Geçen gün eski resimleri karıştırıyorum. Hani sürekli şikayet ettiğim, çocukların ilk iki-üç yılına ait resimler. O dönemi kâbus gibi hatırlıyorum. Ama işin ilginç yanı resimlerde hep kocaman gülüşlerim var. Allah Allah. Kan kusup kızılcık şurubu içtim diyerek instagirllük mü yapmışım acaba diye baktım. Yok yahu. Pek içten kahkahalar. Kafayı mı çizmişim acaba dedim? Çocukların emziği… Okumaya devam et Amma da abartmışım ha!
Kategori: ikizlerle gündelik hayat (0-2 yaş)
Yetiş Secce Bacı! – 3. Bölüm – “Beni parmağında oynatıyor!”
Bazen eski yazılarımı okuyorum. Ne kadar şiddet içerikliymiş bebelerim ya! Zaten gebeler girmesin diye not bırakmıştım bir ara blogun kapısına. Aradan dört buçuk sene geçti. Şimdi bakıyorum da ne kadar –maşallah- akıllı uslu oldular. İnsan gerçekten de hayret ediyor.
İkizlerine yalnız bakan süpersonik anneler -4. Bölüm – G. Betül Anne
Neredeyse dört yıldır blog yazıyorum. Bazen fırsat bulunca girip eski yazılarımı okuyorum. Kendi yazılarına gülene deli denir mi? Öyleyse ben en zırından deliyim. Eski anılar depreşiyor, unuttuklarımı hatırlıyorum, bazen gözümden yaş geliyor gülmekten. E kolay mı yaa, neler neler yaşadık beraber. O zamanın bekarları evlendi, evlenenleri bebelendi, gebeleri doğurdu, bebeler büyüdü, kimi okullu oldu…
Seçime doğru…
Benim bebeler ne kadarlıktı tam hatırlamıyorum, ama ilk altı ayın içindelerdi diye biliyorum. Gece gündüz vız vız vız, sürekli ayağında salla salla vur duvara modundalardı. O günlerde yine bir seçim vardı. Aylardır eve tıkılıydım. Oy vermeye gitmek için bile dışarı çıkacak olmak gözlerimi parlattı. Üst derim haline gelen geceliğimi çıkarıp bir şeyler giymeye uğraştım, ama hiç… Okumaya devam et Seçime doğru…
Nostalji
Üç yaş için geri sayım başladı. 3 Haziran’da Allah nasip ederse üç olacak bebeler. Açık konuşayım üç yaştan beklentim çok. Bütün karşıma çıkan kitapların, oyuncakların, programların 3+ olduğunu göz önünce bulundurunca üç dedin mi bir beyin zıplaması yaşayacak bebeler diye düşünüyorum. İşin aslı şu aralar bu zıplamanın sinyallerini vermeye başladılar bile. İnanılır gibi değil!
Salla salla vur duvara!
Bu yazıyı konsepte uygun olsun diye ayağımda kızı sallarken yazıyorum. Şu an parmak uçlarımda ciddi his kaybı var. Topuklarım da büyük ihtimalle morardı. Karnıma yediğim tekmelerle de dikişlerim açılmak üzere. Ee 2 yaşına geldiler, 15 kiloya yaklaştı bebeler, can mı dayanır bu eziyete? Söylediğinizi duyar gibiyim: “E alıştırmayacaktın!” Sanki ben alıştırdım! Ayol bunlar öte taraftan… Okumaya devam et Salla salla vur duvara!
Börtü böceğin kardeşi olur da benim bebelerimin olmaz mı?
Sizi bilmem ama biz küçükken kardeşimizin olacağını bilmezdik. Söylemezlerdi bize. Bir arkadaşım sabah kalkmış, içeriden bir ingaaa sesi duymuş. Şaşırmış. Dışarıda bebek mi var diye camdan dışarı bakmış. Bebek görememiş. Sesi takip edince annesinin odasına gitmiş. Tatatataaaaammm nur topu gibi bir kardeşi varmış annesinin yanında. Benim hikâyenin de bundan pek farkı yok. Bir numaralı kız… Okumaya devam et Börtü böceğin kardeşi olur da benim bebelerimin olmaz mı?
Gerçek ikizler az geldi, bi de hayaliler evi bastı!
Küçük kız kardeşimin vakti zamanında hayali arkadaşları vardı. Biri kediydi. Kedi kucağında (!) gezerdi. Kedi şöyle yaptı, kedi böyle yaptı anlatır dururdu. Ben o sıralarda 12-13 yaşındayım. Bir gün ne tepki vereceğini merak edip sırf gıcıklık olsun diye kediyi kaldırıp camdan attım! Tabi kardeşimin feryatlarının ardından ışık hızıyla üç kat inip onun balkondan beni yönlendirmesiyle… Okumaya devam et Gerçek ikizler az geldi, bi de hayaliler evi bastı!