olsun. An itibariyle üçümüz de hayattayız, sağlıklıyız ve mutluyuz. Bebelerimin ilk senelerinde normal olduklarına inanmıyorum. Belki erken doğumun etkisi, belki kuvözde kalmaları, belki oksijen almaları gibi nedenlerden ötürü kesinlikle normal bebek değillerdi. Onlarca çocuk görmüş anneannem bile “Yok anam yok, senin bebelerin elden ayrık sağ. Böyle bebekler ne görüldü ne duyuldu” diyordu. Çok gazlılardı, çok uykusuzlardı, çok huysuzlardı, sürekli zırlarlardı… Açıkçası hepimizin burnumdan getirdiler. Ama şu anda gayet normal, hatta bence sakin ve mutlu bebekler. Tek zorlukları iki tane olmalarından kaynaklanıyor. He bir de kızımın uyku problemi var. E o kadar kusur, kadı kızında da olur. Bir taşla iki kuş vurmak kolay mı? Biraz yorulacağız tabi.

Yani lafı toparlarsam ikiz gebelerine diyeceğim o ki stres yapmayın arkadaşlar. Herkes aynı şeyi yaşayacak diye bir şey yok. Siz anınızın tadını çıkarın. Geleceği kaygı etmeye gerek yok. Sonra üzülürsünüz, hamileliğimin tadına varamadım diye. Her şey çok güzel olacak. Belki bir ay önce belki bir yıl sonra. Ama olacak! Yemin ederim!

18 yorum

  1. bende ikiz bebek bekleyen gebelerden biriyim. ama yazılarınızı büyük bir zevkle okuyorum. ve bazı şeylerin bizlere en açık şekliyle anlatılmasının psikolojik olarak hazırlanılması açısından çok önemli olduğunu düşünüyorum. çoğu yazınızı eşime de okutuyorum onun da nelerle karşılaşabileceğimizi bilmesini istiyorum. tabii ki her bebek aynı olmayacak ama en zoruna hazırlıklı olmakta fayda var. elinize sağlık. :))

    1. ayyyy çok teşekkür ederim esin.çok mutlu oldum. allah hayırlısıyla kucağınıza almanızı nasip etsin inş. güle güle doğur:)

  2. bende 27 aylık bir kız bir erkek annesiyim.. hayat 1 yaşından sonra daha kolaylaşmaya başladı bizim için. öyle aman aman uyku yemek problemlerimiz hiç olmadı…- artık tamamende konuşuyorlar, bu da işimi kolaylaştırıyor .. bebeklerime 7. aydan sonra tek başıma baktım.. ama bu ara çok kavga ediyorlar.. secce hanım umarım sizinkiler böyle olmaz yazılarınızı merakla takip ediyorum sevgiler…

  3. Bu postu kaçırmışı,m tamam ikiz gebeleri kadrosuna giriyorum ama benim durumum daha talihsiz benim için ayrı başlık açmanızı rica ediyorum. 🙂

    Herkes kucağımda oğlumu ve karnımı görünce önce bir acıyan gözlerle bakıyor ikiz olduğunu öğrenince hepten bir ağlamaklı oluyorlar. Ben alıştım galiba. En azından korkmuyorum. Hepimizin süreçleri farklı bebeleri farklı. Zor olacak elbet ama güzel günler bizi bekler tadındayım şu sıra. Ve kesinlikle okurken arada bir gözüm korksa da yazılarındaki samimiyeti çok seviyorum.

    Sevgiler.

  4. seccem senın yazıların bana güç verıyor bılıyormusun.. kendımı olabıleceklere hazırlıyorum. geceler boyu uyumasalar bıle aa ıkızler boyle de olabılıyor dıyecegım hayıflanmayacağım sasırmayacagım afallamayacagım.. hatta sımdıden senın sayende kendımı hep en kotuye hazırlayıp odaklanıyorum….bence ıyıkı varsın ve ıyıkı bızımlesın.. vee ıyıkı bende ıkızlerle ılgılı netten bırseyler ararken tesadufen senı bulmusum :))))

    1. çok sevindim dilekcim:) inşallah burada gördüklerin en uç noktalar olur. seninkiler sakin, uykulu, uslu bebekler olur. sonuçta olmasalar da artık en azından biliyorsun ki ikiz bakarken kimse ölmüyor:) elbet geçecek, gidecek tüm zorluklar. tünelin ucunda ışık var haa, haberin olsun, daha ben de ulaşamadım ama, görebiliyorum artık

  5. Ben severek zevkle okuyorum 17 haftalık bir kız bir erkek ikiz gebeyim :O)
    benim annemde bakacağına garanti vermiyor eşimin tarafıda yani benim durum daha vahim işimi çok sevdiğim için nasıl yapacağımı bile bilmiyorken senin yazıları okurken zevk alıyorum hele kız kardeşini arabayla bir yere bırakmak için yarım saat evden ayrıldığında anneniz düştüğü durumu okurken hem üzüldüm hem senin adına sevindim bir yardımcı da olsa biri var yanında…
    hayırlısı olsun bakalım ben bloğunu çok beğeniyorum,ellerin dert görmesin :O)

  6. Rivayet o ki, Rüzgar abi de blogunu okuyana kadar bildiğin Nil’miş. Gerçekler yüzüne nasıl bir çarptıysa işte.. komple vazgeçmiş dükkanı kitlemiş gitmiş…

    anne olmak zor bacılar. kimse de kolay demesin…
    ikiz anaları da üçüzlere bakıp ferahlıyorlar mı bilmem. Ben ikiz olmadığıma da, ikiz doğurmadığıma da şükredip oturuyorum sayende…

  7. Bende 4.grupta yer alıyorum…yeni keşfettik sizi keşfettik diyorum eşimle beraber zevkle okuyoruz hatta eşim okuma sen bunları erkenden doğurursun falan diyor :)en baştan başladık ki hiç bişi kaçırmamış olalım…bu kadar güzel bilgilendirdiğiniz için teşekkür ederiz 🙂

  8. Selam bende 16 aylık ikiz annesiyim veeee 2 aylık hamileyim sukur ki bu ikiz degi..zorun zoru var gercekten ben vok bunaldigimda ucuz annelerini düsünürdüm simdi ne düşünürüm bunu düşünmem lazim?? saka bi yana secce aynı evde yasiyo gibiyiz sanki tek fark ilk yılımız 3 ay harici yalnız gecti ama gecti cok sukur..

Yorum Gönderin

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.