Şu anda oturduğumuz eve bebeler doğmadan hemen önce taşındık. Aslında önceki evimde fena değildi ama iki bebe birden geliyor olunca daha geniş bir eve çıkmak istedik. Malum her şeyden çifter çifter olacak. Evi gezerken özellikle mutfağının büyük olması çok hoşuma gitmişti. Sonra yatak odası kocaman. Oturma odası da öylesine. Bebek odası da. Balkonuydu, banyosuydu derken evin genişliğine mest oldum. Mutlu mesut taşındık hemen. Çok kısa bir süre sonra anladım ki her şeye bakmışım da en önemli şeye bakmamışım: Apartmanın asansörlerine! Anacım, siz siz olun, ikiz bekliyorsanız ev almayın asansör alın!
Bizim aparmanın asansörleri çift kişilik kabir kıvamında. Asansöre senden başka biriyle biniyorsan, az biraz da göbekliysen huuup diye nefesini tutup girmen gerekiyor. Gebeyken neler çektim içeri sığacağım diye yaa. Kapılarının sensörü de tam çıldırtmalık. Daha ayağını atıyorsun şak kapanmaya kalkıyor. Yemin ediyorum hamileyken bir gün karnımı sıkıştırdım kapıya. Bir de giyotin gibi ağır. Normalde asansör kapıları arada bir şey sıkışınca geri açılır ya, bizimkisi suyunu çıkarmadan bırakmıyor aradakini. Bir de durup durup lambası bozulmuyor mu! Bir yanıp bir sönmüyor mu! Kendimi dışarı atana kadar nefesim daralıyor valla.
Önceden yardımcım varken o bir bebeyi alır bir asansöre binerdi. Ben öteki bebeyi alıp öteki asansöre binerdim. Ayrı ayrı puset taşırdık. Artık benden başka büyükbaş olmadığı için iş başa düştü. Bizim asansörde iki bebe + ikiz arabası + çanta + anne = denklemi yemin ederim 4+4+4 eğitim sisteminden daha sorunlu. Bir yere gidecekken bebeleri hazırlıyorum, çantamı sırtlıyorum. İşte mücadeleye hazırım. Bakın 25 hamlede nasıl dışarı çıkıyorum:
1. Evin kapısını açtığım an çil yavrusu gibi dağılacakları için iki bebenin ayaklarını da evin içinde giydiriyorum. Bu arada önce giyen bir koşup evi dolanıp geliyor. Ses çıkarmıyorum ne yapayım.
2. Kapıyı açıyorum, bebeleri apartman boşluğuna çıkarıyorum.
3. Bebeler merdivene koşarken “Aman yavrum, durun yavrum” diye bağıra bağıra ikiz arabamı kapıya çıkarıyorum.
4. İkiz arabasını yere koyup bebeleri merdivenden topluyorum.
5. Asansörü çağırıyorum. Bebeler asansör beklerken ikiz arabasını asansörün önüne çekiyorum.
6. Bu arada bebelerden en az biri mutlaka tekrar kaçıyor. Onu tutup getiriyorum. Bir elimde araba, bir elimde bebe, ötekini de ayağımda köşeye sıkıştırıp asansörü bekliyorum.
7. Asansörün kapısı açılır açılmaz içeri dalmaya çalışan bebeleri dizginliyorum. Maazallah arada sıkışırlar.
8. Asansörün sensörüne kıçımı dayıyorum ki kapanmasın.
9. Bir bebeyi zorla içeri tepiyorum.
10. Öteki bebeyi tepiyorum. (Öteki kaçmışsa en az 8 madde daha eklerim buraya. İçeridekini asansörde kalmasın diye çıkarıyorum, tekrar en baştan işlemlere başlıyorum falan filan.)
11. Bebeler geri çıkmaya çalışırken kıçın kıçın gerileyerek ben de içeri giriyorum.
12. Bu sırada mutlaka kapı kapanmaya çalışıyor, arabam arada sıkışıyor. Kapıya küfrederek zor bela geri açıp arabayı içeri sokuyorum.
13. Asansöre biner binmez bebeler düğmeye basmak için bağrışıyor. Onları susturmaya çalışarak düğmeye basıyorum.
14. Yol boyunca ışık sürekli yanıp sönüyor. Bebeler korkmasın diye “ışık aç kapa” oyunu oynuyor gibi davranıyorum.
15. Nihayet zemin kattayız. Kapı açılıyor.
16. Bebeler kapıya hücum ediyor. Çıkmasınlar diye ayağımla engelliyorum.
17. Önce ikiz arabasını çıkarıp yine kıçımı sensöre dayıyorum.
18. Bu sırada bebelerden biri aradan kaçıyor, merdivene koşuyor.
19. Hemen ikiz arabasını yere atıp öteki bebeyi asansörde kalmasın diye çekiştirerek merdivene koşuyorum.
20. İlk kaçan düşmesin diye arkasından yakalıyorum.
21. Allah’tan bu aralar kendileri inebiliyorlar. Önceden pek bir felaketti halim. Ama şimdi sadece düşmesinler diye bebeleri kollayarak aşağı indiriyorum.
22. Bebeler dış kapıya koşarken ben de üst kata koşup attığım yerden arabamı alıyorum.
23. Bu arada sürekli bebeler bodrum merdivenlerine yönelmesinler diye kontrol ediyorum.
24. Arabayla çat çat çat merdivenlerden iniyorum.
25. Arabayı açıyorum, bebeleri oturtuyorum.
Nihayet mutlu son. Ama şimdilik. Bir de bunun dönüşü var unutmayın! Orada ne yaptığımı da son maddeden itibaren geriye doğru okuyarak anlayabilirsiniz. Halbuki doğru dürüst asansör olsa, daha evin kapısında oturturum bebeleri içine, tıkır tıkır çıkar giderim. Harcadığım enerji de cebime kalır! Artık canıma öylesine tak etti ki yemin ediyorum bellerine ip bağlayıp altıncı kattan aşağı camdan sallayarak indiresim geliyor bebeleri. Arkalarından da bebe arabasını atacağım. Üstlerine de ben atlayacağım. Direk kurtulacağım bu işkenceden!
Gözümde yaşlarla güldüğüm için özür dilerim… Çeken bilir ama harikasın…
🙂 daha bunun 2 çocuk 2 battaniye 2 çanta 1 araba versiyonu var. onu da bi ara anlatayım. kız uyanacak diye kısa kestim:)
Allah yardımcın olsun!! Biz o asansörde salak gibi bekliyorduk ablamla ve çocuklarla…”aaa bu bozuk galiba” deyip nerdeyse iniyorduk…meğersem o meşhur sensörün önünü kapatmışız da haberimiz yok 😀
hee sen biliyorsun di mi bizim kabirleri:) çok mu söylemişim?:)
yok yok az bile söylemişsin bence 🙂 ama buna da şükür…benim evde asansör yok…Allah’tan birinci kattayım ama benim bebe arabası da gavur ölüsü gibiydi…bazen içinde bebeyle beraber merdivenlerden aşağı taşıyordum bende…maksat spor olsun caaaanımm 😀
oyy o da felakettim. şu aparmanları içinde insan yaşadığını düşünerek tasarlasalar ya
Benim evde asansörde yok. Yatıya gelen kayınvalidem her seferinde söylenirdi bi asansörlü eve çıksanız diye. O zamanlar genciz biz bişey olmaz derdim 😉 Şimdi önce bebek arabasını indir sonra bebeği yada pusetle 4 katı çık zor oluyor vesselam. Ama iyi böyle iyi:) Bu arada annenin gelmeside bize de yaradı. Gerçi sana daha da fazla yaramıştır.
oyyy merdiven olsa salarım yukarıdan arabayı içinde bebelerle valla. çatır çatır insinler, addaaa addaaa diye ölmesinler:)
anam geldi, oğlanı uyutuyor. az sonra kalkıp azar çekecek evin hali ne diye. bilgisayar başında yakalanmazsam iyi ederim:)
Kolay gelsin valla.Bizde oğlana kayınvalidem bakıcak diye sağına soluna bakmadan onun apartmanına taşınmıştık.4.kattayız ve yeni yeni dank etti asansör olmadığı.Bir gün ana oğul merdivenlerden yuvarlanıp soluğu giriş katta alıcaz ya neyse..
oyyy çok kötü olmuş. benim gibi pencereden salla bari:)
selam….asansörün geniş olması güzel evet ama benimki geniş yine sıkıntı.asansörden çıkınca çıkış kapısına gitmek için yedi sekiz merdiven var içinde bebiş olan arabayı o merdivenlerden indirmek çok zor.onun için bende kapalı indiriyorum dışarıda açıyorum.onlar yürümeden önce arabayı dışarda açmak da zor olduğu için ben şöyle yapıyordum.bebişleri her şekilde hazırlayıp çantamı ve arabayı önceden indiriyordum sonra eve tekrar çıkıp bebekleri alıyordum. bir hava alalım sıkıldık evde düşüncesi saunaya girmiş kadar ter atmakla geçiyordu.hepten yorulup geri geliyordum.birde eve gelince yaşanan fasılları da maddele istersen.eve gelmek istememeler,ağlamalar,bebekleri ve çantayı eve fırlatıp (araba kapının önünde bir müddet durabilir çalınmaz heralde? çalınır mı?yok canım çalınmaz? düşünceleriyle boğuşarak)hangisi acil durumdaysa önce onun işini gör, o hallonana kadar diğeri zaten acil durumuna geliyor sonra onu temizle…artık uyucaklarsa yatır yoksa gönüllerini yap.sen üstünü yarım saat bir saat sonra değiştirebilirsin sakıncası yok,tuvaletine falan sıkışıksan zaten idrar kesen patlamaz nolcak ki bekleyebilir. bu arada zaten alışverişe falan çıktığım yok çıkmışken şunu da alayım bunu da alayım diyorsan yükünü düşünmek istemiyorum.10 torbalık bişeyler aldıysan onlar muhakkak bir yada iki torbaya sığıyorlar.bir de bizim bebişlerin ellerinden bırakmadıkları alt alçmanın ayı kafası şeklinde yastıkları var ya onlardan.onsuz inmiyoruz.ben biberon emzik bez mamadan önce o yastığı alıp almadığıma bakıyorum.çantaları zaten tıka basa dolu olduğu için yastıklarınızı da siz taşıyın diyorum tutuşturuyorum ellerine.bir kaç sene sonra yastığı ben alayım diyorum diğer yükleri onlar.mümkün mü acep…..
merdivenlerden ters indiriyorum arabayı ben. denedin mi hiç? bebeleri evde yalnız bırakıp mı iniyorsun? valla bebeler küçükken karı koca ikisini bir çıkaramıyorduk komşu çağırıp çantaları da ona taşıtıyorduk. benim de alışveriş falan ne mümkün. sadece hava almaya çıkartıyorum.
Cok güldüm:)) bı yandan kızı sallıyorum,bı yandan okuyorum,ben guldukce uyaniyo:)sen ck yasa..
🙂 hep birlikte inşallah
yürümeden önce öyle yapıyordum yataklarına koyuyordum giydirip.ama bu sık yaptığım bişey değildi.onlar yürüyünce zaten evde yalnız bırakmak mümkün mü beraber çıkıyoruz evden . zaten parka arabasız iniyoruz sitenin içinde park.ama sitede karşı bloğa bile giderken mecbur araba kullanıyordum yürüyemedikleri zaman.o zaman çok sıkıntı çektim.ters de denedim çok zıplatıyordu korkuyorlardı.ama ben binanın önünde oyalanıyordum biraz bir komşuya rastlasam da yardım etse diye.öyle kapısını çalıp yardım isteyecek komşum çok yok 15 katlı bir binada oturuyoruz malesef asansörde görüyorum komşuları..dediğin gibi evden çıkana kadar ayakkabılarını giydirince apartman boşluğunda zapdetmek çok zor.valla ben iki bebeği aynı anda kucağımda aşağı indirdiğimi biliyorum.o can havliyle herşey yapabilecek gücü buluyorsun.bir defasında çanta omuzumda iki bebek kucağımdaydı..geçen kış zaten çok küçüklerdi evden araçla gidilecek yerlere çıkıyordum sadece.yaz döneminde de yazlıkta balkonda çok oyalandılar.bu sezon da yürüyorlar işte.gerçi yazlıkta yeğenler falan vardı çocuk da olsalar yardımcı oluyorlardı bana.bizim yazlıktaki asansör senin asansörün gibi gerçekten işkence.ilk dönemler senin yardımcın varmış ya kolay olmuştur zor dönem zaten o zaman.ama yardımcın da olsa olmasa da iki çocukla evden çıkmak toparlanmak kolay değil..
evet önceden olsa hayatta çıkamazdım. birkaç ay öncesinde bile çok çok zordu. merdivenden kendi kendilerine inebilmeleri büyük gelişim. bir sefer ben de çıkardım, bebek arabam bir üst katta kaldı. ve komşunun biri atlayıp üzerinden geçti inanabiliyor musun?? yuh öküz yani. iki bebeyle perişanım aşağıda görüyor, bi yardım edeyim demiyor. ne günlere kaldık ayol
:)))en güzeli girişi geniş bir apartmanda giriş katında oturmak..kapının içinde hazırlayıp çıkıyorum benimde kışın sorun evin sıcak dışarının soğuk olması ..giydirdikçe bağrınıyolar..telaş oluyorum ..yazı bekliyorum daha rahat olurmu acaba..hoş peşpeşe bebek arabasıyla eve dönünce leş gibi tekerlekleri salonun ortasına kadar sokmuş oluyorum..kapıcısı olan girişi geniş bi apartmanın giriş katında büyük bir evde oturmak ve misafirliğe gittiğim yerlerde geniş asansör isterdim:))))
ben de bahçeli bir ev. salardım bahçeye al sana addaaa. araba yok, asansör yok, merdiven yok.
seninkiler ne kadarlık?
evet haklısın. gören yardım ediyor bana da çok katlı apartmanlarda komşuluk gidiş geliş falan pek olmuyor.bende başka şehirdeydim çevrem hep orda evlendikten sonra geldim istanbula.benimkiler merdivenden kendileri henüz inemiyorlar seninkiler iki yaşındalar sanırım biz daha 16 aylığız.benim zorlandığım başka bir durumda doktor kontrolleri oluyordu. hastane ortamı herkes sana bakıyor iki puset birde malesef emzirme odalarını okadar küçük yapıyorlar ki nefes almak imkansız…ama yine de öyle böyle atlattık sayılır..bak seninkiler ev işi yapmaya başlamışlar bile….
ya komşuluğu geçtim de insanlık lazım yaa.
benimkiler daha 22 ayı doldurmadı. 2 yaş önemli bir dönüm noktasıymış. bakıp sana haber veririm:)
🙂 süppersiniz kahraman ikiz annesi Allah güzel günlerini göstersin size
amin çok tşk ederim
amanınnnn siz en iyisi zorunlu haller dışında dışarı çıkmayın :)))))
🙂 günde 2 posta çıkıyorum. apartmanın bahçesine çadır kurup yaşamanın vakti geldi sanırım
Allah yardimciniz olsun
amin tşk ederim
Ahahhahah bu kısa kesmiş halinde uzun versiyonunu düşünmek bile istemiyorum oyyyy :)) öldüm gülmekten ama sen bu kadar efor sarfederken kesin spor salonunda spor yapanlardan daha fazla kalori harcıyorsundur kesin!! :))
valla bir deri bir kemiğim irem. hatta derim de döküldü
gözlerimden yaşlar geldi gülmekten..Ne güzel yazmışsın :))
Kolaylıklar diliyorum
🙂 tşk ederiim
Arabayla çat çat çat merdivenlerden iniyorum. :)))
en kolayı 6. kattan koyacam merdivene çatır çutur inecekler analarının kıymetini anlayacaklar
aman allahımm çook iyi geldi ama ağlayarak hem sinirler bozuk hem üzülüyorum hem de gözümün önüne geliyorben tek çocukla asönsör kısmı benzemese de diğer kısımlar benzediği için kendimi buldum:)allah güç kuvvet versin:)
bu arada eşim asansör yapıor ve şansımızı deneyip seni bu eziyetten kurtarabiliriz belki de kimbilir:)
duvarı yıkmak lazım anacım kabin boşluğu dar
…
sabah sabah o kadar çok güldüm ki bu yazınıza.
Ben bir taneyle evden zor çıkıyor, kafayı yiyecek raddeye geliyorum.
Size iki taneyle Allah peygamber sabrı versin dilerimki..
Sevgiler,
http://www.ceylinolmez.com
Cok affedersiniz; gozumden yas geldi gulerken. Az daha sabredin, yakinda daha kolay olacaktir.
🙂 Okurken gülmekten öldüm,özür dilerim, işiniz zor. Allah yardımcınız olsun. Benim bir kızım var 21 aylık onunla zor başa çıkıyorum 🙂 Buarada bizim apartmanda asansör yok, bende kızımı evde hazırlayıp çıkıyordum geçen sene, bebeği arabanın arka koltuğuna emniyet kemeriyle bağlayıp bebek arabasını arabanın bagajından çıkarıp çocuğu içine yerleştiriyordum. Dönüşte de tam tersi önce bebek arabası sonra biz. Dün merdivenlerden elinde tutarak indirdim, arabanın yanında bekledi, bagajdan bebek arabasını indirdim ve bebeği arabasına oturttum. Asansörsüzlükte başa bela 🙂
Sıkışık trafikte uf puf yaparken okudum yazınızı, çok güldürdünüz, eve geldikten sonra eşime de okudum, o da güldü ama aynı zamanda işlerin ne kadar zor olduğunu anlayarak kısa süreli şok yaşadı 🙂 Allah kolaylıklar versin. Ben bir bebekle bazen tek başıma biryerelere gitmek zorunda kaldığımda ne kadar zor derken, siz de 2 tane. Maşallah Allah bağışlasın bebelerinizi ve size sabır, güç kuvvet bilumum ne varsa versin inşallah. Sevgiler
min çok tşk ederim yelda
bayıldım ya :)) sesli güldüm işyerimde 😀 SÜPERSİN BOL ENERJİ DİLİYORUM
tşk ederim 🙂
son kiralık evimiz 14. kattaydı. elektrik kesilince filan 2 çocukla yaşananları anlatmayayım 🙁
sırf bu yüzden ev alırken manzarayı, ısınma derdini filan boşverip 1. katta bir daire seçtik, huzura kavuştuk. şiddetle tavsiye ederim 🙂
14.kat mı offfffffffffffff. en güzeli bahçeli ya. allah nasip etsin inşallah
tam komedi olmuşşş … 😀 bunu unutmuyacağım.. görüşürüz..
🙂
Çok güldüm.. ellerine sağlık …
🙂 tşk ederim
ben çoook uzun zamandır bu kadar gülmemişti.
işte bütüüün bu eziyetlerden dolayı uzun bir süre pusetin yeri arabanın bagajı idi. çocuğu paketleyip kucakta indiriyorum, puseti çıkartıp açıyorum, çocuğu oturtup haydi yola en temizi 🙂
Oyy oyy okurken koptum gözümden yaşlar gelerek güldüm bizim sitenin asansörleride 4 kişilik güya ama 3 kişi ancak sığıyor bebek arabasını yanlamasına koyup ben ancak giriyorum bi de bende kapalı yer korkusu var 6 yaşındayken 2,5 saat asansörde kalmışlığım vardır neyse bi de asansör bitince 7-8 basamak merdiven var sırf bu yüzden bebek arabasıyla sokağa çıkmak istemiyorum veya önce bebek arabasını aşağıya indirip tekrar yukarı çıkıp sonra oğlumu alıyorum tabi evde biri olunca bu rahat oluyor heyy müteahhitler, mimarlar duyun sesimizi 2 oda 1 salon asansörler koyun apartmanlara:)))
gülmeye çok ihtiyacım olan bir günde bu yazıyı okuduğum için çok şanslıyım gözümde canlandırırken yoruldum ama değdi doğrusu Allah yardımcınız olsun,çok tatlısınız
çok tşk ederim meltemcim. güldüğüne sevindim
Eğer Asansor ile bi sıkıntınız olursa http://www.asansorculersitesi.com hizmetinizde
harika bir yazı olmuş:)
Hay siz çok yaşayın emi,gözümden yaşlar gelerek okudum,Allah da sizi güldürsün 🙂
Evet hemen yazıyı ve tüm yorumları tekrar okudum kimse bebek arabasını apartman girişine bırakmıyormuş mu ya?biz daracık girişi olan bir apartmanda üç dairede birden bebek doğmuştu üç araba girişte katlı bekliyordu asansörsüz apartmanda hem çocuk hem araba çıkarmak zaten imkansız.ikinci çocukta kanguruya alışmaya çalışıyorum ama sırtını bağlamakta zorlanıyorum onun da
güvenliyse bırak işte ne güzel. kediler yatıyor bizde 🙂