Hmm. Zor bir soru. El-cevap: yani bakılır bakılmasına da Allah o durumda kimseyi bırakmasın. 🙂 Özellikle ilk bir sene ikizlere tek başına bakmak imkânsız gibi bir şey bence. Çoğunuzun içinden “Çocuk var çocuk var. Usluysa bakılır,” diye bir düşünce geçtiğine eminim. Ama uslu bile olsa iki bebeyi aynı anda tek başına büyütmek – Shera bile olsan – gerçekten çok zor iş. Bir çocuk bile tam zamanlı mesai isterken iki tanesi insanın fiziksel sınırlarını ne kadar zorlar varın tahmin edin. Sonuçta ne kadar uslu da olsalar bidon değiller ya. Elbette karınları doyurulacak, hatta emzirilecekler, gazları çıkacak, bezleri değişecek, uyutulacak, yıkanacak, oynatılacak…
Şahsen ikizlerine tek başına bakan birkaç anneyle tanıştım. İnanmadım, evlerine ani baskın yaparak doğal ortamlarında inceledim. Harbiden de bakıyorlardı. Üstelik bebeleri de öyle çok kolay bebeklerden değildi hani. Sonra hastanede de üçüzlerine tek bakan bir kadıncağızla tanışmışlığım var. Bir deri bir kemik kalmış, sinirden sağı solu tik yapmış, titreyip duruyordu. Ne halde olduğunu hep merak ederim. Aklıma geldikçe de dua ederim.
İkizlerine tek başına bakanlar demişken aklıma geldi. Bir ikiz anneleri mail grubuna üyeyim. Geçen sene orada bir annenin yazdığını okumuş, inanamamıştım. Özetle şöyle diyordu: “İkizlerime doğduklarından beri tek başıma bakıyorum. Ev işi için yardımcım da yok. İlk sene çok zorlandım. Kendimden çok fedakârlık ettim. Manikürü pedikürü bile evde kendim yaptım.” Şu manikür, pedikür olayına gelene kadar her şey normal gidiyordu. Ama onu okuyunca gözlerim yerinden çıkacaktı. Yanlış okudum sandım, dönüp geri okudum, yok valla aynen böyle yazmış. Yani ben ikizlerime en az iki kişiyle bakan, sık sık sağa sola telefon açıp zırlayarak üçüncü bir kişiyi de yanına katan bir anne olarak bırak manikürü pedikürü, bakımsızlıktan katır toynağına dönen ayak tırnaklarımı yontma fırsatı bulamadığından bir numara büyük ayakkabı giymeye başlamıştım. Kendimi yeteneksizlikle suçlayıp bunalımımı artırdım. Etrafımdaki herkes “Yok valla anam, senin bebelerin bir acayip, böyle bebe mi olur, kimse bunlara tek başına bakamaz” dese de ben hâlâ sorunu kendimde arıyordum.
Bir gün annem, kız kardeşimi arabayla 10 dakikalık mesafeye götürmemi istedi. Maksat ben evden çıkayım, üst derim haline gelen pijamalarımdan biraz sıyrılayım. Kendisi tek başına bakacaktı bebelere. “Yapabilir misin” dedim. Güldü. Tabi güler. Dört çocuğu üst üste büyütmüş annem. “Birşey olursa ararım” dedi. Ben de gönül rahatlıyla çıktım. On dakika yol gittik, bacımı bıraktım, on dakikada döndüm. Haydi asansör için de 2’şer dakika koyalım. Toplam 25 dakikayı geçmeyen bir süre. Eve girdim ki anam içeriden “Yetişşşş” diye çığırıyor. Yüzü ateş topu gibi kıpkırmızı, gözlerinin damarları çıkmış, kafasından duman çıkıyor. “Öldüm, öldüm, al şu bebelerini” dedi. “İyi de arasaydın, yoldan geri dönerdim” dedim. “Telefona ulaşabildim mi ki?” dedi. Telefon da iki metre uzağında duruyor. Annem abartmış diye düşündüm.
Birkaç hafta sonra annemin evden erken ayrılması gerekti. Kocam on beş dakika içinde gelecekti. Normalde annem nöbeti kocama devretmeden evden çıkmıyordu. Ama kocamı beklese o gün otobüsü kaçıracaktı. “Ben bakarım, sen git,” dedim. “Bir şey olursa komşuyu çağırırım” dedim. Annecim çıktı. Ben bebelerden birini aldım, öteki bağırdı. Onu da aldım, ilki bağırdı. O bağırdı, bu bağırdı, şu bağırdı, hangisi acıktı, kimden geldi bu koku, yavrum dur lan, tamam tamam seni alayım, dur dur bağırma tamam seni alayım, annecim sus, imdaaat… derken kendimi deli gibi ağlarken buldum. Bırak komşuyu çağırmak için odadan çıkmayı, yerimden kalkamıyorum. Telefonuma uzantım. Kocamı arayıp tüm sinirimi alacaktım ki telefonun da şarjı bitmiş. Kaldırdım attım. Deli gibi ağlıyorum. Ben ağladıkça bebeler de coştular. Onlar bağırdı, ben bağırdım. Ben bağırdım, onlar bağırdı. En sonunda dedim ki “Lan sizinle nasıl yaşayacağım ben? Atayım hepimizi camdan da kurtulayım.” Birini bir koluma aldım, ötekini öbür koluma. Zor bela ayağa kalktım. Gittim camın yanına. İyi de bu camı nasıl açayım şimdi? Birini bırakıyorum, o bağırıyor, ötekini bırakıyorum o bağırıyor. Ayağım da yetmiyor ki cama. Kafa atıp camı kırayım dedim, sonra o aradan nasıl çıkacağım. Sonunda pes ettim. “Sizinle insan kendini intihar bile edemiyor, aaağğğ” diye ağlamaya devam ettim. Kös kös geri oturdum yerime.
Aradan koca bir sene geçti. Bizde değişiklik var mı? Epey var. Artık ikizlerime tek başıma bakabilirim. Ama bir şartla: biri yemeğimi yapacak, biri evimi toplayacak, biri temizliği halledecek. Heee bir kişi de uyutmama yardım ederse sevinirim. Henüz ikisini tek başıma uyutamıyorum da!
Canım en başından bu yana yalnızım.Annem sadece iki ay kalabildi yanımda zaten rahatsız o iki ayda da bir hafta bende bir hafta kendi evindeydi.
Yardımcım da yoktu evimin temizliği ve yemek de dahil kendim yaptım.Yemek yapamadığım zamanlar da dışarıdan söyleyerek hallettik.Eşim vardiyalı bir hafta sabah yediden akşam beşe kadar yok sonraki hafta öğlen üç gece yarım sonraki hafta da gece onbir sabah sekiz buçuk.
Geceleri de çok yalnız kaldım yani.Zor oluyordu olmaz mı bir lokma ekmek yemek için mutfağa gidemediğim günlerim oldu birini alırsın diğeri ağlar.İki saat sallarsın biri uyusa diğeri uyumaz bırakamazsın tek başına mümkün değil.
O zamanlar gözlerimin altı halka halka mordu.Üzerine üstlük bir de kolikti benim canavarlarım.Bir buçuk yıl boyunca doğru düzgün uyumadılar ne gündüz ne de gece.En son doktorumuz uyku şurubu vermişti kızlara şuruba rağmen sadece 2 saat uyuyorlardı.
Zor günlerdi ama üstesinden geldim bir şekilde başa gelen çekilir derler ya aynen öyle:)Şimdilerde çok rahat anlatıyorum halen zor kolay değil ama o zamanlar daha da zordu..
tüylerim diken diken oldu halini düşünürken. benimkilerden farkı yokmuş seninkilerin de.vallahi bravo! tebrik ederim. süper evlatlar olur kızların inş. “keşke bir çift daha doğursaydım” diyesin.
İnşallah canım inşallah.Ama emin ol ki eğer yalnız kalmak zorunda olsaydın mutlaka altından kalkardın.İnsan başa çıkmayı öğreniyor bir şekilde.
Eve kadın almayı denedik en azından 15 te bir genel temizlik için ama her gelen bir diğerinden kötü çıktı en son ben pes ettim.Bir şekilde planlayarak , zaman zaman kanepede ayağımızda sallarken uyuklayarak 🙂
Bu konuda hiç yazmadım galiba ben bir ara yazayım bari şimdi gülümseyerek yazıyorum ama o anlar tam bir kabustu:)
seviyorum seni hatun…. seni okumak gunun en guzel ani, yuzumde tatli bir gulumseme ile gidiyorum uykuya…(tabi 15.000 defa uyanacagim o ayri…)
valla böyle güzel bir yorum alınca benim de yüzümde kocaman bir gülümseme beliriyor. teşekkür ediyorum. tatlı uykular 🙂
superrr bır yazı kalem almıssınız… KENDIMI SİZİN SAYFANIZDA GORMEK benı mutlu ettı… Çunku yanlız degıldım…
benımde ıkızlerım var… İlk bır yıl annemleydım bazen yanlızdımda… Zorrr gunler ve depresyonlu gunlerdi..Şimdi şukur dıyorum..
ne kadarlıklar şimdi. hoş geldin ayrıca
Yeni keşfettim sayfanızı..Her yazınız birbirinden güzel..VE ÇOOK AMA ÇOOK BİLDİK..Çünkü bende ikiz annesiyim.. An itibariyle 32 aylık bir kız ve bir oğlan..şu cam açma mevzusu beni gerçekten çok etkildi..Bende evimiz 1. katta bi halt olmaz sakatlığımızda yanımıza kalır diye vazgeçmiştim..:) Ben ilk 11 ay tek başıma baktım..Annem haftada 2 gün yardıma geldi.onda da temizik yemek banyo ..Zor günlerdi..Sonra 2 yaşına kadar 2 kadın geldi, beni nefret ettirdi ve gitti..2 yaşından bu yana da tamamen yalnızım..Evdeki avizeleri bile çamaşır ipleriyle yukarı çektiğimi söylersem çocuk değil canavar oldukları anlaşılır sanırım..
İnsanın yalnız olmadığını bilmesi gerçekten güzel..İkiz annesinin halini bir tek ikiz anneleri anlyor geri kalana anlatılanlar hikaye geliyor..
Sevgiyle kalın..
Esracim çok teşekkür ederim.çocuklarımız hemen hemen aynı yaşta.iki ay büyük galiba bizimkiler.yazdiklarimi okuyan ikiz anaları hep ay aynı bizim hikayeler diyor.diğerleri de amma abartıyorsun yazıyor.gerçekten de yaşayan bilir . Siteme hosgeldin.
Kızlarım 19 aylık. Ilk altı ay yardımcım vardı ama kadın o derece sinirdi ki o gittikten sonra ikinciyi aramadım bile. Ondan sonra da tek baktım. Akşama kadar tuvalete gidemedigimi bilirim. Yeme içme zaten yok. Kızların ek gidasini akşam onlar uyuyunca yapardım da mama yapmak, hazır yemeği ısıtmak bile cileydi. Bu sene ( kış da dahil) bütün günü sokskta geçirdim dde delirmekten kurtuldum. Aha bu gün bi davetsiz misafir geldi sokağa çıkamadım, ziriltidan kafam şişti. Ben mi biyerde hata yapıyorum, çok mu simsrtiyorum, aglarlarsa aglasinlar mi ne bilemedim. Bildigim birşey varsa bunlsr ortalana bir bebeden daha cazgır.
Evet cok zor is ikiz buyutmek.benm 4 yasinda kizlarm varkn simdide ogullarim oldu.ilkinde calistigim icn annm vardi ama simdi yalnizim.ayni harekwti 4 defa tekrarlamak insani cildirtyr.ama sukur.tasiyamiyacagmz yuku rabbm yuklemz
Blogunuzu dun kendimi cok caresiz hissettigim bir anda buldum dunden beride firsat buldukca okuyorum:)firsat buldukca dedim cunku bende ikiz annesiyim bugun tam 10.aylarini dolduran bir kizim bir oglum vsr yirmi kirktan beri trk badima bakiyorum ama dis cikarma safhasindalar cok mizmizlar delirmek uzereyim :((
ooo maşallah. allah kolaylık versin alevcim. ilerisi çok güzel, biraz daha sık dişini 😉 allah analı babalı büyütsün inş
Blogunuzu dun kendimi cok caresiz hissettigim bir anda buldum dunden beride firsat buldukca okuyorum:)firsat buldukca dedim cunku bende ikiz annesiyim bugun tam 10.aylarini dolduran bir kizim bir oglum var yirmi kirktan beri tek basima bakiyorum ama dis cikarma safhasindalar cok mizmizlar delirmek uzereyim :((
🙂 alevcim hoşgeldin. allah kolaylıklar versin. güzel günlere büyüsünler inşallah. hep böyle büyüttük 😉
Sagolun hala blogunuzdayim yazilari okuyorum okudukca kendimi buluyorum supersiniz anlatim super artik hep sizdeyim :))
aglayarak okudum… :/ tek yumurta ıkızlerıne hamıleyım..işten cıkıp tek bakıcam.nasıl bakıcam ne yapıcam bılmıyorum.hassas bı yapım var.daha once depresyona gırmıs bırı olarak bu cam açıp ıntıhar olayını yapabılırım gıbı :)ıkızlere tek bakma olayını nasıl yapıcam bılmıyorum.çok buyuk sınava gırıcem bellıı 🙁
akıl verın su amatöre.. 🙁
ah canım benim. hiç kafana takma. o kadar çok kendi başına bakabilen var ki. millet tek başına üçüz bile büyütüyor. biraz uykusuzluk biraz yorgunluk. hepsi de geçip gidiyor. allah sağlık sıhhat versin, gerisi hikaye. sağlıkla kucağına al inşallah. öpüyorum.
Bende 5,5 yas bir kiz bir oglan annesiyim ve evet tek basima baktim esim 3 vardiya olarak calisiyordu cok yiprandim aglama krizlerim ama sabrettim azmettim oldu cok sükür simdi birinci sinifa baslicaklar yani Allah tasiyamiycamiz yük vermiyo herkese sabir ve kolaylik diliyorum
maşallah
Bende ikiz annesiyim ama ne ikiz ha birde oğlum var yani ikizlerim 6 aylık oğlum 18 aylık gerisini siz düşünün ve en başından beri tek bakıyorum tabi bende baygınlık mi istersiniz bunalım mi istersiniz depresyon mu istersiniz yani hersey var??
oooo maşallah maşallah
Merhaba sayfanızı yeni keşfettim ikiz kızlarım 5 aylık oldular 1 aydır tek bakıyorum gerçekten çok zor. İkiz anneleri mail grubuna beni de ekler misiniz
merhaba betül. sağlıkla huzurla büyüt inşallah kızlarını. ikiz anneleri mail grubum yok.
Merhaba bende ikiz annesiyim 14 aylık aynı yumurta ikizlerim var,yanımda hep birileri oldu önce yardımcı vardı onu gönderdim annem geldi o gitti görümcem geldi sonra yine yardımcı sonra annem ?? şimdi yeni yardımcı var ama zor yinede zor 4,5yaşında oğlumda var çok yorucu Allah yardım etsin yalnız bakanlara düşünemiyorum bile ?
allah kolaylık versin bacııım. biz bitirdik o dönemi, keyif çatıyoruz şimdi. 🙂 darısı sana inşallah
Siinkiler büyümüşlerdir artık bana da yardımcımokurmusunuz nasıl baktığınız konusunda tek başınıza
merhaba. ben ıkız annesı olmasamda 3cocuk annesıyım. bırı 6yasında bırı 2yasında ve dıger davetsız mısafır 1yasında. cok zor gunler gecırdım ve gecırmekteyım. bazen bırakıp gıdesım bıle gelıyor.Allah herkesın yardımcısı olsun da huzurla buyutsun bebeklerını.
amin inşallah nermincim. inşallah sen de bir an önce rahata kavuşursun. biri masanı kurar, öteki çayını demler, beriki yatağını toplar… şu bulaşıklar için de bir tane doğurmadım diye hayıflanırsın 😉
Merhabalar benide eklermisiniz ikiz annesi olarak
Benimde 4 aylık ikizlerim var tek bakan anneler nasıl yapıyorsınuz gerçektem bakılabiliyormu brnim bir yardımcım var ve kendisi çok gıcık çıkartmak istiyorjm ama korkumdan çıkaramıyorum bana yardımcı olurmusunuz çok ya kötü hissediyorjm kendimi.
Benimde şuan 5 aylık ikizlerim,tek bakıcı var ama o bile yetmiyo,ikizlerin kolaylaşmaya başladığı ay hangi ay???ben hep kendimi 1 yaşa şartlandırdım!!!tek bakanlara gerçekten helal olsun,ama eminim sinir sistemleri çökmüştür
bir yaş zor. sürekli düşme, yürüme, ne varsa yere indirme, ağza götürme…
3 yaşından sonra kolaylaşıyor. 4ten sonrası aşk…
Benimde ikizlerim var şu an 20 aylıklar ben tek basima baktım evet biraz sorunlu ama bakabiliyorum sanırım yemeğimi evimin işini aklınıza ne iş gelirse hepsini şu ana kadar yaptım hala da yapıyorum pek abartılacak bişey yok gibi ha peşpeşe çocuk yapmışım ha ikisi birden bence aynı şey bnm için sorun değil eşim pek anlamiyo çocuk bakmaktan sadece sevmeye yetiniyo allah bence sabrınıza veriyo allah hepinize kolaylık versin ???
Ay maşallah. Yalnız düşünemedim bile kendimi
Merhaba benim de bir yaşında ikiz kizlarim var ve 2.5 yaşında bir kızım daha var. Çalışan aktif bir insandim şimdi iki yildir eve kapanmış durumdayim. Annem gelip gidiyor yanıma tabi yalnız kaldığım zamanlarda çok oluyor. Bu bir yil gerçekten çok zordu ağlayan ve ayni anda beni isteyen üç bebek. Bazen daha fazla dayanamayip delirecegimi bile düşündüm. Sosyal hayat yok gece gunduz bebeklerle surekli mesguliyet. Ama geçiyor herşey Rabbim saglik versin yanimizdan ayirmasin onları. Blogunuzu yeni keşfettim ara ara girip okuyorum çok iyi geldiniz bana kaleminize sağlık.
çok mutlu oldum denizcim. sağlıkla, keyifle büyüt inşallah yavrularını
Bende ikiz annesiyim.. çok sorunlu bir hamileliğim geçti, hamileliğimin 5.haftasondan doğum yaptığım 31+6 ya kadar da hep yattım.. günlük kan sulandırıcı iğne vuruldum haftalıkta Protestan iğne..gebelik şekeri, gebelik zehirlenmesi, gebelik kolestazı ve en son plasenta ayrılmasından acil doğuma girdim.. 43 gün yoğum bakımda kaldı oğullarım.3 kere enfeksiyon geçirmelerine rağmen hayata tutundular… ne kadar zor bir dönem olduğunu tahmin edersiniz.. psikolojim alt üst oldu birde etrafınızda anlayışsız bir eş anlayışsız kayınvalide ve anne varsa işiniz daha zor… çok büyük tartışmalarımız oldu eşimle o anası yüzünden.. anlatsam roman olur şöyle söyleyim çok ciddi sabır sınavından geçtim.. lohusalığımı bilemedim dinlemedim.. sütümde az oldu.. çocuklar eve geldikten sonra herşey daha zorlaştı. Uykusuzluk yorgunluk.. eşimin aşırı pimpirikliği ve stresi.. şuan 19 aylıklar..bu zamana kadar yalnız değildim ama o halde bile çok zorlandım.. çok zor çocuklarım var. Kafayı yedirtiyorlar insana laftan anlamıyorlar doğal olarak.. benide delirttiler artık. Onları en iyi şekilde büyütmek isterken planladığın gibi olmayınca ayrı bir huzursuzluk oluyor.. eşimin pimpirikliği yüzünden evden çıkamıyoruz.. son 2 yılda doktor kontrolleri hariç sayılı çıkmısızdır dışarı.. eşim ne çocuğun altını değiştirir ne üstünü ne de banyo yaptırır. Her işi benden bekler.. yemek dört dörtlük olacak, çocuklara dört dörtlük bakılacak, çayını bile ben katıp getiriyorum.. ona bu seferde sen kat deyince olay oluyor evde..çocuklar gece gündüz uyutmuyorlar beni..yemek bende, temizliğede kısmen yardım ediyorum..yanımda kim varsa o yapıyor artık..bir günlüğüne bile çocukları başkasına bırakıp nefes almama izin vermiyor kocam.. bıktım artık.. çocuk görmek istemiyorum
vah canım benim. ben de ikizler küçükken hamile kadın görsem caddenin karşı tarafına geçiyordum. karnındaki bebek canavar gibi geliyordu bana ahahhaa. sonra öyle böyle büyüyorlar, sen de bebek görmeye komşuya falan gidiyorsun. 🙂 geçecek elbette, en az hasarla atlatabilmeni umuyorum. en zor kısmı geçmişssin zaten maşallah. daha da iyiye gidecek herşey inşallah
Merhaba Benim de ikizlerim bir kız bir erkek Tabii ki çok zor tek başına bakabilmek. Ben de annemle birlikte bakıyorum çünkü başka alternatifim yok. Benim Annem çok zor bir kişilik kalp kırmayı çok iyi bilen bir insan olduğu çok zorlanıyorum. Her lafı mı kötüye çekebilen beni anlamayan biri. Elimden geldikçe bebeklerime kendim bakmaya çalışıyorum ama haliyle yetişemediğim de ondan destek almaya çalışıyorum yine de çok konuşuyor. Her şeyi ben yapıyorum diyor sürekli şikayetçi. Fırsat oldukça gezmeye gidiyor Evde temizlik yapıyor Yetişemedim de destek istediğimde Sinirleniyor Ben de Sabrediyorum eşim de benim fıtratimda çocuk bakmak yok deyip bana destek olmamak istiyor annesini çağırmak istedi Ben kaynanamla hiç bir şekilde bir arada duramayacağımızi söylediğim halde beni anlamıyor çünkü kaynanam hiçbir şekilde hijyenine dikkat etmeyen biri o yüzden ben evimi bıraktım ailemin evine gelip bakmaya başladım Çünkü şehir farkı var yaşadığımız yerlerde. Bebeklerime en iyi şekilde bakabilmek için mücadele ediyorum ama maalesef Kimse beni anlamıyor herkes soyutlanmış herkes ukala çok bilmiş insanlarla mücadele etmeye devam ediyorum. Tek başıma bakarsam bebeklerin başına bir zarar gelir diye tedirgin olduğum için sabretmek zorundayım. Eşim izin günlerinde bebekleri görmeye geliyor. Çalışan bir bayanım Şimdi sadece Bebek bakıyorum. Aslında çok yalnızım bebeklerim olmasa belki de daha çok yalnız kalacaktım Allah herkese sabır versin kimseye muhtaç etmesin mecbur kalmak zorunda kalmayalım
:((( bir an önce feraha çıkarsın inşallah kardeşim. İlk yıllar çok zor. Sefası erken gelsin inşallah.
Benimde ikiz cocuklarım var 7.5 aylık bir oğlum bir kızım var bende kayinvalidemde kalıyorum. Oğlum doğduğundan kuveze gitti sonra 21 günlükken evime geçtim annem geldi 40 çıkardık ertesi gün oğlumun ateşi vardı hastaneye gittik enfeksiyon tekrarlamıs öyle 9 gün hastanede kaldık kızımda kayinvalidemdeydi ağır bir lohusalık geçirdim o zaman gerçekten ölecegimi düşündüm sosyal medyada ikizleri olup böyle güllük gülistanlık gösteriyorlar herşeyi kendimi suçlu gördüm ben niye tek yapamıyorum diye tam evime geçmisken tekrar kayınvalideme gelmek zorunda kaldım hastane sürecinden sonra annem rahatsız bir kadın bende depresyondaydım çok yıpraniyordu baş edemezdi mecbur kayınvalideme geldim sağolsun yardım ediyor ama eşimle her muhabbetine karısıyor kayinpederim pis tuvalete girmeye huylaniyorum ondan sonra ve salonda televizyon sesiyle yatıyor kalktığında elinde telefonla tuvalete gider sürekli sesini kısabilir misin modundayız 7 aydır evde çocuk oldguna alışamadı 8.5 aylıkken eve geçmeyi düsünüyorum gece bir kere uyaniyorlar genelde ama doğduklarında beri hemen hemen ayrı odada yatıyorlar aynı odada yatmaya alışırlar mi akşam 8.5 gibi yatiyorlar sabah 6.30 gibi kalkıyorlar ama tek nasıl uyuycam bilmiyorum gündüz kayınvalidem gelirim desteğe dedi arada çok zorlandığı da akşam gelirim dedi sürekli ilgi isteyen bebekler sizce tek yapabilir miyim çok bunaldım evimi de özledim
deryacım benim çocuklarım çok uyanırdı, hatta gece hiç uyku yoktu. gündüz de yoktu. gece 1 kere uyanmaları süper birşey. bir bebekle eşim bir odada ben öteki ile öteki odada yatıyordum. paylaşın bebekleri. çok zorlu bir süreç. evini bir dene. baktın olmuyor geri gelirsin ne olacak ki. Allah kolaylıklar versin inşallah.
Teşekkürler secce. İkizlere bakmak çok zor olduğu için bunun ne kadar süreceğini Bende bilmiyorum kişiden kişiye bebekten bebeğe değişiyor. Ama genelleme yaparsak ne kadar sürede feraha çıkılır. Kadar süre sabır gerekir bilmiyorum. 1 yaş sonrasına mi yoksa 2 yaş sonrasını mı fikriniz var mıdır
Benim arkadaşım ilk sene çok rahattu, bebekler büyüdükçe mahvoldum dedi. Benim ilk senem kabustu, büyüdükçe nefes aldım, üç yaşından sonra tadından yenmez oldu. Uykulu bebeklerse baştan rahat edersin. Ama genelde sana ihtiyaclari azaldıkça feraha çıkıyorsun. İnsallah çok rahat buyutursun ♥️
Merhaba Secce bende 21 aylik ikiz kiz annesiyim ve dogduklari andan itibaren kaynanasi gorumcesi gorumcesinin 12 yasindaki kiziyla ayni evde yasiyor olmama ragmen uc ay tek bakmis sonrasinda kendi evime gecip tek bakmaya devam eden biri olarak tek cocuk bakmak nasil bilmem ama ilk 9 ay hic uyumadim diyebilirim zombi gibi etrafta geziyordum kizlardan biri kolikti ve aksam ezaniyla sabah ezani arasi aglama krizine giriyordu onu kucagima digerini ayagima alip aksamdan sabah ezanina kadar pispislayip salliyordum esim kizlar 18 aylik olana kadar nerdeyse hic ilgilenmedi kizlar yurumeye biraz konusmaya baslayinca ilgilenme moduna gecti ama Allah gercekten sabrini veriyor yani o gunleri dusununce iyiki iki tane olmuslar diyorum su sira isirma ve kovalama doneminden her yerleri mosmor olsada ikiz anneligi bambaska 🙏
elhamdulillah. çok mutlu oldum. evin kalabalık olmasının avantajı var tabi en azından yemeğin önüne gelir, temizlik derdin olmaz. sana iki bebe ile sabahlamak kalır. 😀
Kendimi cok caresiz hissettigim bir anda buldum blogunuzu,biarz olsun rahatladim benimle ayni durumu yasayan annelerin yazdiklarini okuyunca. Benimde ikizlerim bir kiz bir oglan 14 aylik olacaklar bi kac güne. Hala emziririyorum,hic bir sekilde mama veya biberondan süt vs. icmiyorlar, emzik almiyorlar, sürekli emmek istiyor kizim,gün icerisinde yemek yedirmem gercekten bir kabus okadar secicilerki,denemedigim kaldi… ne yapicami sasirdim gercekten. Kimsenik destegi yok tek basima bakiyorum ve bazen gercekten kafayi yememem ramak kaldi diyorum…. biraz olsun rahatladim icimi dökünce hic yoktan buraya 😔
ah canım! inşallah çok kısa zamanda en zor günleri atlatıyorsun. ben de 0-2 yaşı beynimden sildim. yaşanmadı hiç öyle şeyler. 😀 Senin de silecek güzel günlerin ok yakın inşallah. bak koca dana oldu benimkiler. 😀
yemek konusunda oyuncak gibi yemeği ortaya koymayı deneyebilirsin. bahçede, balkonda mesela. sevdiklerini pişirip önlerine koy. kendileri bulaşa bulaşa yesinler. yemek yemenin zevkini alınca durum değişebilir.
ayrıca maşallah sütüne de. allah nazardan korusun. 😀
sevgiler