2 oda + 1 salon

Ben küçükken mavi bir beşiğimiz vardı. Ağabeyim doğunca alınmış. Demir beşikti. Onda sırayla hepimiz yattık: abim, ben, 1 numaralı bacım, 2 numaralı bacım. Annemin odasında dururmuş. Önce abim yatmış. Ben gelince, lojmanı boşaltmış. Ben de bacıma boşaltmışım lojmanı. O da bacısına. “Zor olmadı mı anne bizi ayırmak odanızdan?” dedim. “Yoo,” dedi annem, “Kardeş olunca beşiktekini alır öteki odaya koyardık, bebek beşikte yatardı,” dedi. Tabi lojmanda kalış süresi de yeni bebeğin gelişine bağlı. Misal, abim 1,5 senede çıkmak zorunda kalmış; ben 5 sene sefa sürmüşüm. Beşik kırılmasaydı son bacım anca gelin olunca çıkardı beşikten. Şükür, kırıldı da kurtulduk.

Annem unuttu mu yoksa gerçekten yataktan ayrılışımızı hiç sorun olmadı mı bilmiyorum. Ama bizim evde bu zamane bebelerini kendi odalarına atmak epey zor olacak ondan eminim. Konunun nereye geleceğini anladınız değil mi? 🙂 Bebelerin hastalığı, kendimizi anama atışımız, eve dönüş, yeniden hasta olmaları falan derken ne zamandır anlatacağım şeyi anlatamadım: Yeni gece hayatımız:) Geçenlerde demiştim ya evde hummalı bir faaliyet var, odalar değişiyor diye. İşte odamızın son durumu:

TA-DAAAMM

2 oda + 1 salon yatağımız

Tabi bu duruma öyle zırt diye gelmedi. Hemen öncesinde şu haldeydi:

dağılmadan, toplanmaz tabi

 

Aslında amacım bebeleri bir odaya tepmekti ama şimdilik nasip olmadı. Hem babaları onları göndermeyi hiç istemedi, hem de ben cesaret edemedim. Bu duruma bile bir haftada zor uyum sağladı bebeler. Kız benimle aynı yastıkta yatmak için ağladı. Oğlanla babası odalarına gitsin diye kudurdu. Tahmin edeceğiniz gibi kız pembeli tarafta yatıyor. Ben de onun dibinde. İlk gece aradaki parmaklıktan ellerimizi birleştirdik. Anca öyle uyuyabildi. Gece boyunca da en az on beş kere uyanıp elimi tutmak istedi. Hâlâ da gece kalktıkça elime yapışıyor. Bir protez el alıp bu işkenceden en kısa zamanda kurtulmayı planlıyorum.

Oğlanın durumuysa çok daha vahimdi. Yatağına yatıp uyumayı beceremedi. Yine ayakta sallandı. Sabaha kadar naralar atıp “Buyası bicim odamız diil baba, buyası Mekkinin odası, bic bicim odamija gidelim,” diye ağlayıp durdu. Babası “Oğlum artık burası bizim odamız, burada yatacağız,” falan dese de herif ikna olmadı. Yataktan kaçıp önceden kendi odası olarak kullandığımız odaya gitti. Orada beşiğini göremeyince perişan oldu, kendini yerlere attı. İçli içli ağladı, sümüğünü yerlere sürdü. Harbiden çok acıklı bir sahneydi. Sanırsın ki gurbete gitmiş bebe, vatanını özlemiş. İlk hafta boyunca sürekli kendi odasını isteyip ağladı. Hâlâ da aklına geldikçe zırlıyor.

Aradan tam olarak kaç gün geçti bilmiyorum ama bebeler epey alıştılar yeni düzene. Biraz huzur bulduk şükür. Akşam yatmadan önce birlikte kitap okuyoruz. Sonra herkes yatağına anonsu yapılıyor. Üzerlerine battaniyeler örtülüyor. Kız yine elimi tutuyor, şarkı söylemeye başlıyor. Gak gak guk guk bir sesle ne olduğunu anlayamadım, kendi bestesi olan bir şarkı söylüyor dalana kadar. Tabi oğlan rahat bırakırsa. O bu sırada yatağında araba sürüyor, sonra babasının üzerine atlıyor, oradan benim üzerime, oradan kızın yatağına. Kız “Burası benim yatayısım, git yatayisimdan, kendi yatayisinda yat,” diye iki göz iki çeşme ağlıyor. Oğlanı çeke sündüre kendi yatağına bırakıyoruz. Kızı sakinleştiriyoruz. Oğlan durur mu? Yine yataktan atlayıp kaçıyor. Bazen camdan bakıyor. Bazen yatağın altına girip orayı kapalı otopark gibi kullanarak arabalara manevra yaptırıyor.  Ayağından tutup oradan da çıkarıyoruz. Yatağın altının bütün tozunu pisini toplayarak yatağımıza geri dönüyor. Biraz babasının ayağında sallanıyor, sonra oradan da atlıyor. Yatağında yastığıyla güreşiyor, vır dönüyor fır dönüyor derken ya kafası aşağıda, ayakları tepede, ya tek koluyla poposu dışarıda garip bir pozisyonda bayılıp kalıyor. Bu arada kız çoktan şarkısını tamamlamış, sahneye veda etmiş fosur fosur uyuyor oluyor. Kız sabaha kadar pek uyanmıyor. Uyanınca elimi tutup geri uyuyor. Oğlan yine naralara devam. Kendini yerlere falan atıyor. Bağıra çağıra tepine ağlıyor. Gece terörü dedikleri bu herhalde. Birine danışmalıyım sanırım. Gece böyle harala gürele devam ederken sabahın ilk ışıklarıyla oğlan ayağa dikiliyor. Bu sefer kaçış yok, hepimizi de dikiyor ayağa bacaksız.

Uzun lafın kısası artık tüm aile aynı yataktayız. Şükür ki geniş aile değiliz. Belki kulağınıza biraz garip gelecek ama uzun süreden sonra ilk defa kendimizi aile gibi hissettim. Hep bir parçalanma vardı evin içinde. Şimdi bir arada olmak gerçekten çok güzel. Gece olabildiğince erken yatınca ışığı kapatıp birlikte oyun oynuyoruz, muhabbet ediyoruz, gülüşüyoruz… Hepimiz çok mutluyuz yeni düzenden. Bakalım yeni düzen ne zaman eskiyecek, daha yeni düzen ne zaman gelecek. Hayırlısı…

Edit: Ya bak, bunu söylemeyi unutmuşum, Nurten yorum yazınca aklıma geldi. Odaları ayırma konusunda bana akıl veren herkese çok teşekkür ederim. Yorumlarınız önümdeki günlere de ışık tutacak. Odalara son olarak bu şekli vermekte birkaç öncü sebebimiz oldu. Her şeyden önce babaları ayrılmak istemedi bılişlerinden. Sonra A. Güneş’e danıştım, 2 yaşındaki ikizleri ayrı odada mı yoksa bizimkiyle aynı odada ama ayrı yatakta mı yatırayım diye sordum. İkinci şıkkı tavsiye etti. Tabi eminim yatakları birleştir demek istememişti:) Neyse, bizim işimize böyle geldi, böyle anladık. Bir de bir mail aldım o günlerde. 17 aylık bebeğini kaybeden bir anneden. Doya doya öp, kokla yavrularını diyordu. Doyulmaz ama elimizden geldiğince doymaya çalışmaya karar verdik yavrularımıza. Kamuoyuna duyurur, katkılarınız için bir kez daha teşekkür ederim.

36 yorum

  1. bence çok guzel olmuş hayırlı olsun. umarım artık sende biraz rahat edersin. birtek şey söylicem oğlanın yatagı camın tam dibinde gibi duruyor onu azıcık camdan ayırsan? paranoyaklık gibi olmasın ama gece mece kalkıp cama dayanır falan Allah Korusun:((

    1. ayy o cam beni de çok strese sokuyor. odanın bu tarafında gelecek yer kalmadı.cama kilit alacağız daha almadık ya. hiç yalnız bırakmıyorum oranın perdesini de açmıyorum gündüz, görüp aklına düşmesin diye ama bir an önce el atmam lazım.haklısın

  2. süpper çözüm tebrik ederimmmmm canım selcenciim … ben ilkm kez yorum yapan ve facede tanıştığın elif hani ”tek doğur hep doğur :)” dediğin elif bacın 🙂 ya seni çok sevdim ben hergün okuyorum seni çocukları da seviyorum resimlerden ..:) ve bu yatak modeli tam olmuş !!! 100 üzerinden 100! gece terörü için de adem güneşe danışmanı tavsiye ederim. en rahat ve kolay olan yolu göstereceğinden eminim… size rahat ve iyi uykular diliyorum cicim…!

  3. hayırlı olsun. rahat,mutlu ve huzurlu uykular olsun inşallah. benimde aklıma “camdan bakıyor” kısmını okuyunca cama dayanması değilde açabilir mi diye geldi.şu yan kısmına vida takma yeri yapıyorlar ya onlardan yaptırsan:) belki vardır, bilemiyorum tabi:)

    1. haklısın!!! ne yazık ki haklısın!! bir an önce el atacağım.yan kısma vida takması neymiş yaa? çocuk kilidi dedikleri mi?

      1. valla çocuk kilidi mi diyorlar bilmiyorum adını:) hem camın gövdesine hemde açılan kısmın yanına bi aparat takıyorlar o deliklerden içeri böyle uzun vidalı bişey takıyorsun cam açılmıyor, açacağın zaman çıkartıyorsun oradan. Hırsızlara karşı falan önlem alırkan takılıyor. muhtemelen çocuk kilidi dediğin şeydir ama ben adını bilmeyince böyle anlattım:) çok cahilim çookkk

  4. Biz uzun zamandır yatak odamızda dördümüz yatıyoruz. Bi zararını görmedik çok şükür.
    Aslında ayrı oda yaptım onlara ama ben de ayırmaya kıyamıyorum henüz. Seneye inşallah.

  5. süper olmuş, hem de pratik. böylece sabah kalkınca toplaman gereken sadece bir yatak odası olacak. hatta toplamasan da olur, kapat kapısını unut:))

  6. Odanıza bayıldım ya, çok güzel olmuş güle güle topluca yatın uyuyun gari 🙂
    Biz yaz başında odasını ayırdık, kızımız kendi odasıan yatıyordu ama gecede hala on kere ağlayarak uyandırmaya devam ettiği için, ben hela oluyordum yataktna çık yan odaya koş filan…

    En sonunda dayanamadım almaya başladım yine yanıma. Odamızdaki park yatağı da kaldırdığımız için, mecbur bizim yatağa alıyroum bebeyi. Sonra üç kişi aynı yatakta sabaha kadar tepişip duruyoruz 🙂

  7. gerçekten bayıldım yaa bende düşündüm görünce ama bebeklerin oda takımları zaten var onlarımı kullandın yoksa yenidendmi yaptırdınız

  8. Canım değişik olmuş benim düşüncem de de 6 aylık falan olunca odalarını ayırırım diye düşünüyorum tabii şimdilik bir düşünce inşAllah gerçekleştirebilirim…

  9. Ayse armaninda yatak odasını kaplayan devasa yatağı varmış, sen onuda gecmissin:)) ama süper olmus.
    benim odam küçük olmasa bende yanıma alırdım valla

  10. ben 6.ay sonunda ikizleri kendi odalarında yatırmaya başladım ama sağolsunlar eni 160cm olan yatakta her sabah 4kişi uyanıyoruz :))

  11. Biz de 6 aydan sonra kendi odalarına koyduk. İlkin tek yatağa ikisini yatırıyorduk. Hareketleri artıp birbirlerini uyandırmaya başladıklarında yataklarını da ayırdık. Halen ikisi aynı odada kendi yataklarında yatıyorlar. Kız çok fazla uyanmıyor, oğlan gece gününe göre 2-3 veya bazen daha çok kalkıyor, ben gidip tekrar uyutuyorum ama senin anlattıklarına bakınca çok memnunum benimkilerden. Maşallah diyeyim bari. Sizin yatak da süper olmuş ama, çok samimi bir aile olmuşsunuz:)Hepinize iyi uykular…

  12. Bu 17 aylık çocuğunu kaybeden anneyi kaçırdım galiba ben şimdi okudum yazıyı da ne olmuş.. Allah esirgesin üzüldüm ya…

    1. özgecim bu yazının üzerine mail geldi bana.orada demiş anne detay vermemiş.şimdi ikiz bekliyor.allah tamamina erdirşın inşallah

  13. Şuan saat 2 olmak üzere, herkes uyuyor. Ben uykuya geçiş kısmında sesli gülmemek için kendimi zor tuttum.

Sevil için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.