Çocuklarımın Allah merakını, altından kalkamadığım soruları daha önce anlatmıştım. Kendimce acayip süper bir yolla bu işi çözdüm de sizinle de paylaşmak istedim. Şimdi şöyle yapıyorum, çocuk Allah’ı sorduğu anda lafı peygamberimize getiriyorum. İnsan olduğu için anlatması çok daha kolay oluyor tabi. Mesela oğlan diyor ki “Annea, Allah’ın saçı var mı?” “O’nu tam bilmiyorum anneciğim, ama peygamberimizin saçları… Okumaya devam et Hacı Secce – 2. Bölüm – Allah Allah -II
Kategori: ikizlerle gündelik hayat (4-5 yaş)
Anaevi Dinlenme Tesislerine Kapağı Atmanın Yolları
Yıllar önceydi. Daha öğrenciyim. Bir gün bir telefon geldi. Bir tanıdığımızın bir tanıdığı İstanbul’a gelmiş. İlle de bizimle görüşmek istiyor. Hemen hemen hiç tanışıklığımız yoktu, tuhafımıza gitti ama tabi geleyim diyene yok denmez, buyur ettik. Bir adam, karısı, üç çocuk geldiler. Yemekler yendi, çaylar içildi, meyveler yendi… Saat gece 11’e geliyor, ev halkı olarak uyuklamaya… Okumaya devam et Anaevi Dinlenme Tesislerine Kapağı Atmanın Yolları
Hayatın Normalleşmeye Başladığının Resmidir – VI- Metropol Yerlileri Metrobüste!
Çocuklarla toplu taşımaya hemen hemen hiç binmedim. Tabi bu her yere bizi limuzinimizle şoförümüz götürüyor anlamına gelmiyor. Bu şu anlama geliyor: Toplu taşımanın topunu attırırlar korkusuyla bebelerle hemen hemen hiç dışarı çıkmadım! Şu dört buçuk yılda yanılmıyorsam birlikte hepi topu iki kere otobüse, bir kere de dolmuşa bindik. Üçünde de çektiğim sıkıntıyla tahmin ediyorum ki geçmiş… Okumaya devam et Hayatın Normalleşmeye Başladığının Resmidir – VI- Metropol Yerlileri Metrobüste!
Hayatın normalleşmeye başladığının resmidir – V – “AVM = Ana Verem Merkezi”
(Daha önceki anormal “normalleşme” hikâyeleri için bkz: 1. turşu, 2 çiş partisi., 3. gezenti, 4. cüzzamlı kurabiye) Şimdi baktım da aradan yıllar geçmiş en son bebe belik AVM’ye gidip rezil oluşumuzdan beri. Daha sadece 19 aylıklarmış. Ne kadar perişan olduysam bir daha iki çocukla gezmeye AVM’ye girmedim. Hiç mi? Emmm hiç diyebileceğim kadar az. Gerekmeyince zaten girmeyiz, gerekince de bebeleri… Okumaya devam et Hayatın normalleşmeye başladığının resmidir – V – “AVM = Ana Verem Merkezi”
Hiiiii ikizler mi? 11. bölüm – “Bu kadar da eşit olunmaz ki be yavrum!”
(Daha önceki Hiii İkizler mi? yazıları için tık tık.) Birden fazla çocuğunuz varsa ister istemez en sık karşılaştığınız sorulardan biridir “Anlaşıyorlar mı?” sorusu. Tabi bu sorunun pek çok türevi vardır: Birbirlerini kıskanıyorlar mı? / Kavga ediyorlar mı? / Çok dövüşüyorlar mı?/ Ağız dalaşına giriyorlar mı? / Hırgür çıkarıyorlar mı? / itişip kakışıyorlar mı? / Birbirlerinin… Okumaya devam et Hiiiii ikizler mi? 11. bölüm – “Bu kadar da eşit olunmaz ki be yavrum!”
Devri Âlem
Biz küçükken anneannemlerle aynı şehirde otururduk. Anneannemlerde kalmayı çok severdim. Gel gör ki babam yatılı bırakmayı hiç istemezdi. Sırf anneannemlerin hatırı için bıraktığı olurdu ama bu sefer de “Ben sensiz nasıl uyuyacağım?” derdi bana tam kapıdan çıkarken. Kalıbımı basarım babam fosur fosur uyuyordur ama ben gece yatınca “Hüüü canım babaaaam, bensiz uyuyamamıştır şimdiiii, keşke kalmasaydım… Okumaya devam et Devri Âlem
Sor bakalım niye yaptım?
Küçüklüğümü pek hatırlamıyorum. Daha doğrusu beş yaş öncesi dönemle ilgili hemen hemen hiç kayıt yok kafamda. Bazen düşünüyorum da çocuklarım da bugünleri hatırlayamayacak. İster istemez hüzünleniyorum böyle düşününce. Oysa ne güzel zaman geçirdik birlikte. Canım çıktı geride hep güzel anılar bırakayım diye. Şimdi bunları hatırlamazlarsa büyük haksızlık yahu!
Sürpriz!
Bebelere sürpriz yapmaya bayılıyorum. O gözlerinin ışıldaması, mutlulukla zıplamaları, sevinç çığlıkları yok mu! Onlardan çok ben seviniyorum! Hep maddi sürprizler değil tabi kastettiğim. Sürpriiiiiz kuzeniniz geliyor! Sürpriiizzz tünelli parka gidiyoruz! Sürpriiizzz sizin için harika bir şey pişirdim! Benim bebelere sürpriiiz de, ellerine birer lazımlık tutuştur, zıpzıp zıplarlar mutluluktan!