(Allah biliyor ya şu yazını başına kaç kez geçtim, hiç birinde tamamlayamadım. İnşallah bu sefer olur. :/ )
Küçükken hapse girmek gibi bir hayalimin olduğunu söylemiş miydim? Evet, kulağa çok mantıksız geliyor ama böyle bir dileğim vardı işte. Elhamdülillah kabul olmadı. En azından şimdilik. 😀
Düşünüyorum da sanırım Amerikan filmlerinin etkisi. Hani esas oğlan haksız yere hapse düşer, orada sürekli okur, idman yapar, düşünür, izler, dil öğrenir… İçeriden çok daha donanımlı biri olarak çıkar. Sanırım ben de onu istiyordum işte. İçeri girip kendimi über süper yetiştirerek çıkmak.
Hayır, bunu niye dışarıda yapmıyorsun, niye illaki kodese tıkılmak lazım? Bilemiyorum. Sanırım hayatın durması gerekiyordu. Dikkatimin dağılmaması, başka şeyle uğraşamamam, hayatı kaçırıyor kaygımın olmaması… Nihayet aradığım fırsatı buldum. Ama tabi işler yine hiç tahmin etmediğim şekilde ilerledi. 😉
Şimdi düşünüyorum da -şükürsüzlük etmek istemem ama- bu pandemi süreci de bir nevi hapis hayatı oldu bize. Yarı açık cezaevi diyelim. Aylardır evdeyiz. Hayat durdu, başka şeyle uğraşamıyorum, hayatı kaçırıyor kaygım yok… Okuyup idman yapmak, izleyip düşünmek, çalışıp dil öğrenmek için harika zaman. Peki bu koskoca yıldan sadece g.t göbek büyüterek çıkmama kaç puan?
İki sene önceki doğum günümde büyük kararlar almıştım. 40 yaşıma kadar kendime büyük ölçekte yatırım yapacaktım.
Hemen oturup plan yaptım. Spor salonuna yazıldım. Kullanacağım programlar, kitaplar, araçlar, kurslar… Her şeyi ayarladım.
Besmele çekip oturdum başına. İlk sene gayet güzel gitti her şey. Programı büyük oranda tutturdum. İkinci sene pandemi başlayınca eh dedim evden çıkamayacağıma göre daha iyi bir performans gösteririm. Tabi hesaba katmadığım bir şey olmuş: canım veletlerim. 😀
Pandeminin başında heyecanlıydım. Zaten evokul hep istemişimdir. Yıllardır okuldan da bunalmıştı bebeler. Birlikte güzel vakit geçirecektik.
Ama hiç bir şey sandığım gibi olmadı. Kendimi bir anda kafes içinde çılgınca koşan hamster olarak buldum. Ne durmak var ne ilerlemek. :/
Allah biliyor ya çocuklu hayatımda üç sene beni çok yordu:
1. Çocukların doğduğu yıl.
2. Çocukların bire başladığı yıl.
3. Çocukların ortaokula başladığı karantina yılı.
İki ayrı okul, toplamda yirmiye yakın farklı ders ve öğretmen, uzaktan eğitim, sürekli kopan internet, zoomlar, ebalar, whatzap grupları…
Tabi bu arada evin korkunç döngüsü devam ediyor. Çocuklar düdüklü tencere gibi “Acıktııııııııkkkkkk” diye ötüp duruyor. Daha bir öğünü yerken sonra ne yiyeceğiz diye soruyorlar. Evin ucu çoktan kaçtı, yeniden üç yaş dönemlerine döndük, topla topla bitmiyor… Çamaşır, ütü, temizlik, yemek, kediler…
Bir yandan da kendi işim var tabi. Devam etmem gereken serilerim, yazmam gereken yazılarım var.
Baktım böyle olmayacak, aklımı oynatacağım, en azından kafamda bir iki pencere kapansın dedim, kendi işimi bir tarafa bıraktım. Mail attım, bu sene çalışamayacağım dedim.
İş konusunu kapattım da sanki işim mi azaldı? İyice dibe battım.
Bu arada kırk yaşına da girdim. Ne yazık ki gelişmiş beynimle değil göbeğimle. 🙁
Şimdi şu güzel bahar günü yeni bir başlangıç yapmak istiyorum. Hazır her yerde normalleşme çalışmaları başlarken ben de bir kez daha bismillah diyor bu fetret devrini sona erdiriyorum.
Haydi bakalım!
(Daha önceki anormal “normalleşme” hikâyeleri için bkz: 1. turşu, 2 çiş partisi., 3. gezenti, 4. cüzzamlı kurabiye, 5. AVM, 6. metrobüs, 7.tatil, 8.doğa, 9.titiz, 10.gezme)
Herkes hemen hemen aynı durumda sanırım, pandeminin ilk zamanları evde olmanın tadını çıkarırken artık okul açıldığını duyan çocuklarım evde bir bayram havası estirdi, dünya tersini döndü yani 🙂 göbek konusunda maalesef aynı fikirdeyim… Şimdi bu yazıdan ilham alıp derhal silkelenmeli motive olmalıyım… Teşekkürler Secce 😉
hep birlikte inşallah bacım
işte sizi bundan ötürü seviyorsam demekki😅😁vardı bi hayalim benimde,bi kendim sanırdım ben,hapise girmek isteyen😜ama enyakin arkdsm olcak,3-4 kolide kitap..oh ye ic oku yat🤣
hahhahahh tek olmadığıma şaşırdım ve sevindim askjjdhfggh
Allah muvaffak eylesin. Çok güzel bir dönemin başlangıcı olur inşallah sizin için. Çok garip birşey oldu depresif bi halde bir an aklımdan hapisten daha beter ya şu durumum diye geçirdim çok şükür halimize de ne kitap okuyabiliyorum ne kendime zaman ayırabiliyorum üçaylar geldi daha elime Kuran ı Kerim bile alamadım diye düşünerek bi açtım yazınızda direk ilk örneği görünce bi afalladım çocuklar da ağlıyor bi yandan tekrar tekrar başa dönüp 3 seferde okudum ilginç oldu hapishane örneği. Allah korusun da bana da bu aralar karantina bayağı cazip gelmeye başladı bi odada yalnız kalma fikri ay ne güzel olur dinlenirim birşeyler okurum diyorum sonra ay Allahım sen koru ben ne dediğimi bilmiyorum diye dilimi ısırıp tövbe ediyorum gün içinde kaç defa aklıma geliyor sıyırdım iyice
:DD yorucu oluyor ya. Allah beterinden korusun inşallah. O kadar çok insan sevdiklerini, işini, evini kaybetti ki bizimkisi şımarıklık diyorum. :/
Öyle tabi darda kalan herkesin Allah yardımcısı olsun biran önce biter inşallah sizinki işin esprisi de ben gerçekten depresiftim cevabınız ile kendime geldim Allah razı olsun. Benim şikayetim biraz eşimin kaygısından pinpirikliğinden ve 7 gün 24 saat evde olmasından kaynaklı (öğretmen de kendisi dört gözle okulların açılmasını beklerken kırmızı bölge olunca bizim ilde açılmadı ya şansıma) bir zorluk aslında bir yıldır market dışında ( 10 günde bir gidiyorum gelince herşeyi dezenfekte işlemi olduğu için o da zor geliyor bana) evden adım atmadım ailem yakında olduğu halde gelelim kapıdan çocukları görelim diyorlar ona bile izin yok çocuklar da çok bunaldı büyük oğlum 2.sınıfta okula devam edemedi küçüklerden ben pek ilgilenemiyorum babası ile de ikinci dakikada birbirlerine giriyorlar ödev yaparken küçüklerin zaten sürekli bi bahaneleri var ağlamak için çöpü kapıya koyarken bir kaçışları var dışarı akılları biraz erse evden kaçarlar herhalde çok küçükler camı uzun süre açamıyorum balkona bile çıkamıyorum tırmanırlar diye beynime oksijen gitmiyor o yüzden sağlıklı düşünemiyorum ay biter gider inşallah şu süreç normale dönelim artık Allahım. Ben de hepimiz aynıyız kardeş yorumunu bekliyorum lütfen aile saadetimiz için sanki biz çok abartıyor muşuz gibi geliyor da
zühalcim yani biz de aynıyız demek isterdim seni rahatlatmak için ama senin başka türlü bir rahatlığa ihtiyacın var gibi görünüyor. valla okurken korona olsanız bundan iyiydi diye düşündüm. 😀 bu ne yav. aklınızı oynatacaksınız birlikte. biraz sakin.
ben şimdiye kadar hiç bir şeyi dezenfekte etmedim, balkonda bekletmedim. Markete sık gidiyorum. Çocukları izin saatlerinde tenha yerlere götürmeye çalışıyorum. Bizim büyükler aşılandı, onlarla görüşüyoruz ama sarılıp öpüşmüyoruz. Samimi komşum var, onunla park ya da bahçede mesafeli oturuyoruz ya da yürüyüşe çıkıyoruz. Eşim de kısa bir süre evde çalıştı. Onun dışında hep işteydi. Çocukları okula başlatmadım. Aşırı kaygı sadece daha çok yoruyor. Maskeni tak, mesafeni koru, elini yıka. Allah’a emanet.
Çok teşekkür ederim ben rahat bi insanım Hak emri olmadan virüs öldürmez diyorum. Eşimin ve eşimin ailesinin kaygısı ile başedemiyorum.Onlarla da görüşemiyoruz kayınvalidemler için de üzülüyorum yalnız kaldılar diye kendilerini de beni de yoruyor lar kaygıları ile görüşemesek de 3 öğün kontrol ediliyorum çocuklara özellikle büyük oğluma mutlaka sorarlar ne yediniz diye mesela 2 de yemek yiyor olalım aradıklarında öğle yemeği niye gecikti falan diye kızıyorlar hergün evi süpürüp silmek zorundayım falan birsürü şey işte sanırım çocuklar için kaygılılar ben de bakıcı hizmetçi durumuna düşüyorum iyi bakayım da hasta olmasınlar diye gece gündüz koşturmaca çok bunaldığım için dertleşmek istedim kusura bakmayın
yok estağfirullah ne kusuru. direk paket yapıp evlerine teslim et kardeşim. Siz güzel bakarsınız de bırak kaç. 😀 Birlikte analar dağına gidelim kafamızı dinleyelim. 😉
Çok tatlısınız çok gülüyorum cevaplarınıza 😀paket servis aklıma geldikçe gülüyorum çok yaşayın
😁😘
Biz de senden farklı değiliz Secce, içini ferahlatacaksa😁
❤️