(Daha önceki madam secce yazıları için: 1. bölüm, 2. bölüm, 3. bölüm)
Çocuk eğitimiyle ilgili hangi kitabı açarsanız açın, küçük yaşlardan itibaren çocuklara ufak tefek sorumluluklar vermek gerektiğinden söz eder. Ay şimdi kalkıp kaynağını bulamayacağım, bebeler uyanmadan bu yazıyı bitirmem gerekiyor ama bir kitapta okul öncesi çocukların kendi kendilerine yapabilecekleri ev işleri için şunları sayıyordu: sofra dizmek, bulaşıkları kaldırmak, çamaşırı renklerine göre ayırıp makineye atmak, kirlettiği yerleri kendi temizlemek… Daha neler neler saymışlardı da şimdi benim aklımda kalmadı.
Bunları okuyunca “Heyt be,” dedim, “el âlemin bebesi bunları yapabiliyorsa benimkiler cam bile siler!” Eee boşuna mı Madam Secce kimliğiyle dolaşıyoruz ortada? Tee fındık kadarken bunlara “Kendim yapabilmem için bana yardım et!” sloganıyla yaklaşmadım mı? Her şeyi kendileri yapabilmeleri için destek olmadım mı? Yaptığınız banaysa öğrendiğiniz kendinize demedim mi? Bebeleri her işe sokacağıma, kendim gezme gezeceğime ant içmedim mi? Günün birinde kızın yerleri, oğlanın duvarları temizlediği, benim cam önünde çayımı yudumlayıp bloga yazı girdiğim günleri hayal etmedim mi? Sırf bu yüzden ıgına dıgına iş yapmalarına, kendimiz yapacağız diye her şeyin içine etmelerine çemkirmeyip sabır göstermedim mi? E elbette alacağım karşılığını. Benim yerimde başkası olsa “Yardımınız batsııııın ulaaan,” diye ulurdu ama ben tık etmedim.
Tabi emeklerimin karşılığını daha şimdiden görmeye başladım. Bebelerim kendi işlerini bırak, bir de benim işimi yapmaya başladılar. Elime ne alsam, ikisi iki taraftan koşuyor, “Annecim, sen çok yoruluyorsun, sana yardım edelim, biz yapalım,” diye atlıyorlar. Ay nasıl mest oluyorum anlatamam ya. Ne güzel yetiştiriyorum ben bu çocukları. Göğsüm kabarıyor, gurur duyuyorum bılişlerimle.
Ama Allah biliyor ya bir iş yapmaya başladılar mı kabaran göğsüm sönüyor, suratım aşağı düşüyor. Lan bir insan bu kadar mı baştan savma iş yapar? Bu kadar mı çırpıştırır? Bu kadar mı savsaklar? Heveslerini kırmayayım, morallerini bozmayayım diyorum da susuyorum ama yemin ederim bana yardım ettikleri her beş dakikanın karşılığında en az kırk beş dakika enkaz kaldırmaya uğraşıyorum. Durun birkaç örnekle konuyu pekiştireyim:
Mesela örnek resimde bebeler yataklarını topladılar. Elli kere nasıl yapılacağını gösterdim, yine de kendi bildiklerini okumaya, oyuncak toplama mantığıyla yatak toplamaya devam ediyorlar.
Sonra bu resimde de bebeler çamaşır asmama yardım etti. Bu yardımın adına “mandal takması,” diyorlar. Nasıl bir gururla bağırıyorlar, “Anneaaaaaaa koooş, biz sana yardım ettik, mandal takması yaptık!” Tabi metrekareye düşen yüz mandalı kaldırması da bana kalıyor. Adı ne: yardım ettik!
He bir de dolaplarını toplayıp bana yardım etmeleri var tabi. Evlerden uzak.
Öyle böyle derken bebeler herşeye burunlarını sokmaya başladılar. Elime ne atsam atlıyorlar. Valla ne yalan söyleyeyim bu Madam Seccelik bana ağır gelmeye başladı. Arkadamı dönmeye, bir işe başlamaya korkar oldum yemin ederim. Her an bana yardım edecek bir şey buluyorlar.
En son yardımları da geçen gece yarısı geldi. Öğle uykusundan çok geç kalkmışlardı. Gece bir türlü geri yatıramadım. Sahur için börek yapıyordum. Yardım edeceğiz diye tutturdular. Sesimi çıkarmadım. Masanın üzerine çömeldiler, ben de börekleri sarıyorum. Bunlar da bir tarafta yufkayla oynuyor, kendi çaplarında yardım ediyorlar. O sırada kız elini poposuna koydu, anneaaaa diye bağırdı. Tabi işeme pozisyonu aldığından beyin bundan habersiz çişi salmış. Yemek masamın üzerine işedi! Delirdim!
Kızı temizledim, bebeleri oturma odasına attım, mutfağa geri döndüm. Masayı temizledim, börekleri bitirdim, pişirdim, savaş alanına dönen mutfağı topladım, bu sırada bunların içeriden sesi geliyor, nasıl şen nasıl şakrak. Hahahahaha diye bağırışıyorlar. Kapıdan kafamı uzattım: “Çocuklaaaaaaaaaar ne yapıyorsunuz siz?” Cevap tüyler ürpertici: “Sana yardım ediyoruz, annea!”
Beynimde şimşek çaktı, kafamdan on bin senaryo geçti. Kim bilir ne yapıyorlar, nerenin içine ediyorlardı. Mutfaktaki işimi aceleyle bitirdim, derin bir nefes aldım, koşa koşa yanlarına geldim. Aha bu da yardımları:
Katladığım 3 sepet çamaşır yere atılmış. Üzerine makinedeki kirliler boşaltılmış. Onun üzerine kurutmadakiler boşaltılmış. Onun da üzerine çamaşır sepeti boşalıyormuş ki geldim! Saat gecenin biri, yorgunluktan belim kırılıyor, ayaklarımın üzerine basamıyorum, yaklaşık yedi sepet temiz-kirli çamaşır birbirine girmiş, arada kızın az önce işediği, çişli çişli makineye atılanlar da var. Gözlerim döndü, tansiyonum fırladı, bıçak artık kemiğe dayandı, bebelerin psikolojisine tükürmenin vakti geldi! Madam Secceliği bir tarafa bıraktım, “Yardımınız batsıın ulaaaaaaaaaaaaaaaaan” diye öyle bir bağrındım ki bak kaç gün oldu, çamaşır sepetine bir metreden fazla yaklaşmıyor bebeler.
Git anam giiiiiiiit, bir daha yardım mardım ettirir miyim kendime? Madamlık benim neyime ulen neyime?
secceeeeeeee öldüm gülmekten gözümden yaş geldi yaaaa
hele ki son paragraf bitirdi beni
bacım bizim nemize madam olmak
bizim çocuklarda mı var anormallik yoksa cavurlarınkinde mi ben bilemedim valla
Allah seni iyi etsin secce şu yorgun,bitkin halimle güldürdün ya beni,Allah da seni hep güldürsün emi :))))))
seccee üzüldüm ama ben buna 🙁
HAY SEN ÇOK YAŞA MADAM SECCE:PP BEN DE BULAMADIM O KİDABİ DİYE PEK Bİ ÜZÜLÜYODUM,AMA YAZDIKLARINI OKUYUNCA ALMIŞ KADAR OLDUM VE ALMAKTAN DA VAZGEÇTİM:(aNLAŞILAN O Kİ BANA İŞ ÇIKARMAKTAN BAŞKA BİR İŞE YARAMİYACAK MONTESÖRİ YÖNTEMİ:)BEN ALMIYAYIM ALANA DAMANİ OLMAM ZATİ:))
ay bi an kendimi szin yerinize koydum kesin sinir krizi geçirip hastanelik olurdum heralde hiç katlanamam iş yaparken sağımda solumda çocuğa allahüteala sabırlar versin çok zor işiniz var
Madam’cığım
yatağı toplamak tamam. toplamışlar işte. tamamen toplanmış. sözelci olarak, kavram kargaşası yaratma çocuklara.. yatak toplamak yok!
yatağı düzeltsinler.
bu bir.
ikincisi, seninkiler başıbozukluk öğrenmişler, yardım etmek ya da başarmak yerine. bizde madam yöntemi yok, çavuş yöntemi var. anneden izin almadan yardım bile edilmeyecek.
önce gelip soracak: “anne buraya çamaşır sepetini devirebilir miyiz? bulguru pirince katabilir miyiz?” diye.
🙂
canını cok yorarlar ve seni bunaltırlarsa, söyle onlara : İPEK GELİYOR!
valla İPEK GELİYOR lafı beni bile tırsıtıyor. bebeleri düşünemiyorum:)
🙂
Selcen bu arada bu kadar şey olurken eşin neredeydi, merak ettim.bence madam secceliğini onda da konuşturmalısın,en azından bebelere baksın canım:)..
uyuyodu
haha:) benim çocuk böyle şeyler yaptığında ve ben de senin gibi söylendiğimde eşimin cevabı hazır: “Sen alıştırdın!”.
Evet, madam Secce, baştan sen alıştırmışsın ne yapcann:)
Tek kelime ,catladimmnmmm
Öğle uykusuna zorla yatırılmış (Öğlen demiyim saat beş) bir bebiş uyurken yeni keşfedilmiş bir siteye ancak bu kadar gülünür!!!!
yemin ederim ben de şimdi yatırdım:)
ilk bebeğini kucağına almasına 1 ay kalan bir anne olarak ne yapmamam gerektiğini eğlenerek öğreniyorum 🙂
siteni bugün keşfettim, çok beğendim, okuduğum yazılarını eşime anlattım, beynini yıkadım (maksat kendini zor günlere hazırlasın, herşeyi normal karşılasın, bana her fırsatta yardım etsin vs. vs.)
sizin çocuklara da Allah sağlık sıhhat versin, maaşallah çok tatlılar, kolay gelsin.
tşk ederim emine. sağlıkla kucaklaş
Kusura bakmayın ama o en az yirmi yıl sürmesi beklenen bir savaşın daha ilk cephesinde beyaz bayrağı göndere dalgalandıra dalgalandıra çekmişsiniz ve zafer ufaklıkların olmuş! O okuduğunuz benim de hasbelkader kader okuduğum ( üstelik illa da Montessori olması gerekmeyen kaynaklarda ) en önemli şeyi atlamışız! Yetişkinlere özgü mükemmelliyetçi alışkanlıklarımızla mücadele etmemiz gerektiği! Çünkü ben fotoğraflarda ciddi bir sıkıntı göremedim. 5 yaşına kadar olan herhangi bir sağlıklı tıfıl için gayet göz dolduran başarılara imza atmışlar! Tamam belki son çalışmada, kolaja biraz fazla ağırlık vermişler ve anne sabrına orantısız yüklenmişler ancak kabul edelim ki eğer gecenin 1’inde börek açma projeniz olmayaydı, uykunuzu aldığınız bir saatte ve iki haftalık Hawai tatilinden yeni dönmüş olaydınız eminim ki “madamlık” çizginizi bozmaz, bu sürecin ilk aşamalarını mutlu yarınlar şiarı ile belki daha rahat kaldırabilirdiniz bu neoliberal enstelasyonu! Yani bence fail, dış mihrakların teorisinde değil gecenin 1’in de açılan sabır katili böreklerde! Ve yine bence derin bir nefes alın mücadeleye devam edin! Hazır çocuklarda sizin için mutlaka birşeyler yapmaya bu kadar istekliyken!.. Unutmayın 15 yıl sonra içeceğiniz çayın kokusunu şimdiden geliyor!!!.
Hee bende benim sipalara az daha buyuduklerinde is guc ogreteyim is bolumu yaptirayim diye dusunuyordum da bi daha bi dusunsem fena olmayacak:))
Selcencim bu arada konuyla alakali degil ama benimkilet on bucuk aylik oldu sabah bulamac kahvalti(biskuvi yumurta sarisi peynir ceviz)meyveli yogurt sadece tarhana corbasi ve aptamil sut ve kasik mamasi yiyorlar bizim yediklerimizden de yedirmeye calisiyorum ama bek basarili degilim acikcasi seninkiler bu aylarda baya sebze mebze makarna falan yerlermiydi ?
alevcim sabah seninki gibi kahvaltı vardı. yavaş yavaş içindekileri ayırmaya başlamıştım ama. tek tek vermeye başlamıştım. yumurta sarısı çok genze kaçıyor dikkat! bir yaşından sonra bizim yediklerimizi yedirmeye başladım ben. ondan önce kemik suyunda falan haşlıyordum yağsız tuzsuz, ezip veriyorudm. bu aylarda önemli olan farklı şeylerle karın doyurmalarından ziyade farklı tatlara alışmaları. önden veriyordum ne kadar verebilirsem bir saat sonra da mama veriyordum. makarnayı elle yemeyi seviyorlar. bi de harbi eline kaşık ver oynasın. ileride çok faydası oluyor. o kaşıkla oyalanırken ağzıa etep kenardan:)
kolay gele 😉
Seninkiler bugun sana nefes aldirmadi galiba cevap yazamamissin bana:)
Bir oneride bulunmak isterim çocuklar ile siz bir sey yaparken mesela esya toplama siz onlara bende sizinle toplayacagim siz topladiklariniz buraya bende buraya koyacagim denilse çocukların topladiklari ise duzeltilmese zmanla cocuklar sizin topladiklarinizi bakip kendi eksikligini farkedecek ve kendilerini düzeltmeye baslayacaktir sizcr nasil fikir ?
deneyelim bakalım.
😉