İki yaşındaki çocuklar programlı hayatı sever diyordu bir kitap. Hangisiydi hatırlamıyorum. Hatırlarsam söylerim. Bu cümleden yola çıkarak bir süre önce programladım benim bebeleri. Bu fikri bir yerden mi aldım, kendim mi uydurdum hatırlamıyorum. Artık her şeyi saatli yapıyorum. Tabi saat dediysem de 8:30’da kalkış, 8:35 eli yüzü yıkayış gibi öyle kesin saatlerimiz yok. Ama günlük yayın akışımız belli: Sabahın köründe kalk, kıç yıka, doyur, yine kıç yıka, oynat, kıç yıka… şeklinde gece 12’ye kadar devam ediyor işte. Çocuklara neyi ne zaman yaptığımı özellikle belirtiyorum. Kıç yıkamadan önce “Şimdi baaanyoooo saati,” diye ilan ediyorum. Ya da zıbartma çalışmalarına başlamadan “Şiiiiimdiiiii uyku saati,” diyorum. Başlarda pek iplemedi bebeler ama şimdi tıkır tıkır işliyor bu numara. Tavsiye ederim!
Bir kaç örnekle pekiştireyim bu durumu: Önceden bilgisayarda çizgi filmi kapattığımda kavga çıkardı. Şimdi “Çizgi film saati bitti,” diyorum, ikisinin de sesi çıkmıyor. Ya da vırt zırt ellerinde bir şeyler yiyerek evde dolaşmak isterlerdi “Yemek saati bitti” diyorum, tık etmiyorlar.
Tabi bazen bu silahımı da bana karşı kullanmaya çalıştıkları oluyor, olmuyor değil hani. Oğlan koşarak gelip “Annea, yaşasın attaa saati galmiş,” diyor, nereden çıkarıyorsa. Tandır gibi güneşin altında ne attasıysa artık. “Hayır,” diyorum, “Haaayııırrr, daha attaa saati gelmedi. Şimdi … saati diyorum,” susup oturuyor.
Kız bu saatli hayata o kadar alıştı ki “Peki şimdi ne saati gaaldi,” diyor aklına düştükçe. Şimdi şu saati, şimdi bu saati diyorum. Hemen moda giriyor. Markette falan da işimi kolaylaştırıyor saatler. Kız bonibonun tadını aldı bir kere. Her gördüğünde gözü düşüyor. Bakkalda çakkalda bonibon isteyince “Bonibon saati daha gelmedi,” diyorum. Saf yavrum hemen geri yerine bırakıyor. “Bonbon saati galince yiycaaz di mi annea?” diyor. “Evet,” diyorum. Allah’tan henüz aklı erip de “Ne gelmez bonibon saatiymiş bu ayol, üç aylar geldi geçti, hâlâ bonibon saati gelmedi,” demiyor benim bacaksız.
Saatli hayat çok daha rahat ama tabi zaman da göreceli kavram. Mesela Allah’ın hikmeti işte çizgi film saati rüzgâr gibi geçiyor da kitap saati bir türlü geçmiyor, arkadaş. Ne iştir bu anlamadım. Geçen gün bunlar çizgi film izlerken evi toplayayım dedim daha yatak odasından çıkamadan bitti gitti 20 dakikalık çizgi film saati. Sonra oturdum, bunlara kaç tane kitap okudum, anlattım, soru sordum, onlara okuttum…. zart zurt bir sürü iş yaptım, baktım daha 16 dakika olmuş!!! Bizim saat ya sayı saymayı bilmiyor ya da temiz bir sopa istiyor, bunun başka bir açıklaması yok!
Kitap okuma demişken aklıma geldi, kitap saatinin adı bizde şu aralar “kitap saati” değil, “tavşan saati”. Ne alaka derseniz, resme bakın, anlayacaksınız:
Bu aralar Nesil Çocuk sayesinde bissürü bissürü tavşan kitabımız oldu. Artık Tavşan Tali’nin iki seti var evimizde. Bebeler bayıldı. Uyku saatinden önce mutlaka tavşan saati geliyor. Oğlan tavşan saatinin uzaması için çok ısrar ediyor. Ama uyku saati gelince ben tavşanların hepsini toplayıp bir battaniye altında uykuya yatırıyorum. Oğlan da hıp diye sesini kesiyor. Kendi de yatağa giriyor.
Şimdilik evde herkes saat uygulamasından memnun. Yalnız benim biraz daha talebim var. Şöyle bir “çocuklar-kendi-kendilerine-takılırken-annenin-şekerleme saati” ya da “bebeler-evi-silerken-annenin-çay-içip-tivit-atma saati” gibi saat birimlerine de ihtiyacım var. Hem de en acilinden!
evet o dönemde bizde de baya işe yaramıştı,sonra çakıyorlar ama durumu:)
hadi yaa
aklınla bin yaşa secce 🙂
hemen uygulamaya başlıyacağım 🙂
Sevgiler
inş sende de işe yarar. ben bunu yazarken kız “annea ne saati galdi” diye sorup duruyordu. aslında uyku saatiydi de 15dakikada kapattı o konuyu. dayak saati gelmek üzere!!!
inşAllah senin de dinlenme saatin olur canım…
inş:)
selcen oğlum 14 aylık biz hiç kitap olayına girmedik,bana önerin nedir??
derham bu olaya girmen. hehe:)
o yaş için pek kitap yok yaa. benim kategorilerden kitap dvd bilimum zımbırtı yazılarına bakar mısın. orada hoşuna gidecek kitaplar vardır
kızın bonibon saatine çok güldüm:)yazık kıza diyeceğim ama yakında uyanır o da.
biraz daha büyüyünce “bebeler-evi-silerken-annenin-çay-içip-tivit-atma saati” bunu deneyebilirsiniz. sonuçları burada paylaşırsınız 🙂
inşallah heyecanla bekliyorum o yıllari
Ya Selcen bizimkine ben rutin uygulamadım ama yemek zamanı uyku szamanı ve banyo zamanı diye 3 zaman dilimimiz var ve çoktandır ona bunu söylüyorum..bi türlü adapte olamadı hemen karşı çıkıyor..
Diyor ki banyo zamanı gelmedi anne, yemek zamanı gelmedi anne..demek bizimki o dönemi es geçti 🙂
allah allah niye acaba@hemen gönder bizim kampa
Bende sipariş verdim bu kitaplardan DR’den bekliyoruz.Kreşimizden önermişlerdi bu kitapları :))))Şu saat uygulması gerçekten iyiyimiş benim üçlük anlar da bir buçukluk anlar mı acaba
Cok etkili bir taktik secmissiniz.
Bu saatli yontem hem cocuklari psikolojik olarak yapacaklari seye hazirlar, daha uzun odaklanabilmelerini saglar, planli hareket etme bilinci kazandirir hem de mental olarak onlari gelistirir.
Ozellikle gunluk bir rutin varsa.
Biz de okulda cocuklara gunluk rutin asilamaya calisiyoruz, keske butun anneler sizin gibi yapsa:))
bizde sat uygulaması pek işe yaramadı özellikle yemek saati uygulaması.veledi sfraya oturtamıyorum anca canı isterse.. yemek saatinin dışında da yemek vermesem bile gidip kendi alıyor. ya damacanayı buzdolabının üstüne çekip, buzdolabını açıp içine çıkıyor, yada mutfak tezgahının üstüne.. bir gün koridorda karşılaştık salondaki sandalyeyi çeke çeke mutfağa götürüyordu. napıcaksın dedim raftan “bişey ” alıcakmış (kızacağım birşey de adını özellikle söylemiyor adı “bişey”)
ben şu kendine güveni kendi işini kendin yap olayını biraz fazla kaçırmışım sanırım:))))
Acaba bu saat olayı kaç yaşına kadar işe yarar. Benim 4 yaşındaki oğluma yapsam olur mu ki:)