Size bebelerimi uyku arkadaşıyla tanıştırdığımı anlatmıştım. Bu yolla kurduğumuz dostluklar halen devam ediyor evde. Gerçi benim oğlan biraz asosyal galiba, uyku arkadaşıyla falan pek ilgilenmedi. Bir iki kez “Annea bak, Amet’in çevdiği gırmıcı ayaba” diyerek beni tanıştırdığı kırmızı arabasıyla uyuduğu görüldü. O kadar. Ama kız… Her işin olduğu gibi bu işin de suyunu çıkardı. Olan da yine bana oldu, kabak başıma patladı.
Kızla uzun süredir birlikte yatıyorum. Aylardır diyecektim ama yılı da geçmiş. Bu durumda en yakını, uyku arkadaşı, sırdaşı, yoldaşı, eşi dostu, nedimesi, enisesi, dert ortağı, kan kardeşi, yan kabağı…. ben olmam gerekirdi. Ama arkadaş bulur bulmaz sattı hatun beni. Yatağımı umuma açtı, koynuma sokulmadık alet edavat bırakmadı. İlk önce Tarzan misali evdeki bütün hayvanatı toplayarak yatağımı Nuh’un Gemisi’ne çevirdi. Sonra kafayı babasının alet çantasına taktı. Her gün birer ikişer İngiliz anahtarı, kerpeten, pense, tornavida… ne bulduysa yatağıma taşıdı. Onları kaldırdım bu sefer de sıra mutfak malzemelerine geldi. Ne tatlı kaşığı kaldı bizimle yatmadık ne kevgirle fırın tepsisi. Sonra evde ne bulduysa, Allah ne verdiyse tuttu getirdi birlikte yatacağım diye. Bir gece en büyük boy ayakkabı çekeceği girdi pikenin altına. Böğrümü deliyordu kerata. Sonraki gece orta boy bir leğen ile üç patates, bir soğan. Ardından bir paket açılmamış Lipton çay. Haaa, görünce Süphanallah deyip sabaha kadar bana la havle çektiren iki işlemeli seccade ile üç tespihi de unutmayım. Hacı gece teheccüde kaldıracaktı herhalde beni. Ardından kitapları geldi, ayakkabıları, banyo terlikleri, masa örtüsü… Her gece bir saçmalığı taktı koluna attı yatağa. Tövbe billah bıraktırmadı da. Dün geceyi de en son iki tencere kapağı ile geçirdim. Onları seçti pikaçu, uyku arkadaşı olarak. Otuz yaşını devirdim, hayatımda bu kadar abidik gubidik arkadaş seçimi görmedim. İleride bu kızın arkadaşlarından çekeceğim var, şimdiden söyleyeyim.
Artık yeterince burnumdan geldi, canıma tak etti. Şu an küçük hanım her şeyden habersiz mışıl mışıl uyurken içeride hummalı bir faaliyet var. Uyandığında acı bir sürprizle karşılaşacak hanımefendi. Şimdi seçim yapma sırası bana geldi. Artık yatakta benim borum ötecek. Cimcimeyi yataktan atıp bundan böyle yeni uyku arkadaşımla yatacağım. Kendisi biraz horluyor, biraz da fazla yer kaplıyor ama neyse. Geceyi ibrik leğenle geçirmekten iyidir.
İşin çok zor Secce 🙂
Yeni uyku arkadaşınla mışıl mışık uykular dilerimmm…
Allah bir yastıkta uyutsun. amin
Hahaaa yine cok guldum.biri cem yilmazdan sonra benim icin sen varsin demisti ya, siddetle katiliyorum. Yeni arkadas secimin icin de tebrikler bu arada:)
Radikal kararlar almissin sanirim evde:) 1 yasindaki kizim saat basi kalkip emmek istiyo. Hack yatmaz gibi oldum resmen. aklima sen geliyorsun, gececek ins bak selcen ikizlerle uykusuzluga dayanmis. Hem artik daha rahatmis diyorum… Gelismeleri merakla bekliyoruz.
Secce aslinda eski uyku arkadasima donucem desek daha dogru olacak..ben geceyi 2 arkadasla geciriyorum yatisina kadar iri kiyim olaniyla yarisini da kucuk cuce ile.. Sabah hatun geldi babasina diyorki herkesin ayri odasi var yatak odasi anneninmis onun odasi durunun.. İcerde karanlik cekyat olan oda da senin babacim diyor..dili donse eminim salon da ortak kullanim alanimiz diycek Evi bile kendi pay ediyor:)
Hadi hayırlı olsun selcencim gazaniz mübarek olsun :)))
66 aylık çocukların okula başlamasına tepki gösterenlere, Vedat Kemer’den eğlenceli bir karikatürle destek gelmiş:
http://www.aktifhaber.com/foto-galeri/tek-tikla-gunun-karikaturleri-6313.htm
Bu arada, ben de okula (1. sınıfa) altı yaşımı doldurmadan başlamışdım. Sınıflar klasik 60 kişi. Malum devlet okulu. En iyi arkadaşalarım benden iki yaş büyükdüler… Yaşımdan kaynaklanan bir başarısızlığın hiç bir zaman var olduğunu düşünmüyorum. Başaramadıysam çalışmadığımdan veya derste anlayamadığımdandı. Bir kere daha anlatıldığında her zaman onu da aştım. (Bu da yaştan değil zaten 🙂
Tabiki de şimdi çok çok çok iyisi olmalı. İsyanlar da kesinlikle haklı. Ama çocuklar zehir gibi zaten. Hepsi sizi parmağında oynatıyor. İki yaşındaki Amet ile Mekki’nin yaptıkları ortada 😀
Cocuk hazir ise baslasin, turist.
Benim oglum hazir degil.
Ben de o yasta hazirdim, kizim da hazirdi. Sen de hazirmissin.
Ama oglum hazir degil. Askere alir gibi okula alinmasi yanlis. Itiraz hakkim olmamasi yanlis.
Bunu kimse savunmasin bana.
turist eskiden beri 5 yaşında başlayan vardır. ben de bilirim. ama onlar hep farklı çocuklardı. ya çok istekli ya çok zeki ya evdeki abi abla sayesinde okumayı sökmüş. onların sıkıntı çekmemesi normal. zaten tek tük. her biri cümbür cemaat haydi hoppa başlayacak olunca orada insan düşünüyor.
bi de kolejler var sabah 8 öğleden sonra 4. eve gelmesi 5 olur artık. 5 yaşındaki bir bebenin bu kadar uzak evden uzak kalması, sıralarda oturması, ayağında kösele ayakkabı boynunda boyunbağı olması bence insani değil.
Yukarıda da dediğim gibi siz bu duruma isyan etmekte daha iyisini istemekte ve eskilerden çok çok daha iyisi olsun demekte haklısınız. Ve yine yukarıdan anlaşılacağı üzere hiç bir şeyi savunmadım.. 🙂
Yukarıdalinkini verdiğim karikatürde bunu destekeler nitelikte zaten…
Çok tatlılar yaa..
Oğlum, kızım, küreğim fotoğrafınız da çok şeker 🙂
eşim uzun süredir şehir dışında.bizim evdeki yatak paylaşımı ise şöyle;kız benim yatakta yayılıyor,ben onun yatağında gençlik günlerime geri döndüm:)derdi benimle uyumak değil -4 aylıktan beri yalnız uyur hanım- benim yatağımda uyumak.baba gelince ikisini yatıracağım,acaip deli yatar ikisi de.onlar birbirini yesin,ben uykuma bakayım:)
ne şanslı kadınsın yav
Koptum valla.