Adettendir, her blog yazan anne, bebesinin kitaplarla birkaç poz resmini bulup buluşturup mutlaka bloğa ekler. Altına da kitap kurdu diye not düşmeyi unutmaz. Bu resimlerin arasında özellikle gece bebenin uykusunda koynunda kitap olanı pek bir makbuldür. Hele bir de bloğa çocuğumun kitaplığı diye kategori koyanlar vardır ki kıskanmamak elde değildir. Takipçiler “Yaaa benim çocuğum niye… Okumaya devam et Kitap kurtçukları
Hiii ikizler mi? 6. bölüm – Bilimsel Gerçekler ve Belgeler Işığında Bir Bebenin Hiçbir Zaman İkize Bedel Olamayacağının İspatı
Bir ikiz annesi olarak en çok sinirimi zıplatan, karşımdakine okkalı bir yumruk geçirmemek hatta kocamın kemerini kapıp girişmemek için kendimi zor tutturan durum şu klasik dialoğun son cümlesinde saklıdır:
Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş!
Bu aralar bizim evde en favori kelime “tekraş” yani tekrar. İkisi de tekrar ve tekrar “tekraş” demekten öyle büyük bir zevk alıyor ki! Neyi severlerse daha biter bitmez başlıyorlar “Annea tekraş!” Haydiiii, ben de başlıyorum sil baştan aynı şeye. İkiz annesi olmanın en zor yanı aynı işi iki kez yapmak derler ya iki kere yapmak… Okumaya devam et Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş! Tekraş!
Bay bay memmmeeeeeeeeeeee!
İlk emzirme yazımı yazarken bunun finalini ne zaman ve nasıl yazacağımı merak ediyordum. İşte beklenen gün geldi çattı. Görkemli bir finalle emzirme sezonumu açılmamak üzere kapattım.
Korkunç, dehşet, hatta dehşetengiz, ürkünç, “amanın nereden çıktı bu” dedirten 2 yaş sendromu!!!
Allah var şimdi, ben biliyordum başıma gelecekleri de daha önceden yazmıştım. Ama yine Allah biliyor ya bu kadar olacağını da tahmin etmemiştim. İki yaş sendromu bizim evi derinden sarstı. Bu gidişle de daha uzun süre de sarsacağa benziyor.
Yaşasın, babalar günü geliyor!
Nicedir bebelerin yaz kreasyonundaki eksikleri tamamlamam gerekiyordu. Uzun süreden sonra ilk kez geçen hafta sonu alışverişe çıkma şansım oldu. Bebeleri anama atıp soluğu bir alışveriş merkezinde aldım. Bir de baktım dükkânlarda hararetli bir çalışma. Efendim, meğersem yurt genelinde coşkuyla babalar gününü kutlamaya hazırlanıyormuşuz. Mağazalar –sözde- baba indirimler yapmış. Her ne kadar sevgili kocam anneler gününde… Okumaya devam et Yaşasın, babalar günü geliyor!
Çıktığın kapıya dıkılmak!
Yıllar önce Kayserili bir ahbabın düğünü vardı. Hani düğünlerde sinevizyon gösterileri olur ya, gelinle damadın bezli hallerinden başlayarak her anlarının fotoğraflarını gösterirler, sonra da fotoğraflarla aşk hikâyeleri başlar, yok ilk karşılaştıkları yer, yok ilk koklaştıkları yer… Ardından akrabalarına mikrofon uzatılır, duygu ve düşünceleri alınır. İşte kızın anneannesi böyle bir anda kendine uzatılan mikrofona “Teyzecim, torunun… Okumaya devam et Çıktığın kapıya dıkılmak!
Madam Secce 1. Bölüm: Çocukevi
Geçenlerde elime bir kitap geçti. Adı Montessori Yöntemiyle Çocuk Yetiştirme gibi bir şeydi. Size de göstereyim diye aradım ama nesli tükenmiş kitabın. Bir arkadaşım sahaflarda bulmuş zaten. Çok faydalandığını söyledi. Ben de atladım. Adı üzerinde, kitapta Montessori yöntemiyle çocuk nasıl yetiştirilir onu anlatıyor. Montessori Eğitimi bir çok yerde karşıma çıkmıştı. Ama oturup adamakıllı okuma şansım… Okumaya devam et Madam Secce 1. Bölüm: Çocukevi