Ota b.ka ağlamak

Kendimi bildim bileli duygusal bir insanımdır. Kolay ağlarım. Hani derler ya gözünün ucunda iki damla yaşı hazır, aha işte öyleyim. Nerede bir acı duysam, hüzünlü bir haber alsam ağlarım. Çocuklardan sonra bu durum yeni bir derinlik kazandı. Artık sadece acıya, hüzne değil, her şeye ağlıyorum. Geçen hafta hastanede yalnız başıma sıra beklerken bir bangırtı koptu, bir alkış duydum. Baktım ki küçük bir oğlan çocuğu sünnet odasından çıkıyor. Tekerlekli sandalye üzerinde başında şapkası, üzerinde sünnet gömleği. Gözlerim doldu, burnum sızladı. Sünnet alayı önümden geçerken çocuğun anası olduğunu tahmin ettiğim kadına “Maşallah. Allah damatlığını da göstersin” derken sesim titredi, gözümden yaşlar boşaldı. Sanırsın ki bebenin süt anasıyım. Ulan bana ne elin bebesinden, pippisinden, deli miyim neyim? Hayır, sadece sünnet alayına falan ağlasam neyse. Bebelerle kitap okuyorum, tırtıl kozadan aç çıkıyor, vah garibaaan diye içim sızlıyor, zır zır zırlıyorum. Sonra başka bir kitapta uç uç böceğinin anası doğuma gidiyor, böcek evde bekliyor, ben burada gözlerim nemli dokuz doğuruyorum. Tavşana babası doğum gününe kırmızı bisiklet alıyor, ben oturup göz yaşı döküyorum. Bir insan bu kadar da empatik olmaz ki canım. Her sıçana her kertenkeleye ağlayacaksak bu hayat çekilir mi? Vallahi bildiğiniz gibi değil ha. Artık hormonlar mıdır, aşırı yorgunluktan bozulan sinirler midir, anneliğin yan etkisi midir bilmiyorum. Ben bu aralar, kelimenin tam anlamıyla ota, b.ka ağlıyorum.

Geçen hafta Tuniko Hülya sayesinde bir kitapla tanıştık. Tadaaam karşınızda Altın Kitaplardan 22 ayar bir tuvalet kitabı: Güle güle kakalar

zaten hiç sevmem vedaları, ağlatmayın beni ulen

Mübarek cuma günü ilk kez okuduk bu kitabı. Şu aralar favori kitabımız. Şimdi olayı tamamen anlatıp işin büyüsünü bozmak istemem ama kitapta kahramanımız çok affedersiniz biraz kabız, tuvalet eğitimine yeni başlamış da velet. Sabahtan akşama kadar uğraşıyor. Bebenin babası da biz de onunla birlikte ıkınıyor da ıkınıyoruz. Akşam sekizde şükür Allah’a bebe yapıyor kakasını.  Bakıyorsunuz ki lazımlıkta kırmızı rujlu, gayet bakımlı bir yurdum kakası. Meğersem bu anne kakaymış. Kakasını yapan veletle babasının da Mission: Impossible gibi bir görevi varmış: Anne kakayı, yavru kakalara kavuşturmak. Çocuğun babası anne kakayı tuvalete bırakıyor. Yolu açık olsun diye arkasından da bir tas su döküyor. Anne kaka koşuyor yavrularına. İşte bu kısmı okurken sesim titremeye başladı. “Ah” dedim “Ah, analık işte. Bak nasıl da koşarak gidiyor kaka, bebelerine.” Gözlerim dolu dolu bir sonraki sayfayı çevirdim. Burada da bebeler babalarına sarılmışlar, ağlaya zırlaya annelerini bekliyorlar. Onları öyle gördüm ya gözyaşları gözüme hücum etti, burnum sümük doldu. Bir yandan burnumu çekip bir yandan göz yaşlarıma hakim olmaya çalışarak anlatmaya devam ediyorum çocuklarıma. “Annea, niye ağlıyor kakalar?” diye sordu oğlan. “Annelerini bekliyorlar, yavrum” dedim. Onlar da hüzünlendi. Bir sonraki sayfayı açtım ki, ana kanalizasyonda köşeyi dönmüş, son virajı da hızla almış, bebelerine koşuyor. Benim bebeler coştu “Yaşasın, annesi galdiiii,” diye bağırdılar. Ben de bu sahne karşısında daha fazla tutamadım göz yaşlarımı. Bir yandan elimin tersine burnumu sildim, öteki yandan bebelerime “Evet, annesi geldi, kavuştular, şükür Allah’a” dedim. Sonra da höykürerek ağlamaya başladım. Kız, “Ağlama annea, bak annesi galdi,” dedi. “Ağlamıyorum yavrum, gözüme soğan kaçtı,” dedim. Çocuğum daha fazla üzülmesin diye de kalan göz yaşlarımı içime akıttım. Evet, bu aralar gerçekten de ota b.ka ağlıyorum. Allah sonumu hayır etsin.

33 yorum

  1. 🙂 yazının başlığından bebelerin ota b.ka ağlamalarından bahsedecen sanmıştım başrol bu sefer sen olmuşsun ;))

  2. Canım duygusalsın olucak böyle ama kaka nın hikasesi de çok acıklıymış ama yaaa!!!
    ben bile anne kaka köşeyi deneceği vakit duyguulandım…
    bizde mi okicaz böyle kitaplar bu arada bir kız bir oğlan annesi olucam inşAllah bende 7 yıma girdim…

    1. sorma kardeş bildiğin gibi değil, pek acıklı.
      ayyy maaşallah. dikkat et kendine. allah tamamına erdirsin, sağlıkla kucaklaşın

  3. selcen ben de hamileyken aynı böyleydim. ekonomi kanallarının alttan geçen harfli rakamlı yazılarına hıçkıra hıçkıra ağlardım insanlar ne kadar uğraşıyor bi para için bu kadar sembol üretmişler herkes nasıl da didinip duruyo yazık diye. artık zap yaparken bile denk gelmemeye çalışıyodum. pilav yapardım pilava ağlardım nası da ateşi görünce şişiyolar diye. şimdi kalmadı allahtan hormonlar düzelince ben de normale döndüm 😀 kadın olmak ne zor yaa… 🙂

  4. ilahi secce:) bende çok zırlağım ama sen beni geçtin sanırsam:)) b viatmini al sinirlerine iyi gelir:) ayrıca b*kunda kitabını yapmışlar ya pes:))))

  5. empati deyince tüylerim diken diken oluyor. ota boka kertenkeleye uğur böcüğüne… valla hiç eleme yapmadan herşeye empati duyarım. her empatiden de gözyaşı çıkarırım. hatta acı çekenlerle çok empati kurup bayılmışlığım bile vardır… :S (şaka değil, hem de 1 kere değil…) bu arada b.k ana ne içliymiş yahu, ağladım yeminlen…

  6. bu arada çok geriden geliyorum biliyorum ama ahd ettim. en baştan başladım yazıları okumaya.. dohuzbindohuzyüzdohsandohuzdayım. adım adım ilerliyom günümüzeeeeeee secceeee…

    1. devam devam. çok hoşuma gidiyor eski yazıları okuyan olunca. ziyan olmuş gibi geliyor yoksa:)

  7. hiiiii… hiç ziyan eder miyim… tabakta tane koymam, arkamdan ağlar… sünnetler bırakırım temiz mi kirli mi şaşarsın… oyalama daha önümde bissürü ay bissürüüüüü yazı var

  8. Bende sırayla geriden gelenlerdenim 😉 saat 01:40 tam uyuyacakken uyanan bebemi uyutmaya çalışırken bir yandan da yazılarını okuyorum ve b.klu anaya valla çok ağladım :(( burnum şırıl şırıl akıyor.. Rahmetli babannem derdi “kızım köpeklerden ana olmasın” diye bak b.k bile dayanamıyor yavrusundan ayrı kalmaya :((( ühühühüüü

  9. allahım eyeliner aktı gitti..iki dakika okuyum keyfim yerine gelsin dedim burnum aktı, gözlerim aktı…ilahi secce

  10. Selamlar,
    Hergün sizden bir iki yazı okuyup öyle başlıyorum işe.
    Çok güzel anlatımınız ve kaleminizde ayrı bir güzel.

  11. Böyle bir kitaptan haberim yokken ben de kızıma aynı anne kaka olayıyla tuvaleti öğrettim o yüzden çok tanıdık geldi:)tipik anne kafası aynı çalışıyor işte.hatta benim kız olayı abartıp “anneleri namaz kıldıktan sonra onları parka mı götürcekmiss”dedi. evet demek zorunda kaldım Rabbim affetsin.

  12. Aslında şu an gecenin körü. Bebe uyumuşken uyusam iyi. Gözüm de kan çanağı. Ama bir iki post daha okuyasın var ya

  13. simdi ne desem bilemiyorum. Sitenizi yeni kesfettim.Lütfen beni yanlis anlamayin sizin üzülüp aglamaniza degil, ama anlatim tarziniza okadar gülüyorum ki;bende artik gülmekten aglar oldum

  14. Ben hadi bi yazi daha hadi bitane daha diE diE sabah aksam buldugum ilk firsatta, ve artik lavaboda bile yazilarinizi okuyorum

  15. Aynen ben de muptelasi oldum. Eski yazılar boşa gitmez bence her ikiz annesi baştan başlıyor. Siz buyuttunuz tabi bebeleri artık geçmişte kaldı o zorlu günler. Darısı başımıza.

  16. Eski yazıların okunması hoşuma gidiyor demişsiniz 2012 yazısına 2018 den selam olsun facede rakibim var ama bloğa geçen hafta falan bir girdim çıkışı bulamadım eskilerden gidiyorum şuan 🙂 Prematüre anası olarak mekki ve Tahminin gelişimine maşallah diye diye bakıyorum benimki henüz Kro 8 aylık bu günlerde gelecek inşallah 🙂

Gülfem için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.