Geçenlerde bir mail aldım. İkizlerine yalnız bakan bir anneden. Özetle mailinde diyordu ki “Yetiş Secce bacı, bu ne lov, hangi anne bloguna girsem çocuğumla şu faaliyeti yaptık, bu faaliyeti yaptık anlatıp duruyorlar. Onları gördükçe kendimi çok kötü hissediyorum. Çocuklarım iki yaşını geçti daha ben doğru dürüst bir şey yapamıyorum onlarla. Bırak kâğıdı kesip yapıştırmayı, puzzle bile oynamaya kalksam oğlan elindekileri kafama fırlatıyor. Daha ben dolaplarının kulplarını takmadım, taksam anında talan ediyorlar dolabı tereği. Allah aşkına söyle bacım, sen çocuklarınla faaliyet yapabiliyor musun? Ben kötü bir anne miyim?” Arkadaş örnek olarak bir kaç tane de blog sayfası iliştirmiş mailine. Daha onlara bakmadan hemen bir “Relax yav” temalı cevap attım. Aha üç aşağı, beş yukarı şöyle bir mail:
Allah biliyor ya ben bebelerin karınlarını doyurabildiğime şükrediyorum. Ne öyle faaliyet maaliyet? Bebelerle faaliyet yapmayı sevseydim zaten kreş öğretmeni olurdum. İşte vakti zamanında blogum ezik kalmasın diye ben de bir faaliyet yapmıştım, aha o da şu, yaşları 2,5 oldu, hâlâ onunla duruyoruz biz. İki bebe ile ne faaliyetiymiş? Biri oturacak olsa öteki g.t atıyor. Onu oturtuyorsun ilki bu sefer tepiniyor. Valla öyle bir hale geliyorum ki şeytan diyor ki günün faaliyeti kapsamında bantla ağızlarını, ellerini, ayaklarını,külliyen kurtul! Hem ben inanmıyorum öyle faaliyet yaptım, maaliyet yaptım diye anlatanlara. Ne yapsalar adını faaliyet koyuyorlar. Utanmasalar bebeleri lazımlığa işeyince “biz çiş faaliyeti yaptık” diye bloga yazıp kırıtacaklar. Yaptıklarında bir şey yok. Sadece güzel anlatıyor onlar. Üç dakikalık iş için al sana dört word sayfası yazı. Senin de ağzın açık kalıyor. Sanıyorsun ki bir anda onların bebesinin IQ’su 25 derece birden arttı, duygusal zekaları tavan yaptı, beyinleri nöron patlaması yaşadı… Ne alaka ya üff. Sıkma sen canını bacım, anamız bizimle ne faaliyet yapmış? Geri zekalı mı olduk? Relax biraz, relax relax…
İşte ben böyle bir cevap yazdım gönderdim arkadaşa. Sonra dedim ki dur şu kadının gönderdiği bloglara bir bakayım. Aaaaaaaaaa açtığıma pişman oldum yemin ederim. Herkes faaliyette be. Kimi oyun hamurunu evde açmış, kimi üşenmemiş tuvalet kağıdı rulolarından 1001 dalmaçyalıyı çıkarmış, ay kumunu bile evde yapan var yemin ederim. Valla o kadar uğraşacağıma aya gider kumu alır gelirim be. Nasıl becermiş bu kadınlar bunları? Ne ara yapmışlar? Bebelerinin durumu nedir? Şimdi bunlar ilkokulda benim bebelerle aynı sınıfa düşerse benimkilerin hali nice olur? Ay okudukça kıskandım, kıskandıkça hırslandım. Hemen faaliyet kitaplarını açtım. En uygun faaliyeti buldum bebelerime. Aha o da şu kitaptan.
Gördüyseniz bu kitabı bilirsiniz. Kitabın sonunda gölge faaliyetleri var. Kolay olsun diye onları yapayım dedim. Çocukları çağırdım “Hadi faaliyet yapıyoruz bılişler, beynimiz gelişecek!” Ay nasıl sevindi yavrular. Susamışlar faaliyete demek ki. E tabi analarıyla yaptıkları en büyük faaliyet çamaşırda asılı donların kime ait olduğunu bulmak olunca, böyle eğitici şeylere hevesleniyor yavrular zekaları gelişecek diye. (Don – g.t eşleştirme faaliyeti diyorum ben buna.) Ben de bir kâğıt buldum hemen, kestim biçtim. Ortaya şu çıktı:
Önüne fener yakacağım, duvardaki gölgesini göstereceğim sözde. Bu sırada çocukların beyni gelişecek. Işığı kapattım, feneri bulamadığım için mumu yaktım, kartonu duvara tuttum, kocaman bir gölge oldu tabi. Biraz da efekt katayım duygusal zekaları da gelişsin dedim, nihahahaha diye bir efekt verdim arka fondan. Aman Allah’ım! Çocuklar korkudan kafayı yiyorlardı. Oğlan delirdi, kız fenalaştı. Hemen koştum ama ışığı yakana kadar ben bebeler çığlık çığlığa bağrıştı, meleşti resmen.
Faaliyetimiz biraz kısa sürdü ama neyse. Olur o kadar. Faaliyetten sonra bir durum değerlendirmesi yaptım. Efendim, bebelerin matematik zekalarında ne gibi değişiklikler olduğunu tam bilmiyorum ama faaliyetin yan etkisi olarak nur topu gibi bir hayalet ve karanlık fobileri edindiklerinden hiç şüphem yok! Allah’ım ben ne biçim bir anneyim? Hiç mi insanın kafası çalışmaz, çocuklarının korkabileceğini düşünmez. Faaliyet yapmak benim neyime? Otur oturduğun yerde. Ööööf öf.
Hmm, birden aklıma geldi de, yoksa kötü anne miyim lan ben?
iyi ki varsin secce diyenlere katiliyorum ben de 🙂 pek yorum yapamiyorum ama yazilarini hep gulumseyerek okuyorum bana cok iyi geliyor 🙂 benim blogda faaliyetlerle dolu sinirlerin bozulmazsa beklerim 🙂
:)))))))))) adı bile korkutucu blogunun:)
Çok güldüm yine çok…gerçekten her blogda bi etkinlik.. Hızlarına yetişilmiyor..22 aylık bebeğin anası ‘ bugün matematik dersimiz vardı’ diye yazılarını okudukça içim gidiyor.Birisi 7 aylık çocuğunu da almış oyun grubu yapmış diğer anaların çocuklarıyla ‘Bugün yine caddede şu cafedeydik çok rahat bi ortam..çocuklar çok eğlendi.. yazılarımı da buradan yazmak çok iyi bizim kız personelin gözdesi’ diyo.. Ayy baya geliyorlar bana…bende ucundan azıcık yapıyorum bişeyler ama okudukça zıplıyo sinirlerim bazen üzülüyorum çok… Elimden geleni yapmaya çalışıyorum ama fazla duramıyorum bu konuların üstünde iş,güç, kafa derken akşam oluyo işte..tv konusu üzüyor beni işte evde olunc 3-4 saat kanal açık.. Ona daha çok üzülüyrm ama ben de dayanamıyorum bazen zırzır etrafımda..sence çok mu oluyorum yaa…döktü içini rahatla gibi oldu ama kusura bakma..
ne demek canım, kurtlarımızı rahat rahat dökelim diye açtım blogu:) hehe keyfine bak.
amaaan bak bir yazı daha yazacağım. bu faaliyetlerle ilgili. şu matematik dersleri filan. onu da yazayım, tekrar konuşalım hehe. çok tşk ederim mail için
ne maili ya yorum için:)
Sen var ya çocuklara direkt etki etmesinde anaları rahatlatıp seratonin döktüğün için kafamızdan aşağı bu çocuklar sana çok şey borçlu olacaklar büyüyünce..etkinlik metikinlik anlamam valla gerisini..
ne demek efenim, sağlıklı, mutlu bir yeni nesil için biz de herkes gibi üzerimize düşeni yapacağız elbette. öhöm:)
Hay Allah iyiliğini versin. Çok güldüm:))))))
:)))
Hangi bloglarmış bunlar bizde bakalım bii
moralin bozulur, boş ver. sen burada kal:) önemli bir şey olursa ben sana söylerim
ya ben de hala şunu kavrayamış değilim. nedir bu kağıt makas merakı makassız olmuyo mu. çamaşıra mandal takmak, çorba karıştırmak falan alinin favori etkinlikleri. faaliyet olarak da bulaşık makinesindeki tabak çanağı kategorize edip yerleştiriyoruz. acayip zekası açılıyo bence 😀
ben de toz alma faaliyetine sokacağım bebeleri. çok yakında. bari işe yarasınlar
Sen çok yaşa secce Senn yazıyı okurken biri kolumda ikiside faliyet için abilerinin kağıtlarını almış yiyorlar tabi daha 13.aylarındakar ben bağırdım hakaaaan koş kağıtların gidiyo diye oğlum sinirlenerek sen orda Gül Gül Gül bunlar benim herşeyimi alsınlar yesinler donumuda almışlar diye anlıcan biz her dakika faaliyetteyiz 🙂
:))))))))))))))))))))))))))) üçüz, gerçek mi bu?
İkiz bebeklerle hayat zaten koskoca bir faaliyet 🙂
aynen!
Delisiiiiiin. Yikildim gulmekten. Ben de ayirtcam donlari. Zaten her gun bi posta benim cemeceden kuyot alip bana getiriolar. Bari yerine de kaldirsinlar…. Senin blog gercek ya oburleri palavra. Bi de saglikli yemekle bozanlar var. ayyy deli oliciiiiiiim o nedir yaaaaaf.
🙂 kıskanıyorsun gibi bir his var içimde hehe
Olabilir mi acepppp
Secce bacı, bu biraz gulyabani olmuş sanki. n_n
Hiç alakam olmamasına rağmen ben de faaliyetli ana-bebe bloglarına gıcık oluyorum. Ne yarışıdır bu yaştaki bebelere. Sanki bebeleriyle ego mu tatmin ediyorlar? :p
Don- g.t eşleştirme faaliyetin var ya süpper. Bayıldım.
İşte gerçek hayatla ilişkilendirilmiş gerçek bir faaliyet. 😉
Bu arada upuzun zamandır takip etmeme rağmen ilk yorumum bu yazıya nasip oldu. 🙂
millet seviyor olabilir canım faaliyeti. gıcık olma. ben de sevmek ve becerebilmek isterdim açıkçası. öptüm
işte mesele bu ya; o arkadas niye diğer blogtaki arkadaşlara” yav arkadaşlar bu işin formülü ne diye” sormak yerine size sormuş. duyacakllarımız pek işimize gelmiyor çünkü.pek çok şeyin değişmesi gerekiyor,buna da kimsenin takati yok.
sıkıştıgımız yerde de benim çocuk farklı ya dayanıyoruz.Sİz de hemen kaarı vermişsiniz,onlar faaliyet yapmıyor,gerçek anne biziz.
bu yargıları espri içine bile serpiştirsek hoş değil.
ayrıca nedir bu kötü anne miyim sorusu? başkalarının onayına ihtiyaç duyan bir annelik sergiliyorsak bir yerde hata vardır zaten…aslında o kötü ben normalim varsayımına bizi çıkartan bazen “kompleksilerimiz” olabiliyor.
oysa gerçekten öyle anneler var,bizim gibiler de var, milyarlarca çocuk içinden yavrularımızın bizim yavrumuz olmasının bizim de onların annesi olmamızın sırrı bu değil mi?
kimse kimsenin aynısı değil ama bu bir diğerini sahte yapmaz
oof amma yormussun guzelim kendini. gül geç. takılma her şeye, sevgiler
Yok kardeş yok olmuyor, yırtıyorum kendimi bazı anneler gibi pamuk sesli olayım diye ama beceremiyorum. İnan kolay geldiğinden değil, bu cırlaklık genlerimde var, kurtulamıyorum. İmdaaaaat!
Ee napayım, öyleyim diye kafayı taktıkça çığlıkların dozu artıyor. En iyisi gülüp geçebilmek secce gibi 🙂
evet ölümlü dünya, gülüp geçebilmek lazım
selam “o arkadaş neden size sormuş o bahsi geçen blogerlere sormamış” demişsiniz o soruyu soran bendim cevap hakkı doğdu.o blog annelerinin tek çocukları var benim de secce hanım gibi ikizlerim var bir kız bir oğlan acaba sadece ben mi ilgilenemiyorum yeteri kadar diye bir ikiz annesinden fikir almak istedim olay bu . başkalarının onayına ihtiyaç duyan bir annelik sergiliyorsak bir yerde hata vardır zaten…” ayrıca bu cümlenizde de önyargı seziyorum .tamamen masumane sorulmuş bir soruyu anneliği yargılama ya da anneliği tasdikleme durumuna getirmiş olmanız ilginç.çünkü nasılsak öyle anlarız söyleneni ya da anlatılanı…
Bir önerim var bizi bebelere baksak da sen oturup bir kitap yazsan kalınca.Okumaya doyamıyorum ama hemen bitiyor.
ben de böyle bir öneri bekliyordum. tam 3 ajansa dolusu notum var yazıya çevrilecek. biri hayrına bebelere el atarsa, artık ne kadarı yetişirse…
gece gece secce okumazsan uyumayız dediler yavrular.Allahtan yeni yazı varmış.benim küçümenlerde doğuştan faaliyetçi.hayır bunu ben öğretmedim,alıştırmadım da ama bu konuya acayib bir ilgiler var.nerde bi yoğurt kovası,yapıştırıcı,kavanoz,incik boncuk görseler dayanamyıp atlıyolar.hergün bi çuval kırpık kağıt toplamaktan anam ağlıyor.hayır hergün bitane yap bırak dimi.ama yok yavrularım seri imalat maşallah
maşallah onlara. kendi faaliyetini kendin yapacaksın bu devirde arkadaş. anandan da olsa bir şey beklemeyeceksin. öpücükler bebelere
Sen birak faaliyeti , ben cocuklarla oyun oynarken urufum daraliyor :)) boyle seyleri sevmiyorum ve illede faaliyet yapicam diye kasmiyorum.Bizim bebeler bu sebepten kendi aralarinda faaliyet yapiyorlar :)) ayrica uc yas civarinda anaokuluna gittiklerini dusunursek , ilkokula kadar faaliyet yapmak icin epey vakitleri var :pPp
imza:ruhsuz ana 🙂
aynen katılıyorum!
yaa seccem öldürdün beni gülmekten 🙂 nereden aklına geliyor bu laflar don-g.t eşleştirmesi süperdi bu arada bende çocuklarıyla hergün bir etkinlik yapan annelere biraz özeniyorum biraz kıskanıyorum biraz da gıcık oluyorum bende duruyla ne zaman bir şeyler yapmaya kalksam sonunda kavga ediyoruz sanki faaliyeti yapacak olan o değil de benmişim eşim bile dalga geçiyor sen kendin oynuyorsun onun yerine diye bizim duruyla yapabildiğimiz tek faaliyet temizlik yapmak geçen sabah kahvaltı ederken almış eline mutfak bezlerini duvarları siliyor ben ev süpürürken o da eline gırgırı alıyor ben nereye o oraya 😀
en güzeli temizlik faaliyeti. derhal start veriyorum ben de. öğrendiği kendilerineyse yaptıkları bana
Yazılarınızı faceden takip ediyorum.Allah yardımcınız olsun.Gecenin şu saatinde hayatımda gülmediğim kadar beni güldürdünüz.Hiç aravermeden gözlerimden yaş gelene kadar en az 10 dak. güldüm .Allahdan eşim derin uykuya geçmiştide,bu kadın kafayıyedi heralde deyip yanımda bitmedi:)Don g.t eşleştirmeniz tek kelimeyle süperdi.Bende,fiziksel yaşı 10 ama kardeşi doğduktan sonra zeka yaşı 4de inen ve birde nisanda 3 yaşında olacak 2 cenevaryus kız var.Zavallı büyükle pek bi faliyet etmeden geçti yıllar.geçenlerde hallerine acıyıp hadi kızlar gelin faliyet yapalım dediğimde zavallılar çılgınlar gibi koşup geldiler.Mutfak masasına oturttum ikisini,önlerine büyük boy resim kağıtlarını koydum .2 yıldır kütüpanenin en üst gözünde azat olacağı günü bekleyen parmak boyasını çıkarttım.Faliyete başladık.Tabii bizimkilerde ağız kulakları çokdaaan geçmiş.Büyük neyse dişe dokunur bişiler yaptı,ufaklık faliyete karbeyaz switini renklendirmekle başladı,hadi olsun canım,çocuk kırk yılda bi faliyet yapıyor sular neleri temizlemiyorki dedim görmezden geldim.arkadan mutfak masa örtüsüde faliyetten nasibini aldı,olsun sular neleri temizlemiyorki dedim neyse 10-15 dak .zor dayandım faliyet bitti.bebeleri yıkadım pakladım ,pijamalarını giydirdim. büyük yattı.küçükde mutfağa su içmeye gitti.1 dak. sesi çıkmayınca hemen fırladım.CİYAKKKKKKKK ses benden geldi tabi.Ablanın kuruması için mutfak tezgahında bıraktığı faliyet kağıdındaki yaklaşık yarım cm.kalınlığındaki yaş boyaların tamamı yeni aldığım 6m2 krem rengi mutfak halıma yeni bir stil vermiş vaziyette benim onayımı bekliyor.Bir paket ıslak mendil,yarım kutu kosla boşa gitti.artık renkli bir mutfak halım var.Buda benimkilerin ilk ve son faliyetleri oldu.Dadı damağımda kaldı anlayacağınız.
ooooooooo inanamıyorum!! ben o boyaları sadece bir kez küvette verdim. hava ısınsın yine orada ya da bahçede veririm. hmm düşündüm de evde versem de bir yazı dizisi mi çıkarsam bloga? olabilir valla, iyi fikir
Derdimi deştin…
amaan, ne demiş atalarımız: “olan dört bağlar, olmayan dert bağlar”
Şu bloglar çıktı çıkalı her bir hatunu bir gösteriş merakı sardı. Anladığı, bildiği ne varsa çekip çekip yayınlıyor…
Elinde eşşek kadar fotoğraf makinesiyle gezen kadınlar görüyorum. Teleobjektifli filan. Hiç bir yeteneği yoksa Allah’ın çiçeğini böceğini çekip sanat yapıyor.
El becerisi olan tığ işlerini koyuyor, mutfakta vakit geçirebilen bi de beş altı ilginç tabağı varsa pişirip taşırdığıyla “yemek blogu” açıyor.. Çok yemiş olanlar “diyet blogu” , bir kısmısı “niyet blogu”, iki ojeden fazlasına sahip olan da “kozmetik uzmanlığı blogu” sahibi. El kadar kızlar sevdikleri çizgi film kahramanları/popçulara adanmış bloglara sahip ve takipçileri var bayağı…
Parası olan gezip gördüğü yeri anlatıyor… En beceriksizi, başka bloglardan arakladıklarıyla, karikatür fotolarıyla montaj blog yapıyor ki, yuh artık..
Bazıları gerçekten iyi, kabul etmek lazım, zaten onlar da sıyrılıyorlar.. Kültüre bilgiye doyurup referans oluyorlar. Bir kısmı da dediğin gibi, ballandırabildiklerinden, kendilerini okutuyorlar..
Anne blogları ise ikiye ayrılıyor.. Proje çocukların anaları döktürüyor. Akla hayale gelmez faaliyet, gezi, gözlem, kurs, paten, müze, sergi, atölye, ingilizce, ders, icat, aktivite.. Çocuk gözünü açtığı andan itibaren yükle babam yükle. Bir yandan da foto çek, bloga koy, belgesi olsun…. Bu kadar faaliyeti
a)nerden bulurlar, kimden duyarlar?
b)bunlara ne aralık vakit ayırırlar?
c)ne bicim maddi yük bunlar, ne iş yapar bu kadın da oralara gider??
İşte bunları okurken, bir yerden sonra bunalıyorum. Takip bile etmiyorum, bana ne gerek? Sütlü börek… Malzemeyi önüme yığsan ben o faaliyeti yapamam.. Boyum kadar iq’m var ama bu faaliyet işleri bana ters.. Hazır trenin raylarını kurunca seviniyorum ben. İlaç kutusundan tren yapan anne olamam ki.. Ha iyi masal anlatırım. Şarkı türkü söylerim.. Ama evcilik oynamam. Saçma geliyor bana.. Legodan bir tek duvar yapabilirim. Pencere yapabilmeyi seneler sonra keşfettim. O kadar berbatım. Ama oğlum bir lego dehası çıktı. Onunla oturup izliyorum sadece veya fikir veriyorum, sipariş veriyorum ve ben şarkı söylerken gerisini o çözüyor. Yapamam ki.. Ama yapılanı takdir ederim.. Vitrine koyarım gelene gidene gösteririm. Buzdolabına, kombiye asarım. Kendi aynamın üzerine asarım her gün bakarım…
Resim yapamam pek. Ama deli boyamalar yapıyorum cocuklarla. Sürreal. Elimden bu geliyor. Ama şahane maket yaparım bak.. Kukla oynatırım. Hiç bir şey yoksa çatalı kaşığı, parmaklarımı konuştururum…Herhangi bir kanalı aç, sesini kıs : inanılmaz dublaj yaparım, çatlarlar gülmekten.. Nefis kitap okurum, çok acaip bilmece sorarım, taklit yaparım. Ay kumu yapamam. Ay kumuna sinir olurum ayrıca.. Benim faaliyetlerim bana göre, zorla iki puan iq yapacaklar diye kendimi kasacak değilim yani… Ben mutluyken, keyifliyken daha iyi vakit geçiriyoruz. E daha ne? Anne olmak çocuğu temiz, tok ve mutlu tutmak değil mi?
Piyasadaki boşluğu gören ve benim gibi imrenen ama kifayet etmeyen annelere direkt faaliyeti kutulayıp yollayan firmayı da buradan tebrik ediyorum…
Bir kısmı da diğer herkesinki patatesmiş gibi, kendi çocuğunu ayyuka çıkaran, bokunda boncuk bulanlar.. Onlara da hayırlı şifalar diliyorum. O kadar çocuk odaklı ki, göbek bağını hala kesememiş kadın. Sürekli “biz” diliyle konuşuyor. “üç yaşındayız, en sevdiğimiz hayvan kedi, babamız gelince atta gideceğiz…” Kadının kendi kimliği, kişiliği filan toz. Yazık…
Secce bacı haklısın.. <3
vaayyy ipeeeek ağzım açık kaldı yorumuna. ne çene var bacım sende.
mütevaziliğine de ayrı hayranım. boyu kadar iqsu varmış hahahaha.
off bebeler uyandı. daha yazacaktımö. neyse ilk fırsatta inş.
Süpersin. Yoruma bayıldım..
Seccecim seninde hakkını yiyemem ama iyi noktaya parmak basmışsın..
ipekçim o kadar güzel anlatmışsın ki hissettiklerimi ağzına sağlık 🙂
Ayrıca makul miktarda korku iyidir, sakla o Bö’yü, işe yarayabilir.
Kızım iki yaşındayken Şrek’ten korkardı çok ve dakikalarca buzdolabını açıp içine bakardı.
Yumurta gözüne Şrek resmi koydum bir tane. “Burası Şrek’in evi” dedim.
Bitti arkadaş. Dolap kapağı açma işi o anda bitti..
Oh! Onunla mı uğraşacağım? Örselenmesin aman bağırma, izah et, dil dök… Bi şrek işi çözdü.. Biz de işimize baktık…
valla bende faaliyet yapamayanlardanım,6:30 çocugu okulda al eve git, yapılacaksa market alısverişi yap, yemek yap,sofra kur, yedir,topla, e hadi birde yıkandı çocuk de saat 20:30 zaten. 21:00da yatırıyorum. o arada da anca oynarsa ya araba,ya lego.. bende zaten hal aklıyor. son enerjimi uyurken 2 kitap “tali” okuyarak tuketiyorum. zaten bi pazar iznim var onda da yakalarsam tiyaro ıvır zıvıra götürmeye çalışıyorum hava alsın diye. bu arada evin çamaşırı,ütüsü, temizliğini ne sen sor ne ben söyleyeyim:D
o faaliyetler fikir verme açısından iyi oluyor bazen de yapacak biri lazım:D
İpek yorumuna bayıldım;)
Secce bacı, çok güldüm çok da hak verdim. İpek bacının yorumlarını özellikle arıyorum zaten. Şrek örneği on numara! 🙂
Anne mutsuz, gergin olunca çocuğa da yansıyor, anne rahat olduğu sürece çocuk mutlu. Bir de böyle örneklerle kendimizi germeyelim bence, herkesin koşulları farklı 🙂
ah secce ah, gene kopardın beni. seni tek başımayken okumaya çalışıyorum ki etfafımdakiler kafayı fediğimi düşünmesinler…
bazı noktalarda gerçekten katılmakta birlikte bu faaliyet mevzusunda söylemek istediğim bir şey var. Evet, ben de bazen diyorum ki sanki annem bize sayıları, harfleri bebeyken mi öğretti, ya da elişi, kağıt, makas aktivitesi mi yaptırdı sanki.Ama zekamızdan ne kaybettik? Harbiden de zeki hatunumdur şimdi Allah var:)
Ama bebeklerde ve çocuklarda beyin hücrelerinin körelip yok olmaması için onları kullandırmak gerekiyor. Bunun için küçük yaşta eğitici oyuncaklar filan alıyoruz. Aslında mantık çok kasmadan, elinden geldiğince bir şeyler yapmak. Hiçbir şey yapamıyorsan bile tv’den uzak tut yeter.
Ben faaliyet yapıyor muyum? Evet.Ben bunun gerekli olduğuna inandığım kadarını yapıyorum. Bunları blogumda çarşaf çarşaf hiç anlatmadım şimdiye kadar:) (bi noktada kompleks gibi geliyor bana da.Sadece başkalarına fikir olsun diye anlatılabilir.Ama niyet okuyamıyor kimse). Bende de var iki bebe(tamam biri abi oldu ama olsun:) ). Maksat neye ne kadar önem verdiğinle alakalı.Ancak o zaman, vakit ayırabiliyor insan. Ben birkaç arkadaşı toplayıp kendi evimde oyun grubu bile kurdum şimdi. Maksat çocuklar bir araya gelip, oynasın tepinsin, sosyallik öğrensin diye.
Uzun bi yorum oldu biraz Selcen abla kusura bakma. MEvzu uzun olunca, daha yazardım da mürekkebim bitti 😀
keşke bazı yorumların altında beğenme butonu olsa da beğensek, ipek AG’ninki gibi… ve secce elbette yazılarının hepsine bayılıyorum, seninkiler için ihtiyaç yok zaten güzeller:)
ay kumu faaliyeti bizden çıktıııı 🙂
yazın harika olmuş..
ama şunu söylemeliyim yorumları ve yazıyı okudum da,
bilen bilir benim bloğumda ağırlıklı anne çocuk bloğu…
hemmen açıklama yapmak istiyorum..amacım kimseye nispet yapmak değil, yada kimseyi kıskandırmak..böyle bir dürtüm yada egom olmadı hiç..herkesin imkanları farklı..ben tek çocuğum var ve ancak vakit bulabiliyorum..2.çocuğum olsa bunların hiçbiri olamayacağını biliyorum 🙂
fakat çocuk eğer istiyor ise bu tarz etkinlikleri, ve anne de bundan zevk alıyor zamanda yaratılabiliyor ise hem çocuk hem de anne daha mutlu olacağını düşünüyorum..benim çocuğumun beyni gelişsin nöron kurtarıyım diye yüklendiğim olmadı..kendisi yapmak istiyorsa yapıyoruz yapmak istemezse zorlamıyorum..haa biz her yaptığımızı seviyormuyuz? hayır..
hoşlanmadığında yapmıyor ve tüm hazırlıklarım boşa gidebiliyor..
bu birazda çocukla alakalı..Duru çok yorgun olduğumda beni zorla kaldırıp “hadi faaliyet yapalım” diyor..Yapmazsam kendisi odasına gidip makas pritt alıp söylene söylene kesip yapıştırıyor :))..birsüre sonra canının sıkıntısından tüm oyuncakları dağıtıyor mutfaktaki leğenler ortaya çıkmaya başlıyor..bunları yaşamamak için çocuğu oyalayıcı faaliyetler yapmak daha mantıklı ev daha az dağılıyor bizde ;)..
ben çocuğumla bunları oynamaktan keyif alıyorum oda bundan çok mutlu..ve keyif aldığım şeyleri de paylaşmak ve isteyen diğer annelere faydalı olmak güzel..Bildiklerimi paylaşmak güzel.. İsteyen beğenir, isteyen beğenmez..
:))))))))))))))))) ay kumunu görünce gözlerim şaşı oldu haha. ama bak ne diyeceğim, sözü geçen bloglarda sen yoksun zaten. kaç haftanın hikayesi o. ay kumu yazın yeni zati:P yazıyı yazacağım gün görünce ekledim:)
ayrıca ne güzel çocuğunla vakit geçirmek, güzel geçirmek, ilgilenmek… hepimizin istediği o ancak farklı tezahürler olabiliyor tabi aile ve kişilik yapılarımıza göre. herkes elinden gelenin en güzelini yapmaya çalışıyor. ne güzel.
tşk ederim yorum yazdığın için.
evet ayynen öyle.hatta dedim ya elimden gelmediği de oluyor..ALıştığı için zorla yaptırıyor bana birde:)))
seni de anlıyorum canım yaa gerçekten zor 2 çocuk…dediğin gibi senin durumunda olsam değil faaliyeti ben blog bile açamazdım herhalde..bende seni bu bakımdan tebrik ediyorum ayrıca..ve şuan bu yorumu ayağa kalktım öyle yazıyorum yazım bitince alkışlıycam :)))
ben de yanlış anlaşılmak istemediğim için açıklama yazayım dedim..hani okulda ön sırada sürekli parmak kaldıran gıcık tipler sınıfın antipatisini kazanır yaa, yok yere şimdi o duruma düşmiyim :))
Cidden canim sıkılmisti selcencim gecmise dogru okuyup okuyup kopuyorumm bunkar kitap olsa keske
UZUN SÜREDİR BU KADAR ÇOK GÜLMEMİŞTİM :))
SEN ÇOK YAŞA !!!
Bu yazılar kesinlikle bir kitapta toplanmalı.Çok güldüm çoookk Allah’ta sizi güldürsün 🙂
Uzun zamandır blogunuzu takip ediyorum diyemem blogumuzu biliyordum ama Vakit buldukça okuyabiliyordum. Bu postu da yeni gördüm. Gülmekten çenem ağrıdı. Sizin faaliyetleriniz de çok güzel, eğlenceli. Don eşleştirme oyununa bayıldım 😀 Maksat çocuklar hayatı öğrensin di mi ama :))
hem boşverin evde makastı kağıttı yapıştırıcıydı uğraşacam diye biz anasınıfında bol bol yaptıracağız zaten :))
Sevgiler, hayırlı sağlıklı akıllı uslu çocuklar olsunlar inşallah 😉
moralimin tabanda gezindiği bir anda yazın paraşüt etkisi yaptı 🙂 harikasın
yakındır yayınevinden teklif almanız çok rahat okunan samimi ve eğlenceli
Harikasınız yaa bir annenin çocuklarıma yeterli olabiliyorum mu düşüncesini çok güzel açıklamışsın bende bahsettiğiniz o blogları inceledikçe kendimi kötü hissediyordum.Arada yapılabilecek olanları evde kızımla deniyorduk.Ama hepsine yetişmek mümkün değil çalışan bir anne olarak birde bence çocuklar için en önemli şey sevgi ve onları yüreklendirmek özgüven kazandırmak bir faaliyet dosyamız olmasada o anda canımız ne isterse müzik açıp oynuyoruz, kek yapıyoruz bazen bazen çarşaflardan çadır yapıp evcilik, masal okuyoruz bazen kızım kitabı eline alıp okuyormuş gibi yapması içimizden ne geliyorsa onu yapıyoruz.Bu arada blogunuzu yeni keşfettim yazılarınızı çok zevk alarak okuyorum 🙂
çok tşk ederim. hoşgeldin
Allah razı olsun tamda bunalımda olduğum zamanda güldürdünüz beni:) benımde 4 yasında ve 20 aylık 2 cocugum var ucretsız ızındeydım tekrar ıse dondum bende çocuklarıyla sureklı etkınlık yapan annelerı gorup gorup ozenıyorum ve onlar gıbı olamayınca uzuluyorum hem de kıskanıyıorum nasıl becerebeılıyorlar dıye.aslında bıseyler yapmak ıstıyorum ıyı kotu yapıyorumda ama oyle hergun duzenlı ve cok ayrıntılı seyelr deıl sızınde yazdığınız gıbı 2 çocuk olunca tek basına ılgılenınce bıde zor oluyo büyüğe bısey hazırlasam kucuk ızın vermıyo dokup dağıtmak ıstıyo bu sefer buyuk sınırlenıyo yaptırtmıyor dıye bende arada kalıyorum. yazıyı okuyunca rahatladım bıraz tekrar saolun:))
Herkes çok güzel fikirler yazmış.Basta secce hanim ve Ipek hanim olmak üzere. Teşekkürler. Benim büyük oglumla çok faaliyetler yapmıştık. Çok faydalı oluyor.Kardesleri olunca kıskançlık başladı. Okuldaki PDR cile görüştük. Akademik oyunlar (yapboz hafıza kartı sudoku gibi) değil düşsel oyunlar (Evcilik öğretmencilik doktorculuk drama..gibi) oynamamizi tavsiye etti.Hem çocuk kendisini ifade eder. Oyunu o yönetir. Öfke hırçınlik azalır. Sosyal zekası gelişir dedi.. Sosyal zeka akademik zekâ dan daha önemli dedi.Sizlerle de paylaşmak istedim.cunku bana çok mantıklı geldi.Ve çocuklar gerçekten çok eğlendi.
Çocuğu sallarken okuyayım dedim çocuk uyuyor ne zamandır hala birakamadim ; D bi de şu dört beş tane yakın yaş çocuğu olan anne blogları var fotoları da oluyor çocuklar bayağı eli yüzü düzgün benim olsa salya sumuk olurlardı herhalde ; D bu çok çocuklu havalı annelerle ilgili de yaz bi ara valla şaşırıyorum bazıları çok başarılı iş kadını falan maşallah olmak isterdim öyle 😉 sevgiler ♡
:))))))) ben de çok özeniyorum onlara
Vallahi şu an gülmekten ağlıyorum :))))
yazın kalabalık ortamda okunmuyor zira gülmemi engellemek için kastım epey kendimi :)) Allah mübarek etsin bacım öcülü faaliyetini 🙂 valla anne olmak kolay değil çocuğun eğleneceğini sandığın şeyler çocuğa ot gibi gelebiliyor ya da farklı etkileniyorlar. Allah yardımcımız olsun. Gülümseten yazın için Allah razı olsun.
çok teşekkür ederim 😉