Kriz!

Çok uzun süredir evden çalışıyorum. Hep soruyorlar “Ay nasıl çalışıyorsun, zor olmuyor mu?” diye. Oluyor tabi, olmaz mı? Bi kapı çalıyor, bütün günün kilit. Evet, insanın kendini evde disipline etmesi de zor. Hele bir yandan ev almış başını giderken oturup çalışmak çok çok zor. Evin işini bitirsen -ki bitmiyor dipsiz kuyu mübarek- bu sefer çalışacak enerjin kalmıyor. Ama ben alıştım, neredeyse on beş yıldır evden çalışıyorum. Öyle ki benim için evde çalışmak değil evden çıkmak artık kriz!

Geçen hafta kitap fuarına gideceğim. Çok erken yola düşmem gerekiyor. Plan yaptım hemen. A planı: Çocukları okula postalar, giderim. Güzeeel. 😉

Sabah kalktık ki kız ateş içinde! Şans işte, hasta olmaz olmaz, ananın evden çıkacağı günü bulur olmak için. Ne yapacağımı şaşırdım. Saat sabahın sekizi.  Fuar da 10’da! Bir an önce evden çıkmalıyım.

B planı devrede: Canım komşucuğum! “Ayşeeeeeeeeeeeeeeaaağğğ kız ateşli, benim de evden çıkmam gerekiyor, sende yatsa olur mu?”

Olurmuş tabi. Hay Allah razı olsun. Kızı attım, yola çıktım. Elimde telefon organizasyona devam ediyorum. Ayşe’nin 11’de evden çıkması gerekiyor.

C planı: Amcayı arayım, kızı babaanneye götür diyeyim. Ama bugün amcanın dersi olabilir! Babaanne de cumaları evde olmuyor.

D planı: Anam! Zaten okul çıkışı gelecekti. Telefon açıp erkene çekeyim bari.

E planı: Ayşe’nin anası! Zaten uğrayacakmış Ayşe’ye. Kızının komşusuna bile yeten analar, analarımız! 😉

Yolda ayarlayarak gittim. Komşu Ayşe bebelerin birini okula gönderecek. Öteki onda yatacak. O evden çıkarken anası gelecek bebemin başında duracak,  ben bu arada anama ulaşacağım, anam erken gelecek, gelirken yemek getirecek, babam oğlanı okuldan alırken anam kızı doktora götürecek…

Bu ne kriz arkadaş, bir gün evden burnumu çıkarmak için beş analı plan yapmam gerekiyor. Her gün evden çıkan analar, siz ne yapıyorsunuz Allah aşkına?

Dolmuş, metrobüs, otobüs… Vardım fuara. (Bu arada beni otobüste tanıyan çıktı. Ahahha. Boşuna ünlüyüm demiyorum. 😉 O Ayşe’ye de selam olsun.)

Giderken fuarın yerine bakmıştım, belediyenin kültür merkezindeydi. Belediye binaları sıcak olur diye ince giyindim ben de. Boş yere ter dökmeyeyim. Gittim ki o da ne! Meğer fuarın bir kısmı belediye binasında kalan kısmı da binanın önüne kurban çadırı stayla dikilen çadırdaymış! Çatır çatır çadır. İki tarafı açık. Cereyan yapıyor mu! Ben tam ortada. Şansıma da buz gibi bir gün. Hayatımda hiç bu kadar üşüdüğümü hatırlamıyorum. İliklerime işledi soğuk. Sağ olsun, gelenler oldu, iki çene ettim de birazcık ısınabildim. Dönüş yolunda da Tuğba‘ya takıldım. Zira çene etmeyi bıraktığım an donup oracıkta kalabilirdim.

Eve döndüğümde mantomu, pançomu, çok üşüdüm diye orada bana pançosunu veren Pınarın da pançosunu çıkarmadan yorganın altına girdim. Ve o gün bugündür hastayım. Tek kendi hastalığım yetmedi, kızınki de arttı, bir de oğlanı hasta ettik. Ohhhh! Ev ev değil, revir mübarek. Bir haftadır yatıyoruz! Daha bugün ilk kez bebeler okula gitti, ben de yataktan çıktım.

Ve işin pis yanı yarın yine evden çıkmam gerekiyor.

Korkuyorum merkez. 😉

20 yorum

  1. Geçmiş olsun canim secce? ben de üç bebeyle organizasyon yapmaya calisiyorum henüz işe dönmedim ama ona da çok az zaman kaldi. Macera beni bekliyor ?

  2. Gelmiş geçmiş olmuş bi daha uğramasın inşallah. Neyseki çok sansliymissin bir annen var yakınlarında birde hayırlı komşuların. Ben çalışan anneyim ve izin almak zorunda kalıyorum yıllık iznimden kullanıyorum..

  3. Çok iyi komşularım var ama ben iyi bir komşu olmadığımdan genelde bende bu döngü akrabalar arası oluyor çalışıyorum ve eğer bakıcı abla hastalanır gelmezse 1.numara gelinimiz 2.numara kardeşim3.numara teyzem 4.numara yengem ve bigün bunlardan hiçbirine ulaşamayınca bebeyi işe getirdim :)) kamu dairesinde çalışıyorum üstelik bebe gelince de müdür izin verdi nasıl ama ahaha 🙂 eve gittim bi güzel oynadık bebemle

  4. Geçmiş olsun secce bacum.cok uzuldüm bende dun bebenin birini doktora goturdum ufagi evde azitmis annemin tansiyonlar tepetaklak olmus. Bide tek alternatifim kendisi eve geldim heryer heryerde.bi bebe bunlari nasil basaruyor anlamiyorum.şu saturlari yazarken bile abisi lavaboya girdi diye onla ugrasiyor ben bi ona bi buna derken cümle bitti

  5. 🙂 Okurken ben stres oldum. Ben daha 6 aylık bebeyle baş edemiyorken beni ileride nelerin beklediğini gördüğüm iyi oldu, senin yine sağda solda destekçilerin varmış bende onlar da yok 🙁

  6. Ben bu konuda sanırım şanslı kişilerden oluyorum. Eşimin annesi yada babasına bırakıyorum. Artık yaş olarak kendisi de evde kalmaya müsait. Bu nedenle rahata erdim şükür ama işin zor. Allah kolaylık versin.

  7. İkiLer 10 aylık biri ateşlendi yalnızım yapacak bir şey yok arayacak, gelecek hiç kimse yok baba işte telefon çekmiyor aman binbir laf ettiğim görümcemin getirdiği bebek arabasına attım bebeği ikiz arabamız babamızın arabasında ben napcam tekli arabayı benim tek çocuğum mu var sanki dediğim onca laf saydığım arabaya muhtaç kaldım koydum arabaya bebeği koydum diğer cadıyı da kanguruya minibüse binemem imkansız yokuş yukarı deli gibi gidiyoruz biri mızmız biri sakin aman biter bu yol dedim gittim geldim ve sonuç eşim aradı beni aramışsın diye çocuk ateşlendi dedim ee beni arasaydın ya dedi!!!!!????

    1. :))))))) çok geçmiş olsun. iyi halletmişsin yine maşallah. iki bebeyle evden çıkmak oscarlık

      1. Sevindim bi sorum daha olacak secce bacı sen ikizler küçükken nasıl hergün parka gidiyordun? Şimdi benim büyük dört yaşında küçük iki aylık oldu. Bu sabah çıkmak zorunda kaldım perişan oldum varsa kolay bir yolu paylaş bacım sevgiler rumuz acemianne

          1. Ahaaaaaa doğru ya bizim asansör yok ve dördüncü kattayız.çok sağol bacım ücretsiz izin sonrası asansörlü bir eve geçelim cidden.her zaman söylerim bilimsel gerçeklere dayanan kendi içinde tutarlı bir bloğa sahipsin tekrar tebrik ediyorum?

secce için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.