Pazartesi sendromu denilen bir şey var malum. Ne olduğunu bir türlü hatırlayamadığım. Galiba pazarın rehavetinden sonra yataktan çıkmak istemiyordu insan. Okula gitmek, işe gitmek işkence oluyordu. En son pazartesi sendromuna bizim yardımcı ablalarda şahit oldum. Cuma günü el birliği ile bal dök yala kıvamına getiremesek de en azından yere dökülen balı silip ayağımızın döşemeye yapışmasını önlediğimiz cuma temizliğinden sonra pazartesi kapıyı açtığımda döküm döküm evi görünce gözleri fal taşı gibi açılır, renkleri atar, dudakları aşağı sarkar, vücutları hafif bir titreme geçirirdi. Pazartesi sendromu dedikleri bu olsa gerek. Bende böyle bir sendrom bebelerden önce var mıydı hiç hatırlamıyorum. Allah var şimdi bebelerden sonra da pazartesiye özel bir sendrom olmadı. Bizim her günümüz sendrom evelallah. Size bugün sendromlardan sendrom beğenerek pazar sendromuna bir örnek yazayım dedim. Hani insanların gün ortasına kadar uyuduğu, yatakta keyif yaptığı, bir o taraftan bir bu tarafa yastıklar arasında yuvarlanıp kendilerini şımartarak haftanın yorgunluğunu atmaya çalıştıkları günün bizdeki sendromunu. Gecesini hiç saymıyorum, imsakla başlıyorum yazmaya:
05.00: Ağzım açık uyuyorum.
05.02: Oğlan nara atıyor. Kafama yastık koyup duymazlıktan geliyorum.
05:03: Oğlan hâlâ nara atarak yatağından çıkıp babasının üzerine atlıyor. Babası gözünü açmadan otomatik pilota bağlayıp pozisyonunu bozmadan eeee eeee diyor.
05:04: Oğlan narasına devam ederek babasının üzerinden aramıza yuvarlanıyor, böğrüme bir tekme sallıyor. Hasbinallah çekip yastığı kafama iyice bastırıyorum. Baba otomatik pilotta ninni söylemeye başlıyor.
05.05: Oğlan hâlâ nara atıyor. Eyvah kız kıpırdanıyor. Hemen geri dalsın diye elini tutuyorum. İşe yarıyor. Mik mik edip uyuyor. Oğlan baba ayağında sallasın diye bağırarak ağlıyor.
05.06: Babayı dürtüklüyorum. Baba gözünü açmadan oğlanı ayağına alıyor ve otomatik pilotta sallamaya başlıyor.
05.07: Oğlan şüppaaaaaaaaaaaaa diye bağırıyor.
05.08: “Tamam süt vereceğim, sus” diyorum. Deliriyor. Babası getirecekmiş sütü. “Hırbo, baban ayağında sallıyor seni. Gel bari ben sallayayım da baban getirsin sütü,” diyorum. Daha çok deliriyor. Babası hem prens hazretlerini sallayacakmış hem de bu arada mutfaktan süt getirecekmiş. “Baban dediğin sıradan bir ölümlü yavrum, David Copperfield değil,” diyorum ama ikna edemiyorum.
05.09: Oğlan şüppaaaa diye bağırırken çaktırmadan süt almaya gidiyorum. Uykum açılmasın diye ışıkları açmıyorum, sadece bir gözümü aralayıp işimi hallediyorum. Çaktırmadan geri geliyorum. Eyvah bebe değil, dedektör! Sütü getirdiğimi anlıyor, tepiniyor, babası getirecekmiş. Ben de tuvalete gidecekmişim. İyi de tuvaletim yok ki benim! Olsun, emir büyük yerden. Sütü babasının uzanabileceği bir yere bırakıp tuvalete gidiyor gibi yapıyorum.
05.10: Kapıda beşe kadar sayıp odaya geri giriyorum. Oğlan anne tuvalete gitsin diye yırtınıyor. Hasbinallah. Keşke ona kadar saysaydım ya da beşer beşer elliye kadar ya da onar onar yüze kadar. Ne yapıp edip biraz daha oyalansaydım. Neyse. Babası sütü ağzına dayıyor da susuyor bebe.
05.13: Üç dakikadır sesi çıkmıyor bebenin. Zıbarmaya çalışıyorum tekrar heyecanla.
05.14: Bebe “Babası biberonumu al, şüppa bitti,” diye bağırıyor. Baba gözünü açmadan biberonu alıyor. “Salla,” diyorum, “Salla da zıbarsın yoksa kalkar.” Baba hızlı hızlı sallıyor.
05.15: Baba uyuyor, bebe daha uyanık, şallaaa diye bağırıyor. Dalsın diye babanın ayağını sallıyorum bir müddet. Baktım olmuyor, babayı dürtüyorum. Tekrar sallamaya başlıyor. Tekrar dalıyor. Tekrar dürtüyorum, tekrar sallıyor, tekrar dürtüyorum.
05.19: Uyudu galiba oğlan, dört dakikadır sesi çıkmıyor. Sevinçle arkamı dönüp yatıyorum. Sekize kadar uyur mu acaba diye hevesleniyorum.
05.20: Oğlan babasının ayağından atlıyor. “Pat pat yap” diye bağırıyor. Dalsın diye hemen sırtına pat pat yapıyorum. “Hayır, annesi yapmasın, babası yapsıııınn,” diye yırtınıyor. Babasını dürtüyorum. İlk patı yapıp uyuyor. PAT! Kaplan pençesi gibi düşüyor sırtına eli. Oğlan devamını bekleyip zırlıyor. PAT! Oğlan yine zırlıyor. PAT! Hemen aradan çaktırmadan ben giriyorum. Pat pat pat pat… Nafile, yatakta yuvarlanmaya başlıyor. Belli ki kalkacak. Kara bahtıma kör talihime sızlanıyorum.
05.25: Kafama yastığı koyup ölü rolü yapıyorum. Oğlan canlanıyor. Bari bana bulaşmasa. Daha gün doğmadı bile ya. Müezzin bile evinde horluyor, sana ne oluyor yavrum.
05.27: Sesi çıkmıyor, kendi başına oynayacak galiba. Hadi ya Rabbim, bismillah.
05.28: “Anneaaaaaaaaaaa” diye tepeme geliyor. Hâlâ ölü rolü yapıyorum. Gözler kayık, dil dışarı sarkık. O kadar da inandırıcıyım ki yemin ederim, başkası görse kokmayayım diye morga kaldırır. Küçük herif yutmuyor. “Anneaaaaaaaaaa”
05.29: “Git lan” diyorum başımdan, “git içeride araba sür.” Gidiyor. Hamdolsun. Hemen kaldığım yerden ölü rolüne devam ediyorum.
05.30: “Annesi gırmıcı ayabamı ver,” diye zırlıyor içeriden. Uzanamıyormuş. Duymuyor gibi yapıyorum. Başıma geliyor. “Annesi gırmıcı ayabamı ver!” “Baban versin!” “Babası olmaz! Annesi versin.”
05.31: Başkasıyla oyna zart zurt diye ikna etmeye çalışıyorum. Kanmıyor. Gözümü açmadan yarasa misali uçarak kırmızı arabasını verip yatağa dönüyorum.
05.33: OA! Ne oluyor? Bağırsaklarım niye dışarı fırlar gibi oldu? Aha küçük herif üzerime zıplamış. Ne ara gelmiş yav. Dalmış mıyım ne. “Gırmıcı ayabanın tekeri patladı, paaaat!” Elinde bir teker. Arabanın tekeri çıkmış. Tam da kendi kendine oynayacakken. Hay tüküreyim. Geri takıyorum. Koşa koşa gidiyor.
05.34: “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” “Anneaaa muj ver.” …. Mutfağa gidip gözümü açmadan el yordamıyla muzu getirip veriyorum. Ciyak ciyak bağırıyor. “Ne lan?” Kabuğunu ben soymayacakmışım, o soyacakmış. O muz sayılmıyor. Yenisini getiriyorum. Verip yatağa atlıyorum.
05.36: “Annea kakam galdi.” Zıkkım! Yine gözümü açmadan tuvalete götürüyorum. Yapmış bile altına. Tutturuyor, vay efendim bezden alacakmışım kakayı, tuvalete atacakmışım, kaka da anneannesine gidecekmiş. Boşuna helacıbaşına çıkmadı adım! Kaka faslını da atlatıyorum öyle böyle. Tekrar bir heves yatağıma dönüyorum.
05.37: “Annesi kitap okusun!” “Annesi kitap okusun!””Annesi kitap okusun!””Annesi kitap okusun!””Annesi kitap okusun!” “Sen oku!” “Hayış, annesi okusun!” Okuma yazma öğrendiğim güne lanet ederek yine göz kapaklarımın ardına sığınıp kitabı okuyorum. Kaçmasaydı bari uykum. Kelimeler ağzımda yuvarlanıyor, ne dediğimi bile bilmiyorum. Zor bela bitiriyorum kitabı. “Tekraş!” Hay Allah nasıl biliyorsa seni öyle yapsın! Bir kaç kere daha bir şeyler geveliyorum. O fasıl da bitiyor şükür. İçeri gidiyor.
05.42: “Annesi kaaayu açsın!” Lan niye bunu daha önce düşünemedim. Kaayunun tüm sezonunu sıraya koyup yatağa koşuyorum. Kesin uyurum artık. En azından on dakika.
05.45: “Annesi ekmek!” “Git al oğlum!” “Annesi versin!” Sürünerek ekmek getiriyorum. Cumburlop geri yatağa.
05.46: “Annesi Kaayu olmaz! Gırmıcı ayaba çok hızlı gidiyor açsın.” “Kırmızı araba uyuyor daha. Kaayu izle sen.” “OLMAAAAZZZ! Gidip gırmıcı ayaba çok hızlı gidiyor açıyorum. Uykum mu açılıyor ne. Aman Allah muhafaza! Hemen yatağa atlayıp pikeyi kafama çekiyorum. Uyuyacağım galiba.
05.49: “Annesi su!” “Annesi su!” “Annesi su!” “Annesi su!” “Annesi su!” “Annesi su!” “Annesi su!” “Annesi su!” “Annesi su!” “Annesi su!” “Zıkkım iiiiiiiiiiiiiiç!”
05.51: Yine sürüm sürüm mutfağa sürünüp suyunu getiriyorum. “Annesi bu bardak olmaz! Mavi su!” Mavi bardakla istiyor. “Mavi bardak kirli, hadi bununla iç!” “Olmaz!” “İçmezsen içme. Zıkkım iç!” “Zıkkım içmiycem! Mavi su içcem!” “Vermiyorum sana su falan!” “Annesi bana kızmasın!” “Kızarım!” “Kızmasın!” “MEAAAA Annesi bana kızmasın.” “Tamam, sus kardeşin uyanacak.” “MEAAAAAAAAAAAAAAAA” “Kes sesini, yırtınma, tamam!” MEAAAAAAAAAAAAAA!
Ve arkamdan bir ses daha geliyor. “Annesi Ahmiş benim tokamı almış! Benim tokam nerede? Buraya koymuştum.” Hay bi sen eksiktin! Böylece gün başlıyor yine gün ağarmadan. Şimdi söyleyin bakalım, pazartesi sendromu da neymiş, benim günlük sendromumun yanında?
bu sahneler bana hiçte yabancı değil..pazar günü bizde öyleydik..neyse sizden 1 saat sonra kalkmış ama bizim ki..
içeri git yat dedim..baby first aç dedi açtım üstümü ört dedi örttüm yine açmış yine ört diye çağırdı örttüm..BU sefer ben de uyumıycak onla baby first izlicekmişim..tmm dedm yattım salona..
Yaa bebe baby firstü değil beni izliyor gözüm kapanıyor mu diye..sensörlü gibi gözüm kapandığı anda bağırarak ağlıyor “anneciiğiiim gözünü aç izle” diyeee..Offf bu bebeeler nezaman düzelecek..
baby first neymiş yav bi bakayım
Ahh ahhh zor bacım zor işler bunlar :))
🙂 eşekten düşeni… çak yavrum
:)))) ayy bian benimkilerinde küçüklüklerine geri döndüm bu kadar değildi ama bian allah korusun etme yarabbim faslındaydım . allahtan şimdilerde böyle bir derdim yok . büyüdülerde rahatladım
darısı bize inş
Bir gün tüm bunlar geçecek ve başkalarına bugünleri babaları anlatırken ‘aslında o kadar da zor büyümedi bizim ikizler’ diyecek. İşte o zaman öldürme sakın kocanı; yazıktır. Hem nüfus sayımında da yazmışlardır.
hahaa, benimkiler 16 aylık ve kocama göre artık herşey yolunda özlem. 🙂
hah demez yaa onun da cılkı çıkıyor valla
Haftada 1gun sadece 1gune bile raziyim.gece deliksiz uyusalar,sabah 9’dan once kalkmasalar.hadi 9 degilde 10 olsun.hadi olmusken 11 olsun.duzgun hayal kuruyim,olucagi tutar falan:)))
işin pis yanı kız süper uyumaya başladı, oğlan hıyarlık yapıyor. kızı bırak akşam 9 sabah 10 valla. e neyime yarıyo oğlan üç beş saat uyuyup kalkıyor
gülmekten koptum koptum 🙂 çalışmaya başladıktan sonra pazartesi sendromu yerini cuma sendromuna bırakıyor 😉
di mi:) ben de bi işe gidip kurtulsam diyorum
Bugun bizim bidik zabah 5 te uyandi . onun sesine abiside uyandi . yok acikmislar , bilmem ne 🙂 neyseki abisi var ( tabi o abide bu boyda dogmadi canim 9 yilimi yidi kerata :p ) gidip beraber coco popslarini yediler , gelip bizim ustumuzde zipladilar , biz namaz kildik saat oldu mu 7 ! e bir saat sonra buyukler okula gdecekler , ben de ortancayida uyandirip giydirip esime postaladim . onlar kahvalti yaparken ben yarim saat zibarip tekrar kalktim . Basim simdi zonk zonk zonkluyor . Bebesi hergun beyle erken uyananlara Allah yardim etsin dedim 🙂 Boyle bir olay kirk yilda bir geldi basima , vallahi hergun olsa tirlatirim :p
3 çocukla kırk yılda bir geliyorsa başına daha ne yaa. maşallah diyeyim
çok acıdım sana şimdi yaaaa.bende böyle sendromlar oldu muydu hatırlamıyorum.ama olduysa da benm uykum var beni rahatsız etme demişimdir.uykum tatlıdır bi velet uğruna bölemem ben 🙂
🙂 olmamış anlaşılan
aaaay şiştim yemin ederim okurken bende kız uyanınca direkt saate bakarım kalkma saatime 1,5 – 2 saat varsa mutlu olur geri uyurum uyuruz ama yarım saat 40dk falan kalmışsa içime sıkıntı çöker… allah kolaylık versin canım ya bu anlattığın durum çocuk büyütmekte bana en zor gelen kısım gece zırt pırt uyanmalar erken kalkmalar ayyyyh dedim ya içim şişti…
bi düzelemediler ya. 2 bitti hala düzelemedier. yani kız iyi de oğlan bu sefer öff biri bitiyor biri başlıyor
yazıyı görünce onca uykusuzluğuma rağmen okumadan yatamadım selcen buna ne diyosun :)) bu arada yeni maratonda bütün annelere başarılar başlıyo gene gece!
🙂 annem derdi ki akşam olurken tüylerim diken diken olurdu. aynen!
Selcencim Allah yardımcın olsun. Bende yeni uyumuşken benim velet uyandı salladım salladım zorla uyuttum hep böyle sabaha kadar en az üç dört kez kalkıp ağlıyor tekrar sallıyorum. Sabaha kadar hiç uyanmadan uyumak dileğiyle…
inşallah canım, birlikte:)
Yazıyı okuyunca,50 dakika içerisinde herhangi bir makineye bağlanmadan sanığa doğruyu söylettirebilmek ancak böyle mümkün olabilirmiş gibi geldi.. 🙂
çin işkencesi valla
işin çok zor valla kolay gelsin. ayıptır söylemesi benim 8 baylık kız gece 11 gibi uyur ertesi gün 10-11 gibi uyanır. arada 2-3 defa emmek için uyanıyoruz tabi.o da olsun ama di mi:)
haha nazar değecek pötleyeceksin üç vakte kadar!
ay sus Allah korusun. çalışan kadınım ben . kızım kıyak geçiyo bana:)
Yemin ederim kahkahalarla güldüm yazına ya, o kadar tanıtık, o kadadar bizden ki..
‘Yastığı başıma koyup ölü taklidi yapıyorum’ dediğin yerde bittim, ofiste koyverdim kahkayı. Sonra yanımdaki arkadaşım neye gülüyorsun diye sorunca yüksek sesle ona da okuyorum gülerek. Bu bekar kızımız pek gülmüyor, komik bulmuyor nedense… Görürüm ben seni diyorum bi evlen,çoluk çocuğa karış da 🙂
ne anlar bekarlar yav
valla secce okurken hüzünlendim:( kamyon yazıları gibiydi bir ara benim hayatım da “Bir sana bir de sabah uykusuna doyamadım” :)) ya 3e 2 hafta kaldı hala aynı ama 5 değil de 7 ama haftaiçi zorla kaldırıyorum, nedense haftasonu mesaisi var gibi zıplıyor yataktan.
annem yeğenime hadi kızım daha vakit gelmedi uyu,diyor. kız da uyuyor. allaaam ben de aynı anadan çıktım benim çocugum niye böyle diye çok isyan ettim de fayda vermedi.bence kendine işkence etmeden fırla yataktan.
oof demesi kolay, nasıl tatlı o üç dk biliyon mu
pazartesi biz dinleniyoruz valla çocuk anaokuluna gidiyor. bizde cuma sendromu var:P
darısı bize inş:=)
ben blogunuza arkadaş tavsiyesiyle başladım en çok bu yazınıza güldüm ama gülerken içimden durmadan allahım ne olur sen bana uyumayı seven bebeler nasip et diye dua ettim bazı yazılarınızı eşimide okudum hazırlık olsun diye hergün muhakkak bakıyorum yeni yazı varmı diye kolay gelsin
çok tşk ederim pastacı. hoş geldin
Bende ikize gebeyim okudukça basıma geliceklerden korkuyorum 🙂 hiçmi iyi bi yanı yok ikizlern ??
hesnacım var daaaaaa, daha çoook var:) 3yaşından sonrası güzel. allah sağlıkla kucağına aldırsın inşallah.