Geçen gün yine şehir dışında bir okul programım var. Öyle olunca perşembeden anneme geçiyorum. Cuma sabahı çocukları ona bırakıp oradan gidiyorum. Akşama geri dönüyorum. Tabi iki bebeyle evden çıkmam zor iş. Bir şey unutursam dönüp almam da zor. Anneanneye götürülecekler, yolda ve programda bana lazım olacaklar, bebelerin yatak malzemeleri, yedek giysiler, ders malzemeleri, okula gidemedikleri için kaçıracakları dersin malzemeleri, o, bu, şu… Çanta, çanta, çanta…
Perşembe sabah erken kalktım. Çocukları okula salıp öğleye kadar dosya yetiştirdim. Bilgisayarı kapattığımda gözümün önünde harfler dans ediyordu. Öğle yemeğini hazırladım. Çocuklar geldi. Onlar yemek yerken koştura koştura evi toparladım. Temizledim. Götürülecekleri hazırladım. İkindi üzeri evden çıktım. Korkunç bir trafikte direksiyon salladım diyecektim ama direksiyonu sallayamadım. Çünkü saatlerce yolda durduk! Anneme vardığımda yorgunluktan ağzımı açacak halim kalmamıştı. Devrildim.
Anam da gezmeden dönmüş. Pek mesut. Mutfakta zor bela ağzımı açıp iki lokma bir şey yemeye çalışıyorum, bana gezmeye gittiği bilmem kimin kızının ne kadar becerikli olduğunu anlatıyor. Nereden biliyorsun acaba? Evi tertemizmiş. E normal, misafir geleceği zaman benim de evim temiz oluyor. Kaç çeşit yapmış! Eee? Biz de yapıyoruz. Ama çok güzel yapmış. E benimkini de beğenirler. Hem de kaç kişiymiş misafir! Ben de en son 37 kişiyi yemeğe almıştım hatırlarsan anne. Her şeyi de kendim hazırlamıştım. Ayrıca umreden geldikten sonra bir ay boyunca günde üç öğün misafir ağırladım da bana mısın demedim. Eee? Çok da güler yüzlüymüş. Misafire biz de gülüyoruz efendim, hiç misafir dövdüğüm olmadı. Ama o başkaymış. La havle vela kuvvete illa billah. Anladım, yenemeyeceğim anamı.
İşin aslı anacım, anam beni hiç beğenmez. Hem çalışır para kazanırım hem çocuklarıma kendim bakarım hem evimin işini kendim yaparım hem gelenim gidenim çok şükür eksik olmaz hem hem hem…. Olsun yine de beceriksizimdir! Bilmem kimin kızı/gelini muhteşemdir! Şu yaşıma geldim, bir kere de benimle övündüğü olmadı. Anası da onunla övünmezmiş. Çünkü onun anası da onunla övünmemiş. Zaten normali buymuş, insan kendi kızını övmezmiş, ayıpmış, el övermiş.
Şimdi huzurlarınızda efendim, yüzlerce yıldır gelen bu zinciri kırıyorum:
Aman da aman benim bir kızım vaaaaar, bir hanım, bir canım, bidenem… On parmağında on marifet maşallah. Okulda çalışkan, evde çalışkan. El işi mi dersiniz, ev işi mi dersiniz, sokak işi mi dersiniz… Akıllı, fikirli, zikirli… Daha yaş yedi buçuk, hafta sonu kalkmış, anasıyla birlikte hamur açmış.
Aman bir güzel peynirli yapmış bir güzel peynirli yapmış. Yeme de yanında yat.
Yiyenin başı dişi ağrımaz.
Hey maşallah be! Ne kızlar doğuruyor analar! 😉
Darısı kızı olmayanlara 🙂 bende kızım olmazda oğluşumla kalırsam ona açtırırım börekleri bi oğlum var diye ballandıra ballandıra anlatıp hiç bir kızla paylaşamayan kaynanalar gibi olurum 🙂 🙂
🙂 kız açtı, oğlan pişirdi. ben de yedim. 😉 darısı senin yavrulara inşallah. 😉
Maşallah mekki kızıma,yazın kısa ama vurucu olmuş.ben de övülmeyen kızlardanım hatta yerden yere vurulanlardan.komşu kızıyla karşılaştırılıyorsan öp de başına koy kendi kardeşinle karşılaştırılmak daha kötü.kardeş rekabeti kitabını bi solukta okutur insana yani o derece.kızım olmadı belki de bu zincir devam etmesin diye şimdi oğullarımı eleştirmemeye çalışıyorum başkalarından geride kalsalar bile ama birbirleriyle karşılaştırıyorum ister istemez.inşallah bunda bi sıkıntı yoktur yanlarında yapmıyorum.
aman kardeşin olsa kardeşim, canımdır dersin. elin kızı olunca sinir oluyor insan. kaç dakika görüyorsun elin kızını da puanlıyorsun. alla allaaa
Aha! Hemen benim kızı darlayayım “secce’nin kızı daha şu kadarcık boyuyla peynirli yapıyormuş, şu yaşa geldin bir peynirlini yemedik..”
Şaka bi yana sende iş yok. Ne biçim Kayserilisin?
“İpeykin bir annesi var, maşallah kızına guççi çanta/prada bot/mersedes araba (salla işte) almış geçen gün sen daha otur” diye kontratak yapican. Aninda etki!
:))))))))) dur bi deneyim. elime yazayım da unutmayım markaları. 🙂
Benim annem de hiç beni övmedi, varsa yoksa komşunun kızı. Arkadaşlarımın evine gidince anneleri beni yanına çağırır, gel sohbet edelim derlerdi. Hepsi kızlarının benimle birlikte olduğunu duyunca içleri rahat olurdu, o kadar güvenirlerdi. Ama yine de o komşunun kızı gibi olamadım hiç. Ben kızıma kimseyi örnek göstermeyeceğim, tee o zamandan kararlıyım. Bu arada çocukların ikisine de maşallah.
Bu sefer güldürmedin yav, benim anamın öyle huyu yok çok şükür, ben de kızlarımı kendime bile överim. Yalnıııızzzz şu iyi yemek yapma, güzel ev temizleme kısmına gelince bende film kopuyor. Ne gerek var kızlarımı geleceğin hizmetçileri olarak hazırlamaya. Yapabildikleri kadar yapsınlar yapamazlarsa bi zahmet kalkıp kocaları yapsın. Oğlan ikibuçuk yaşında doğduğundan beri ona çalışıyorum valla gelinim çok şanslı olacak. Temizlikten yemeğe, sofra kurup kaldırmaya kadar zevkle yardım ediyor???
mesele iyi ev işi olayı değil benim için. iyi yapılan her şey için farkında olduğun belli edilmeli.
E seni de biz övelim öyleyse ,bi kere evinin temizligini bilmeyen yok,
pasta börek desen senin verdiğin kek tarifinden sonra başka kek yapmadim muhteşem,
güler yüzün de sadece evine gelen misafirleri değil 22 bin küsur takipçini de güldürüyorsa daha ne olsun:))
Yetiştiren annenin de ellerinden opuyoruz.
iyi ki varsın bacccıııımmmm