Küçükken, ilkokulda en mutlu olduğum günler annemin lise arkadaşlarının bize geldiği günlerdi. Cam önünde heyecanla gelecekleri otobüsü beklerdim. Zaten saatte bir otobüs geçer. Onların otobüsü tahmin etmek zor değil. Öğleden sonra oldu mu salonun camına geçer, yoldaki otobüslerin içine bakardım. Onları gördüğüm an fırlardım evden. Daha otobüs durağa yanaşmadan ben durağa koşardım. 💕
Onların da benimle yaşıt kızları vardı. Kardeşlerimle de yaşıt başka çocukları. Birlikte çok mutlu bir gün geçirirdik. Tekrar görüşelim tekrar görüşelim tekrar görüşelim diye daha ayrılmadan annelerimizi darlardık.
Annemler lisede birlikte okumuşlar, peş peşe evlenmişler, peş peşe çocukları olmuş. Hep bir paralellik içinde geçti hayatları.
Çocukları da peş peşe okula gitti, evlendi, doğurdu. 😀 Onlar da peş peşe torun baktı.
30lu 40lı yaşlarında muhabbet konusu biz olurduk. Büyük nereyi kazandı, ortancayı hangi okula verdin, küçük tuvalete alıştı mı? 🤭
50li yaşları ardı ardına torunlara bakmakla geçti. Muhabbet aynı. Senin torun tuvalete alıştı mı? Konuştu mu? Uykusu nasıl?🤗
Allah güzel ömürler versin şu an 60’lı yaşlarındalar. Geçen telefonda muhabbet ediyorlardı. Seninkinin altı bağlanıyor mu? Gece uykusu nasıl? Konuşuyor mu? Unutkanlık var mı?😮💨
Evet, bu sefer de annelerine/ babalarına bakıyorlar.
Sübhanallah, hayat nasıl bir döngü!
Geçen hafta bir zamanlar Tonton Anneanne Tatil Köyü olarak kullandığımız şu aralar Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon hizmeti veren merkezimizde geçici personel açığı vardı. Tam da okulların açıldığı hafta. Ona mı desek buna mı desek diye diye düşünülürken “Yav ben geleyim” diye atladım. Zaten çocuklar büyüdü elhamdülillah. Madamlıkta bir adım daha ileri giderek okul haftası çocukları bırakayım bakalım dedim.😎
Malum uçak korkumdan dolayı otobüsle rahaaaat rahaaaat gideyim dedim. 14. saatin sonunda memlekete vardığımda uçak korkusu filan kalmamış, ağlayarak yeri öpecek kıvama ulaşmıştım adjdsjhfgh. Sinirden beynime pıhtı atacaktı yemin ederim, bu nedir yaaa! Her köye girdik, her durakta durduk, en son memlekete varmaya 1 saat kala 50 dk mola verdi adam. Qurban olam emmiii beni eve bırak naader istersen bekle diyecektim. Ay memlekete gidince insanın şivesi de bozuluyor şekerim. 😉
Tonton Anneanne Yaşlı Bakım merkezinde konfetilerle karşılandım. Zaten altı üstü bir haftaydı. İş yapmaya gidiyorum diye gidip on dönüm bostan yan gel yat Osman stayla keyif yaptım. Zaten sözleşmeli personel olarak şartlarım gelmeden belliydi: Popo silmem, taharet bezine dokunmam, gece nöbete kalmam.😉
Yine de boş oturmadım tabi. Bir hafta yan gelip yatıcı, boş gezenin baş kalfası, laga luga edici, çay çene saati aktif üyesi, mahalledeki lohusa kedileri besleyici olarak üstün hizmet verdim.😎
Bu arada okul açıldı. Maşallah ev, kediler, temizlik, yemek 2 ergen-oh-my-god’ımın üzerindeydi. Her ne kadar biri “Bırakalım evi b.k götürsün, annem de bu gerizekalılar tek başlarına yapamıyor, en iyisi bir daha onları yalnız bırakmayayım desin,” diye ortalığı fitlese de Allah’tan aile meclisinde veto edilmiş. Geldim ki maşallah sübhanallah ev pırıl pırıl, kediler hayatta, çiçekler bile sulanmış.🥰
Ben de bir kayfe yaptım, Madam Montessori’nin ağzında bulunsun diyerek keyifle içtim.🥰
Allah ilerisini daha da iyi etsin inşallah ama sanırım hayatımın prime dönemine ulaştım ben kızlar. 15 yaşla birlikte, ucunda ışık var diye diye yol aldığımız tünelin son büküşünden de çıktım. Aydınlık bir yolda keyifle ilerliyorum elhamdülillah. Allah ömür versin de 50’li yaşlardaki torun bakma dönemine kadar rahatım inşallah artık. O kısmı da büyük ihtimalle dünürlerin başına yıkarım asjdghfkjg. Neyse ne diyeyim, darısı isteyenlerin başına. 😉
(Daha önceki birbirinden muhteşem madam yazılarım: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11. 12, 13, 14, 15)