Bebelerim küçükken hangi yurdum teyzesi beni görse, “Şimdi zorlar ama büyüdüklerinde iyi ki ikiz doğurmuşum,” diyeceksin diyordu. Delleniyordum! Hele ben blogda böyle trajedi üzerine trajedi paylaşırken biri çıkıp da günün birinde şu başlığı atacağımı söyleseydi, “Sen benimle dalga mı geçiyon hulen!” diye dalardım valla. Artık o anki sinirimle yüzünü mü cırmalardım, saçını mı yolardım, gözünü mü oyardım, orasını Allah bilir.
İşin aslı – inanmayacaksınız ama – büyük kehanet gerçekleşti! Artık bırakın bebelerimin bana eziyet etmesini neredeyse onları hiç görmüyorum bile. Yoo, okuldan falan değil. Günde sadece dört saat okuldalar. Kalan zamanda da birlikte takılıyorlar. İkisi birbirine yetiyor artık. Neredeyse tüm gün iki kardeş mesaideler. Ne mesaisi mi? Hangi birini söylesem.
Sabah gözlerini açar açmaz oyun mesaisi başlıyor. Oğlan genelde kızdan iki saat kadar erken uyanıyor. Önce gelip bir beni yokluyor kalkmış mıyım diye sonra odasına kapanıp legolarını şangırdatmaya başlıyor. Artık evler mi dersin, dinazorlar mı, arabalar mı, gemiler mi… Neler yapmıyor ki! Tabi bir tek kendisi anlıyor ortaya çıkanı. 
Sonra kız kalkıyor. O giriyor oyuna. Bu sefer legolar çorba oluyor, evcilik başlıyor. Üç aşağı beş yukarı her evciliğin konusu aynı. Efendim, bu garibanları anneleri evden kovmuş, ikisi bir çile çekiyorlar. Üstelik sezonluk oynuyorlar ha dramı. “Kardeşiiiim, annemiz bizi evden kovmuş’un hangi bölümünü oynayalım bugün?” “Üçüncü bölümünü oynayalım, kardeşim. Altıncı bölümü de güzeldi, istersen onu oynayalım.”
Evcilikten başka oyunları da var tabi. Hatta şu yazıyı yazmak için kendileriyle röportaj yaptım, birlikte oynamayı en çok sevdikleri oyunları sordum. İşte yılın en popüler oyun sıralaması:
- Sositas! “O oyun nasıl oynanıyor, yavrum?” “Şey emm, istediğini yapıyorsun.”
- Dudulas! “Peki bu oyunu nasıl oynuyorsunuz?” “Şey emm, oyunda istediğimizi yapıyoruz.”
- Bogubagi! “Hmm bu oyunda ne yapıyorsunuz?” “Şey emm, tabi ki istediğimizi yapıyoruz.”
Gördüğünüz gibi oyun seçeneği bol. Seçip beğenip oynuyorlar. Serbest oyun, mesailerinin çok büyük bir kısmını kaplasa da tek işleri bu değil tabi ki. Anaları etkinlik yapmayınca kendi etkinliklerini de kendileri yapıyorlar. 
Bu ara pek hummalı bir çalışma var masalarında. Birlikte kitap yazıyorlarmış da. Kendileri yazıp kendileri resimliyorlar. Kitapla ilgili birkaç kelime almayı başardım ağızlarından. Efendim, kitaplarının kahramanı bilmedikleri bir adam. Kimsenin bilmediği bir yerde yaşıyor. Kimsenin bilmediği bir iş yapıyor. Şimdilik bütün bildikleri bu kadar. Ola ki olaylar gelişirse haberdar ederim sizi de. 😉
Kendi uydurdukları kesme, yazma, boyama faaliyetleri dışında bu aralar bir de dergiye sarmış durumdalar. Kuzenlerinde gördük, çok beğendik, yürüttük. Timaş Çocuk’tan Di-Ze seti. Kendi kendilerinin öğretmeni olup kendi kendileri ÖDAV verip sonra yine kendi kendilerine ödavlerini yapıyorlar. Aynı performansı ilkokula başladıklarında da göstermelerini umuyorum.
Okul başlayalı sokağa çıkmaz oldular. Anladığım kadarıyla evlerini, oyuncaklarını çok özlüyorlar. Ben bazen çok sıkılıyorum, çıkmak istiyorum ama töbe billah bebeleri ikna edemiyorum. Geçen kar yağınca ilk kez çıkmak istediler. Şans bu ya bu sefer de benim hiç çıkasım yoktu. Kendileri çıktılar. Ben de elimde ıhlamur çayı, parka çadır kurmayı düşündüğüm günleri düşünüp yüzümde kocaman bir gülümsemeyle pencereden onları izledim.
Peki benimle artık hiçbir şey yapmıyorlar mı? Yapıyorlar. Kitap konusunda hâlâ bana bağımlılar. “Anne şunu oku, bunu oku” derken bir gün Ejderhanı Nasıl Eğitirsin ile çıkıp geldiler yanıma. Açıkçası anlayacaklarını hiç düşünmedim. Kitabı onlara değil de kendime almıştım zaten. Ama salça oldular bir kere. Ben de başlayayım da nasıl olsa anlamaz sıkılırlar dedim. Hiç sıkılmadılar vallahi. İçinde bol yazı, azıcık resim olması bile vazgeçiremedi onları. Üstelik esprileri bile anlayıp gülüyorlar. Göründüklerinden daha zekiler galiba. 😉 Haftalardır bu kitabı okuyoruz. Bölüm bölüm ilerliyoruz. Bazen iki günde bir bölümü anca okuyorum. Arkası yarın gibi, çok heyecan verici. Ertesi günkü okuma saatini iple çekiyoruz. Bunu bitirince Anne Karenina’ya başlarız birlikte artık. En azından bir on sene kitap arama derdimiz olmaz. 😉
Kitap okumak dışında bir şey yapıyor muyum çocuklarla? Hmm bir de yemlerini sularını veriyorum, o kadar. 😉 Onlar neşeyle mesailerine devam ediyorlar, ben de ne yalan söyleyeyim, “Yav iyi ki ikiz olmuşlar,” diyorum, keyif çatıyorum. Şimdi tek bebe olsaydı, canı sıkılacaktı, bana yapışacaktı. Ben de sabah akşam onunla uğraşacaktım. Oh beee!
Yani diyeceğim o ki sevgili hanımlar, şimdiye kadar hiç tavsiye etmiyordum, ama artık ediyorum, ikiz doğurabilirsiniz. Korkmayın, en fazla 5 seneye meşhur tünelin ucuna ulaşacaksınız ve “Ayy iyi ki ikiz olmuşlar,” diyeceksiniz. Tabi beş senede tünel tepenize inmezse. Bak onu garanti edemiyorum işte. 😉
Kizkardesimle 15 gün arayla doğum yaptık. Ilk yıllar zorluydu. Benim kızın cazgirligi, yegenim in asabiyeti derken 5 yaşından sonra o ışığı biz de gördük ? Geçen gün çocukları annemlere bırakıp küçük kardeşimin evine gittik ve 3 saatten fazla takıldık. Eve dondugumuz de asayiş berkemal ? Annemi de üzmemisler,kendileri gayet güzel oynamışlar ?
oooh oooh. haydi şimdi iki bacı bir ikinci tura yüklesin ahahha
Bir de küçük kız kardeşim var , dün akşam dedim zaten bizler ikinciyi sen de birinciyi yine böyle denk getirelim diye ? gerçi bu konuda annemin bu konuda ne düşündüğünü bilemiyorum ???
çok güzel ya yeniden insan gibi yemek yiyip insan gibi uyumak hayal gibi.maşallah barekallah.bir yaşlı teyze kehaneti de ben söyleyim ozaman rahata alışmadan bir tane daha doğur,alışırsan ilerde hiç yapamazsın:)
ahahhaha. güzeldi. ;=)
Bu dergilerin en kralı Anaokulu dergisidir aklında olsun.
Bir de Ejderhanı Nasıl Eğitirsin?’in kitabı vasat bir çeviri, mümkünse oturup filmini izleyin.
Hem animasyon hem dublaj mükemmel. İkinci bölüm yetişkinlere daha uygun ama ilk bölümü seyretmeyen çocuk kalmasın derim.
ben çevirisini çok beğendim. hangi kitabı film yapmışlar ipek? filmin bir kaç sahnesini gördüm ama ilk kitapta öyle bir şeye rastlamadm.
Uu supermis ama bizim yol daha uzun ikizler 22 aylık su anda 23 olunca Bi kisi daha gelecek aileye benim tünelin ışığı görünüyordu azicik ama simdi tekrar kayboluyo sanirim ? Bunlari duymak cok iyi geliuo ama yaz secce yaz Ümit vaad et ikiz annelerine bol bol..bizde tünelde yorulmadan koşalım ??
ooo maşallah. allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inş. ikizden sonra tek bebeyi, parmağında oynatırsın artık. 😉
Maşallah diyorum Seccecimm :)Bak zorluklar çektin ama Allah sonunda meyvesini verdi sana..İnşallah çocukların hep böyle uyumlu,akıllı ve sevgi dolu olurlar.Seni seviyorum 🙂
amin amin çok teşekkür ederim