BoyaMA Duvarı – 2. bölüm “Hayal Gücü”

Bir önceki yazıya gelen yorumlar için çok teşekkür ederim. Sayenizde yeni fikirler edindim. Buradan ve diğer yerlerden gelen yorumlara bakılırsa bebelere boyama kitabı vermem pek tavsiye edilmiyormuş. Bakalım ahir zamanda daha neler duyacağız. Boyama kitapları bebelerin hayal gücünü kısıtlıyormuş. O yüzden ellerine verecekmişim kâğıdı kendileri çizsinlermiş resimleri. Valla hayal gücü durumunu bilmem ama boyama kitaplarının el-göz koordinasyonunu geliştirdiği kesin. Önceden kız tavşanın gözünü boyamak için tüm sayfayı badana boya yapardı, şimdi sadece tavşanın kafasını, boynunu bir de havadaki bulutu boyuyor. Yavaş yavaş çemberi daraltmayı öğrendi anlayacağınız.

Dediğim gibi daha minnacıklarken verdim ben boyama kitaplarını ellerine. Sizin yorumlar üzerine de acaba hayal güçlerinde çok zayiat verdim mi diye telaşlandım. Hemen ellerine birer boş sayfa ile kalem vererek durumu ölçtüm. Aha durum budur:

durum

Bu şahane resmi oğlum çizdi. Ve ben ona kesinlikle şunu çiz bunu çiz demedim. Çizince “Bu ne annem?” dedim. Kendisi yorumladı resmini. Sağ baştan sayıyorum: yukarıdaki resimde bir adet kedi, bir ağaç ve bir de ev görüyorsunuz. Muhtemelen kedi intihar etmiş, ağacın dalında sallanıyor, ağaç da evin camından çıkmış. Türkçesi yeterli olmadığı için bu kadar açıklama yapamadı kendisi. Gördüğünüz gibi hayal gücü gayet yerinde. Derin bir nefes aldım.

Feysciğime bu konuyla ilgili bir de video koyuyorum. Az sonra yüklenmesi bitecek. http://www.facebook.com/birkizbiroglan. Git gide feyse de alışıyorum, bakalım. Video için girdiğinizde lütfen daha önce beğenmediyseniz sayfamı beğenmeyi unutmayın. Benim için sorun değil ama feys aleminde önemliymiş böyle şeyler. Biz de raconu bozmayalım.

12 yorum

  1. Geleceğin sanatçıları yetişiyor maşallah:) O minik sevimli eller daha nerelere neler çizecek oooo…

  2. Benimkiler ufacıktı.(Şimdi dana kadar oldular) Çoluk çombalağı+bir de anamı alıp pikniğe gitmiştik.Bekar anneyim ben,haliyle evin babası da ben oluyorum.Baba da ben olunca mangal yakma işi de tabi ki benim:)Mangalı yaktım,yemekler hazırlandı,oturup afiyetle yedik,söz verdiğim üzere futbol maçımızı yaptık vs. Eve döndük.Bir tanesi ”ben resim çizicem” dedi.Hemen kağıt kalemi eline tutuşturdum.Çizdi.”Anlat bakalım ne var burada??” dedim.Anlattı.(Anlatmasa anlamam)Ağaçlar,kuşlar,böcekler,top,kardeşi,anneanne ve bir kadın.Resim karakalem,boyama yok.Sadece kadının ellerini boyamış,kurşunkalemle.Eller simsiyah.”Bu kadın kim?” ”O kadın sensin anne,elleride simsiyah olmuş baksana.” Sordum ”neden peki??”..Söyledi küçük sıpam..”Çünkü pikniğe gidince hep mangalı sen yakıyorsun,ellerin kömür oluyor,simsiyah.Ve su almayı unutuyorsun”…Bizimki hayal gücü+gerçek karışımı bir resim olmuştu..Ama güzel olmuştu..Anlatayım dedim:))

    Sevgiler..

  3. benim oğlan 2,5 yaşında ben boyama kitabı hiç vermemiştim. Şimdi ara ara kalem kağıt veriyorum.Aynen senin oğlan gibi çiziktiriyor, sonra da onların araba,ev vs olduğunu iddia ediyor. Bir de sanırım bu vücut boyama erkek çocuklarına has.Bak senin kız ne güzel kağıda yazıyor, oğlan bacaklarına dövme yaptı resmen.Benim oğlan da ne zaman kalem bulsa vücudunu haritaya çeviriyor.Geçen gün bir baktım poposunu bile yazmış. Külodu indirip poposuna resim çizmek(!) erkek çocuklarına has bence ! Bu arada çok tatlılar ikizlerin 🙂

  4. Videoyu izledim, çok şekerler. Maşallah onlara.
    Hayal güçleri de doldu dizgin devam ediyor, hiç de boyama kitabındaki şekillerin sınırları onları kısıtlamamış 🙂

  5. Benim kizlar 18 aylik. Ne zaman kalem versem ucunu emiyorlar. Ben aslinda umursamayacagim ama herkes aman agzina kalem almasin, kagit almasin, zararli vs deyince ben de ellerinden aliyorum. Ne yapmak lazim acaba?

    1. aman almasınlar ağızlarına hakkaten ya.ben eşek kadar kızdım.bir gün kalem ağzımda düştüm, bademciğim oyuldu!

ayşenur için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.